«Լևոն Խաչիկյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Խաչիկյան Լևոն Ստեփանի''' (ծն. [[մայիսի 1]], [[1918]], [[Երևան]] - [[մարտի 12]], [[1982]], [[Երևան]]), հայ սովետական պատմաբան, բանասեր-աղբյուրագետ:աղբյուրագետ։ Պատմական. գիտությունների [[դոկտոր]] ([[1962]]), [[պրոֆեսոր]] ([[1966]]), գիտության վաստակավոր գործիչ ([[1968]]), ՀՍՍՀ ԴԱ ակադեմիկոս ([[1971]]): ։

Լևոն Ստեփանի Խաչիկյանը ծնվել է [[1918]] թ մայիսի 1-ին [[Երևան]]ում:ում։ Նրա հայրը [[Հայաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն|Առաջին հանրապետության]] տարիներին պատասխանատու պաշտոն է զբաղեցրել, ուստի [[Խորհրդային կարգերի հաստատումը Հայաստանում|Խորհրդային կարգեր]] հաստատվելուց հետո բանտարկվեց, և ազատություն ստացավ Փետրվարյան հեղաշրջման արդյունքում:արդյունքում։ Այնուհետև նա անցնում է [[Իրան]], ապա համաներումից հետո վերադառնում Երևան:Երևան։ Նման մարդկանց և նրանց զավակների առաջ ստեղծվում էին արհեստական մեծ ու փոքր արգելքներ:

[[1935]] թ.-ին Լ. Խաչիկյանը ավարտում է [[Խաչատուր Աբովյան|Խ. Աբովյանի]] անվան միջնակարգ դպրոցը, իսկ [[1940]] թ.-ին [[Երևանի պետական համալսարան]]ի պատմության ֆակուլտետը:ֆակուլտետը։ [[1939]] թ.-ին [[Մատենադարան]]ը տեղափոխվել էր Երևան, և նրան կից ստեղծվել էր ասպիրանտուրա: Լ. Խաչիկյանը եղել է [[Մատենադարան|Մատենադարանի]]ի առաջին ասպիրանտներից՝ [[Հակոբ Մանանդյան]]ի ղեկավարությամբ:ղեկավարությամբ։ [[1940]]-[[1944]] թթ. որպես մատենագետ աշխատանքի է անցնում Մատենադարանում:Մատենադարանում։ [[1944]] թվականին դառնում է ձեռագրատան վարիչ:վարիչ։ 1945 թ պաշտպանում է «Եղիշեի Արարածոց մեկնութիւնը» ատենախոսությունը և ստանում պատմական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան:աստիճան։ [[1949]]—[[1954]] թթ.-ին աշխատել է ՀՍՍՀ ԳԱ պատմության ինստիտուտում և Երևանի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարանում:Մատենադարանում։ [[1951]]-[[1954]] թթ Լ. Խաչիկյանը դառնում է ՀՍՍՀ ԳԱ պատմության ինստիտուտի ավագ գիտաշխատող, ապա՝ Հրապարակումների բաժնի վարիչ:վարիչ։

[[1954]] թ. Լևոն Խաչիկյանը՝ 36 տարեկան հասակում, դառնում է [[Մատենադարան]]ի տնօրեն, և մինչև կյանքի վերջը ղեկավարում այն:այն։ Լ. Խաչիկյանի օրոք Մատենադարանի կյանքում տեղին են ունենում հսկայական փոփոխություններ: Մատենադարանը գրադարանային տիպի հիմնարկությունից դառնում է գիտահետազոտական ինստիտուտ, տեղափոխվում է նոր շինություն, ստեղծվում են գիտական բաժիններ, ավելանում է գիտաշխատողների քանակը:քանակը։

[[1963]] թ. Լ. Խաչիկյանը ընտրվեց Հայաստանի գիտությունների ակադեմիայի թղթակից անդամ, իսկ [[1971]] թ.՝ իսկական անդամ:անդամ։ [[1964]]-[[1982]] թթ. Խաչիկյանը ընտրվում է Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապի կոմիտեի նախագահության անդամ:անդամ։ [[1967]] թ. ընտրվել է Երևանի քաղաքային խորհրդի պատգամավոր: [[1969]] թ. Լ. Խաչիկյանն արժանանում է [[Մեսրոպ Մաշտոց|Մ. Մաշտոցի]] անվան մրցանակի՝ «ԺԵ. Դարի հայերէն ձեռագրերի յիշատակարաններ» եռահատոր հրատարակության համար: Այս աշխատության առաջին հատորի համար Լ. Խաչիկյանին շնորհվում է պատմական գիտությունների դոկտորի աստիճան:աստիճան։

Լ. Խաչիկյանի ուսումնասիրությունները հիմնովին խարսխված էին ձեռագրական հարուստ նյութի, իր հայտնաբերած բնագարական նորությունների, պատմիչների և հիշատակագիրների հաղորդած հավաստի տեղեկությունների վրա, իրենց մեջ ընդգրկում էին միջնադարյան Հայաստանի ներքին կյանքի ցարդ չուսումնասիրված կամ թերի ուսումնասիրված հարցեր. ինչպես օրինակ «Երզնկա քաղաքի «Եղբարց միաբանութեան» կանոնադրությունը (1280 թ.)»([[1962]] թ.), «Արհեստագործության վիճակն ու զարգացման աստիճանը Հայաստանում 10-14-րդ դարերում», «ԺԴ-ԺԵ դարերի հայկական գյուղական համայնքի մասին»([[1958]] թ.) նրա աշխատությունները:աշխատությունները։

1974-1982 թթ Լ. Խաչիկյանը եղել է Հայկական սովետական հանրագիտարանի խմբագրական խորհրդի անդամ, հայ ժողովրդի հին և միջին դարերի պատմության գիտաճյուղի խորհրդի նախագահ:նախագահ։ Խաչիկյանը «Հայ ժողովրդի պատմություն» բազմահատորյակի խմբագրական կոլեգիայի և ՀՍՀ խմբագրական կոլեգիայի անդամ է, Մաշտոցյան մրցանակի առաջին դափնեկիրը ([[1969]]):։ [[1978]] թ.-ին ծննդյան 60-ամյակի առիթով և պատմագիտության ասպարեզում ունեցած վաստակի համար պարգևատրվել է «Ժողովուրդների բարեկամության» շքանշանով:շքանշանով։ Լ. Խաչիկյանի նախաձեռնությամբ Մատենադարանում ստեղծվել էր «Տնտեսական պատմության վավերագրեր» հայագիտական նոր մատենաշար: Մատենադարանի գիտական խորհրդի որոշմամբ մատենաշարը սկսվեց «Հաշվետումարով», որը ներածական ընդարձակ և հանգամանալից ուսումնասիրությամբ, օտար բառերի հարուստ բառարանով լույս տեսավ [[1984]] թ-ին:ին։

Լևոն Խաչիկյանը մահացել է [[1982]] թ [[մարտի 12]]-ին՝ [[Երևան]]ում:ում։ Նրան հետմահու շնորհվել է ՀՍՍՀ պետական մրցանակ՝ «Հայ ժողովրդի պատմություն» ութհատորյակի պատրաստմանը մասնակցելու համար: