Ֆրանս Հալսը հոլանդական արվեստի ներկայացուցիչ է:է։ Դիմանկարի ժանրի զարգացումը վերագրում են Հալսին:Հալսին։ Նա շատ ճիշտ կարողացել է արտահայտել խավերի դասակարգումը:դասակարգումը։ Սկզբնական շրջանի դիմանկարները խմբակային են:են։ Նրա համար չկար անհետաքրքիր դեմք:դեմք։ Նա նկարիչ էր, ով կարևորում էր պահի նշանակությունը:նշանակությունը։ Նրա դիմանկարներից են «Մուլատը», «Գնչուհին», «Հառլեմի վհուկը»: «Հառլեմի վհուկը» կտավում պատկերված է գավաթը ձեռքին, բուն ուսին անորոշ սեռով մի մարդ:մարդ։ Այս նկարի մեջ վրձնահարվածները կոպիտ են:են։ Ավելի ուշ շրջանում պատկերում է ծերունիների:ծերունիների։ Այդ շրջանի գործերից են «Ծերանոցի հոգեբարձուհիները», «Ծերանոցի ավագանին»: Լինելով պատվիրատուին չենթարկվող նկարիչ` Հալսը ունեցել է տխուր վախճան. մահացել է չքավորության մեջ` լավ հասկանալով ծերունական դժբախտությունը, ապրելով ծերանոցում և հասկանալով ծերունական անզորությունը:անզորությունը։ Հալսը ունի նաև սիմվոլիկ բնույթ կրող նկար` «Վիլհելմ Խեթխեսունի», որտեղ ազնվականի ոտքի տակ ընկած վարդը խորհրդանշում է կյանքի անցողիկությունը:անցողիկությունը։