«Ղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

:::::[[ուղղություն|ու'''ղղ'''ություն]], <br />

:::::ու'''ղղ'''որդում<br />

:::::ու'''ղղ'''ահայաց<br />

:::::ու'''ղղ'''ահավատ<br />

:::::[[ուղղագրություն|ու'''ղղ'''ագրություն]] եւ այլն:<br />

Հայերենի ուղղագրության մեջ տարածված երեւույթ է, երբ օտար լեզուներից, հիմնականում` [[լատիներեն]]ից, [[հունարեն]]ից, [[եբրայերեն]]ից փոխառնված ինչպես հասարակ, այնպես եւ հատուկ անուններում ''լ'' հնչյունին փոխարինում է ''ղ''-ն` Երուսա'''ղ'''եմ, սա'''ղ'''մոս, Նե'''ղ'''ոս եւ այլն:<br />

Կազմված է երեք ուղղաձիգ տարրերից, ընդ որում կարճ տարրը տեղավորված է երկարի ձախ կողմում, հավասար բարձրությամբ, և իրար են միանում վերին ծայրերից, իսկ լայնը գտնվում է երկարի աջ կողմում, ստորին ծայրից ցած, և երկարի ստորին ծայրին է միանում իր վերին ծայրով՝ Ղ։ Ունի բոլոր հինգ տառատեսակները, որոնցում պահպանում է գծագրական իր յուրահատկությունը, համարյա առանց էական ձևափոխությունների։

* Ղ տառը նշանագրում է հայերենի ետնալեզվային շփական ձայնեղ բաղաձայն հնչյունը (հնչույթը)։ ժամանակակից արևելահայ գրական տարերակներում երբեմն խլանալով հնչում է խ (հաղթել-հախթէլ)։