«Աստվածատուր Խաչատրյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Խաչատրյան Աստվածատուր''', Խաչ ([[1862]], գյուղ Սուրբ Հովհաննես (Ալաշկերտի գավառում)—1938), հայ [[պատմաբան]], պրոֆեսոր (1925), ՀՍՍՀ գիտության և արվեստի ինստիտուտի անդամ (1925)։ Սովորել է [[Էջմիածին|էջմիածնի]] [[Գևորգյան ճեմարան]]ում, ապա՝ [[Ստրասբուրգի համալսարան]]ում։ [[1885]]-[[1892]] թթ.-ինթթվականին և [[1896]]-[[1912]] թթ.-ինթթվականին պաշտոնավարել է Էրզրումի Սանասարյան վարժարանում, միաժամանակ եղել նրա վերջին տեսուչը։ [[1921]] թ.-իցթվականից դասավանդել է [[Կոստանդնապոլսի]] հայկական Կեդրոնական վարժարանում։ [[1925]] թ.-ինթվականին վերադարձել է հայրենիք՝ [[Հայաստան]], դասախոսել [[Երևանի պետական համալսարան]]ում։ Զբաղվել է [[Հայկական լեռնաշխարհ]]ի նախաբնիկների և հայ ժողովրդի կազմավորման հարցերով։ Ըստ Խաչատրյանի Հայկական լեռնաշխարհի էթնիկական հիմքը կազմել են տեղաբնիկ սուբարիները, որոնք հետագայում խառնվել են ներխուժած խուռի-միտանի, և ավելի ուշ` մուշկ հնդեվրոպական ցեղերի հետ։ Ֆրանսիացի Ն. Դոլենսի հետ Խաչատրյանը գրել է [[Ուրարտու]]ի պատմությանը նվիրված «[[Հին հայերի պատմությունը]]» (1907, ֆրանսերեն) աշխատությունը։