|
== Պատմություն ==
Խումբը ստեղծվել է 1966 թվականին՝ Քեմբրիջի քոլեջի շրջանավարտներ [[Սիդ Բարրեթ]]ի և [[Ռոջեր Ուոթերս]]ի կողմից:կողմից։ Բարրեթն այդ ժամանակ արդեն իսկ բազմաթիվ երգերի ու բանաստեղծությունների հեղինակ էր, իսկ Ուոթերսը 1965-ից [[ռիթմ-էնդ-բլյուզ]] էր նվագում "SIGMA-6" խմբում, որի անդամներ [[Ռիք Ռայթ]]ն (ստեղնաշարային գործիքներ) ու [[Նիք Մեյսոն]]ը (հարվածային գործիքներ) ևս ներգրավվեցին Փինք Ֆլոյդի կազմում:կազմում։ Նրանց ցնցեց Բարրեթի անսովոր, [[սյուրռեալիզմ|սյուրռեալիստական]] պոեզիայի միախառնումը Ուոթերսի յուրահատուկ փսիխոդելիկ էֆֆեկտների հետ:հետ։ Կարճ ժամանակով նրանց միացավ կիթառահար [[Բոբ Քլոուզ]]ը, իսկ նախապես "The Screaming Abdabs" կոչված խումբը Բարրեթի առաջարկով վերանվանվեց "The Pink Floyd Sound" (բլյուզմեններ Փինք Անդերսոնի և Ֆլոյդ Քաունսիլի անունների համատեղումից):։ Խումբը ելույթներ էր ունենում լոնդոնյան ակումբներում, իսկ 1966 թ. դեկտեմբերին մենեջերներ Էնդրյու Քինգի ու Փիթեր Ջենների ղեկավարությամբ ձայնագրեց առաջին սինգլը՝ "Arnold Layne": Բրիտանական ազգային ռադիոն հրաժարվեց հեռարձակել երգը, այդուհանդերձ այն մտավ բրիտանական հիթ-շքերթ ու վերջին հաշվով նվաճեց 6-րդ հորիզոնականը:հորիզոնականը։ Բարրեթի պոեզիան՝ համեմված Գրեմի և [[Լուիս Քերոլ|Քերոլ]]ի կերպարներով, լայն ճանաչում գտավ:գտավ։ Այդ ընթացքում Բարրեթն ավելի ու ավելի էր տարվում թմրադեղերով (հատկապես [[LSD]]-ով) և ընկնում տեսիլքների մեջ, գնալով կտրվում շրջակա աշխարհից և ընկղմվում իր ներքին խնդիրների մեջ: մեջ։
Ստեղծվեց խմբի առաջին մեծամասշտաբ շոուն - "Games for May", որը ինչ-որ չափով նշանավորեց խմբի հետագա ճանապարհը:ճանապարհը։ "See Emily Play"-ը ևս մտավ հիթ-շքերթ, խումբը գրավեց մամուլի ուշադրությունը:ուշադրությունը։ Ինչպես հետագայում գրեցին քննադատները, երևան էր գալիս նոր՝ այսպես կոչված «Էլեկտրոնային պուլսացիայի» ոճը, որի շրջանակներում միախառնվում էին ինչպես՝ դասական և ջազ, այնպես էլ՝ հնագույն անգլիական և շոթլանդական մեղեդիները, իսկ մոտ ապագայում պետք է հայտնվեր հիփփիական պսիխոդելիկան:պսիխոդելիկան։
[[1967]]-ին թողարկվեց խմբի առաջին ալբոմը՝ ի դեպ, ձայնագրված լեգենդար "[[Abbey Road]]" ստուդիայում և [[The Beatles]]-ի հավանական ազդեցությամբ՝ "The Piper at the Gates of Dawn" (Սրնգահարը արևածագի դարպասների մոտ), որտեղ Բարրեթի անդրաշխարհային տեքստերն ու խելագար ձայնային երանգավորումները թերևս իրենց գագաթնակետին էին:էին։ Այն մեծ հռչակ բերեց խմբին, իսկ Սիդի արվեստի որոշ սիրահարների կարծիքով` դարձավ լավագույնը խմբի ողջ պատմության ընթացքում:ընթացքում։
1967-ին տեղի ունեցավ Փինք Ֆլոյդի առաջին Բրիտանական համերգային շրջագայությունը, որ մեծ աղմուկ առաջացրեց:առաջացրեց։ Սակայն այն ունեցավ և բացասական երանգ՝ երբեմն Բարրեթը բեմի վրա դադարում էր նվագել, ու հայացքը հառած դահլիճին` ընկղմվում էր իր մեջ:մեջ։ Ուժեղ թմրադեղերն իրենց քայքայիչ ազդեցությունն էին թողնում Բարրեթի գիտակցության վրա: Վերջիվերջո, նրա փոխարեն խումբ հրավիրվեց Ուոթերսի ընկերը` արտակարգ կիթառահար ու նաև երգիչ [[Դեյվիդ Գիլմոր]]ը, որն էլ որոշ ժամանակ անց պաշտոնապես զբաղեցրեց Բարրեթի տեղը:տեղը։
1968-ին հայտնվեց խմբի նոր ծրագիրը - "A Saucerful of Secrets". կրկին մեծ հաջողություն, մասամբ շնորհիվ "Corporal Clegg" երգի, որ պատմում է փայտե ոտքով ու թագուհու շնորհած մեդալով հայրենիք վերադարձած զինվորի մասին: մասին։
Սիդի հեռացումից հետո Ուոթերսի քաղաքական ձախ հայացքները ու Գիլմորի սերը կատարյալ [[բլյուզ]]ի և զանգվածային աննկարագրելի շոուների նկատմամբ պետք է վճռորոշեին խմբի հիմնական ոճը:ոճը։ Նույն 1968-ին Փինք Ֆլոյդը շրջագայեց ԱՄՆ-ում, Ճապոնիայում և Ավստրալիայու՝ մեծապես խթանելով ձայնապնակների վաճառքը ու հետաքրքրությունը խմբի հանդեպ:հանդեպ։ «Մեծ, լավագույն ու համապարփակ» շոու ստեղծելու ցանկությամբ խումբը համերգ կազմակերպեց լճի վրա՝ հրավառության, պայթյունների, վեր լողացող հսկայական փչովի ութոտանու և ձկների ուղեկցությամբ, ինչը հերթական սկանդալի պատճառը դարձավ:դարձավ։
1969 թ. թողարկվեցին "More" ծրագիրը և "Ummagumma" կրկնակի ալբոմը՝ երկու խիստ տարբեր աշխատանքներ: Եթե առաջինը կազմված էր լիրիկական հանգիստ երգերից, ապա երկրորդը ներկայացնում էր էլեկտրոնային աղմկոտ մեդիտացիա (առաջին սկավառակին), ինչպես նաև՝ համերգային կատարումներ (երկրորդ սկավառակին):։
Հաջորդ ալբոմը - "[[Atom Heart Mother]]" (1970), մեծ հաջողություն ունեցավ:ունեցավ։ Ալբոմի "If" երգում զգացվում է չիրականացած հույսերի և մենակության ցավը, անելանելության ճիչը:ճիչը։
Նույն թվին խումբը համերգներ է տալիս տարբեր երկրներում, ներկայացնելով հին երգերը ("Relics") և նոր ծրագիրը ` "Meddle", որ նկարահանվեց Պոմպեոսի ամֆիթատրոնում:ամֆիթատրոնում։ [[Միքելանջելո Անտոնիոնի]]ի "[[Zabriskie Point]]" կինոնկարի համար խմբի գրած երաժշտությունը մրցանակի արժանացավ:արժանացավ։
Հայտնի հնչյունային ռեժիսոր Ալան Պարսոնսի, սաքսոֆոնահար Դիկ Փերրիի և վոկալ խմբի մասնակցությամբ 1972 թ. հունիսին սկսվեց յոթամսյա աշխատանքը "The Dark Side of the Moon" (Լուսնի մութ կողմը) ալբոմի վրա, որը ռեկորդային նվաճումներ ունեցավ և անվանվեց բոլոր ժամանակների լավագույն ռոք-ալբոմներից մեկը:մեկը։ Տասնյոթ տարվա ընթացքում այն մշտապես ԱՄՆ լավագույն ալբոմների ցանկում էր (1995-ի տվյալներով վաճառվել էր ալբոմի 28 մլն օրինակ):։ Քննադատներն այն կոչեցին «ձայնագրության մասին պատկերացումների հեղաշրջում»: Այստեղ Ուոթերսի տեքստերը բարձրացնում են այնպիսի կարևոր պրոբլեմներ, ինչպես՝ հիասթափությունը կյանքից, մահվան վախը, կյանքը բարեփոխելու ձգտումները, երիտասարդության անտաղանդ վատնումը ("Time"), հակառակումը անձնասիրությանը և բռնությանը ("Money", "Us and them"), անհատի հիվանդագին օտարումը իրականությունից ("Brain damage"):։
1974-75 թթ. ձայնագրված "[[Wish You Were Here]]" ալբոմը նվիված էր Բարրեթի տաղանդի վաղաժամ շիջմանը:շիջմանը։ Ալբոմի երգերից հատկապես հիշարժան է "[[Shine on You Crazy Diamond]]" (Շողա այ խելագար ադամանդ): ։
Հաջորդ ալբոմը ("Animals") վերադարձ էր դեպի դաժան իրականություն, դրամի և իշխանության անասնական տիրակալություն, որ խստորեն ծաղրվում էր Ուոթերսի պոեզիայում:պոեզիայում։ Նույնանուն շոուում սոցիումը հանդիսատեսի առջև հառնում է որպես ոչխարներով, խոզ-տիրակալներով, շուն-հսկիչներով բնակեցված աշխարհ:աշխարհ։ "Pigs on the Wing"-ը հիթ է դառնում, իսկ թռչող հսկա փչովի խոզերը, որ ի վերջո պայթում են` խմբի համերգների մշտական ուղեկից: ուղեկից։
1979 թ. հայտնվում է "[[The Wall]]"-ը:ը։
“The Wall”-ը կրկնակի ձայնասկավառակն էր: Այն իրենից էպիկական ռոք օպերա էր ներկայացնում` գրված մի շնչով:շնչով։ Ինչպես և նախորդ ձայնասկավառակը, “The Wall”-ը մի ամբողջականություն էր և ստեղծագործությունները իրար հաջորդում էին առանց միջերգային դադարների:դադարների։ Այս ձայնասկավառակը դառնում է Փինք Ֆլոյդի լավագույն աշխատանքներից մեկը, շատերի կարծիքով լավագույնը, գերազանցելով “The Dark Side of the Moon”-ին:ին։ Թողարկումից հետո խումբը մեկնում է համաշխարհային մեծ շրջագայությունների:շրջագայությունների։
1980թ. Ռոջեր Ուոթերսը առաջարկում է ռեժիսոր Ալան Փարկերին նկարահանել ֆիլմ` “The Wall” ձայնասկավառակի երգերի և իր` Ուոթերսի գրած սցենարով:սցենարով։ Գլխավոր դերում նկարահանվել է Բոբ Գելդոֆը` “Boomtown Rats” խմբից, ավելի հայտնի որպես “Live Aid” և “Live 8” բարեգործական համերգ-նախագծերի հեղինակ և կազմակերպիչ:կազմակերպիչ։
Ֆիլմը տպավորիչ էր և դրա արդյունքում “The Wall” ձայնասկավառակը է՛լ ավելի ճանաչում ձեռք բերեց խմբին:խմբին։
Սիդ Բարրեթի հեռանալուց հետո միանձնյա առաջատարի դերը ստանձնել էր վերցնել Ռոջեր Ուոթերսը.այդ հանգամանքը խմբի մյուս անդամներին դուր չէր գալիս:գալիս։ “The Wall” ձայնասկավառակից հետո այդ խնդիրները ավելի են սրվում և ի վերջո Ռիչարդ Ռայթը թողնում է խումբը:խումբը։
1983 թ. Փինք Ֆլոյդը թողարկում է հերթական ձայնասկավառակը “The Final Cut” անվանմամբ, բայց արդեն առանց Ռայթի:Ռայթի։ Այս հանգամանքը նկատելի էր: Չնայած Ռայթին փոխարինող գտնվել էր ի դեմս Մայքլ Կամենի և Էնդի Բոուի, այնուամենայնիվ նրանք չկարողացան լիովին փոխարինել նրան: նրան։
Ձայնասկավառակի բոլոր ստեղծագործությունների հեղինակը Ռոջեր Ուոթերսն էր, այլ կերպ ասած, ձայնասկավառակը կարելի էր համարել Ուոթերսի անհատական նախագիծը՝ կատարված Փինք Ֆլոյդի մյուս երկու անդամների հետ:հետ։ Ձայնասկավառակը ընդգծված հակապատերազմական բնույթ էր կրում:կրում։ Շատերի կարծիքով Ուոթերսը չափից դուրս քաղաքականացրել էր այն և ոչ պատշաճ ուշադրություն դարձրել երաժշտությանը:երաժշտությանը։ Չնայած ձայնասկավառակի մի քանի երգեր «հիթ շքերթ»-ում տեղեր զբաղեցրին՝ այնուամենայնիվ “The Final Cut” Փինք Ֆլոյդի վերջին տարիների թողարկած ամենաթույլ ձայնասկավառակը ստացվեց:ստացվեց։
Սովորաբար ձայնասկավառակ թողարկելուց հետո խումբը մեկնում էր շրջագայությունների, այս անգամ խախտվեց այդ ավանդույթը, ավելին`ձայնասկավառակի թողարկումից հետո Ուոթերսը հայտարարում է խմբից հեռանալու մասին, այդպիսով վերջ դնելով Փինք Ֆլոյդի գոյությանը:գոյությանը։
Չորս տարի անց` 1987թ. Գիլմորը և Մեյսոնը որոշում են վերածնել Փինք Ֆլոյդը, բայց առանց Ուոթերսի: Ուոթերսի։
Սկսվում են ձայնագրություններ նոր` “A Momentary Lapse of Reason” անվանմամբ ձայնասկավառակի համար: Ձայնագրություններին մասնակցում էր նաև խմբի երրորդ անդամը` Ռիչարդ Ռայթը, բայց որպես հրավիրված երաժիշտ:երաժիշտ։
Ձայնասկավառակը ջերմորեն ընդունվեց Փինք Ֆլոյդի սիրահարների կողմից, այն պատրաստված էր դասական Փինք Ֆլոյդյան ոճով:ոճով։ Այսպիսով խմբի անդամները ապացուցեցին, որ առանց Ուոթերսի էլ, որը Pink Floyd-ի երգերից շատերի հեղինակն էր, խումբը կարող է արդյունքի հասնել: հասնել։
Ձայնասկավառակի թողարկումը անհետևանք չմնաց:չմնաց։ Թողարկումից հետո, Ուոթերսը Գիլմորին և Մեյսոնին դատի է տալիս "Pink Floyd" անունը օգտագործելու համար: Երկարատև քաշքշուկներից հետո այնուամենայնիվ Գիլմորին և Մեյսոնին հաջողվում է պահպանել "Pink Floyd" անունը օգտագործելու իրավունքը:իրավունքը։
Այնուհետև Փինք Ֆլոյդը մեկնում է համաշխարհային մեծ շրջագայությունների, որը տևում է գրեթե երկու տարի:տարի։ Այս շրջագայությունները խմբի պատմության մեջ ամենաերկարատևն ու ամենահամերգաշատն էր: Խումբը տվեց շուրջ 100 համերգ, որից 45-ը` Եվրոպայում:Եվրոպայում։ Համերգները աչքի ընկան նաև հարուստ դեկորացիաներով` բեմային մեծ էկրանով, 300 ավելի թարթող լուսերով, լազերային էֆեկտներով և այլն:այլն։ Այս ամենը տեղից տեղ տանելու համար 45 բեռնատար մեքենաներ են պահանջվում:պահանջվում։
Շրջագայությունների ընթացքում թողարկվում է “Delicate Sound of Thunder” ձայնասկավառակը, որի կեսից ավելին այս շրջագայությունների համերգային ձայնագրություններն էր, մի մասն էլ խմբի ավելի վաղ շրջանի դասական ստեղծագործությունները:ստեղծագործությունները։
Երկամյա շրջագայություններից հետո տիրում է երկարատև դադար: Հաջորդ ձայնասկավառակը թողարկվում է 1994թ. անվանվելով` “The Division Bell”: Այս ձայնասկավառակում Ռայթը հանդես եկավ արդեն խմբի որպես լիիրավ անդամ: անդամ։
“The Division Bell”-ը բավականին մեծ հաջողություն ունեցավ և շատ հիթ շքերթներում զբաղեցրեց առաջին հորիզոնականները:հորիզոնականները։ Ձայնասկավառակի թողարկումից հետո, սովորության համաձայն, խումբը նորից մեկնում է շրջագայությունների:շրջագայությունների։
1995թ. թողարկվում է կրկնակի ձայնասկավառակ “P*U*L*S*E” անվանմամբ:անվանմամբ։ Այստեղ տեղ էին գտել խմբի հին և նոր համերգային ձայնագրությունները:ձայնագրությունները։
2005թ. հուլիսի 2-ին, մի կողմ դնելով բոլոր վիրավորանքներն ու անհամաձայնությունները, Փինք Ֆլոյդը հավաքվում է իր դասական կազմով` Ռոջեր Ուոթերս, Դեյվիդ Գիլմոր, Նիկ Մեյսոն, Ռիչարդ Ռայթ, և շատ ուրիշ հանրահայտ խմբերի հետ մասնակցում Բոբ Գելդոֆի կազմակերպած “Live 8” բարեգործական համերգ նախագծին:նախագծին։ Սակայն այս վերամիավորումը միայն մեկ համերգի համար էր: Դրանից հետո Ուոթերսի հետ հետագա համագործակցություն չեղավ:չեղավ։
“The Division Bell”-ից հետո, խումբը նոր ստուդիային ձայնասկավառակներ չի թողարկելձ:թողարկելձ։
2008 թվականի սեպտեմբերի 15-ին 65 տարեկան հասակում քաղցկեղից մահանում է Ռիչարդ Ռայթը՝ ի չիք դարձնելով Փինք Ֆլոյդի լիարժեք վերամիաորման հույսերը:հույսերը։
== Սկավառակագրություն ==
| 