«Եղիշե Թադևոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1879]]–[[1894|94]] թթ-ին սովորել է Թիֆլիսի Տեր-Հակոբյան պանսիոնում, [[Մոսկվայի Լազարյան ճեմարան]]ում, Գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ուսումնարանում:ուսումնարանում։ 1894–95 թթ-ին դասավանդել է Էջմիածնի [[Գևորգյան ճեմարան]]ում, ապա վերադարձել է [[Մոսկվա]]:։ [[1896]] թ-ին Թադևոսյանը մասնակցել է «[[Պերեդվիժնիկներ]]ի» 24-րդ ցուցահանդեսին, [[1898]] թ-ին Մոսկվայի արվեստագետների ընկերության մրցույթում նրա «Կեսօրյա ճաշ» (1896 թ.) և «Քարոզ ուղղադավաններին» (1896 թ.) կտավներն արժանացել են մրցանակների:մրցանակների։ 1898 թ-ին իր ուսուցչի՝ ռուս նկարիչ Վասիլի Պոլենովի հետ մեկնել է [[Պաղեստին]], գրեթե ամեն տարի ճամփորդել [[Մերձավոր Արևելք]]ի ու [[Եվրոպա]]յի երկրներում (մինչև 1914 թ.), [[Ռուսաստան]]ում և [[Հայաստան]]ում, ստեղծել մի շարք գործեր:

[[1901]] թ-ից Թադևոսյանը բնակվել է Թիֆլիսում, մասնակցել տեղի և ռուսաստանյան ցուցահանդեսներին:ցուցահանդեսներին։ [[1916]] թ-ին Թիֆլիսում աջակցել է Հայ արվեստագետների միության ստեղծմանը, ընտրվել է նախագահ, [[1921]] թ-ին [[Երևան]]ում կազմակերպել է միության ցուցահանդեսը, մասնակցել է Թիֆլիսի «Հայարտան» աշխատանքներին:աշխատանքներին։ Վրաստանի Գեղարվեստի ակադեմիայի հիմնադիրներից և առաջին պրոֆեսորներից էր:

Նկարիչն աշխատել է կերպարվեստի գրեթե բոլոր բնագավառներում. ստեղծել է [[գրաֆիկա]]կան, [[կիրառական արվեստ]]ի, [[բեմանկարչություն|բեմանկարչական]]գործեր, [[խճանկար]]ներ, [[մանրաքանդակ]]ներ: Թադևոսյանի առաջին իսկ գործերն արտահայտում են նկարչի խոր գունազգացողությունը, ամուր գծանկարը, կատարման բարձր մակարդակը:մակարդակը։ Նրա որոշ գործերում («Դեպի պանդխտություն», 1895 թ., «Երկրպագություն խաչին»,1901 թ., և այլն) զգացվում է [[Վարդգես Սուրենյանց]]ի արվեստի ազդեցությունը:ազդեցությունը։

Թադևոսյանի բնանկարները երբեմն ներառում են մեծ կամ փոքր սյուժեներ՝ «Կոմիտասը Էջմիածնի լճի մոտ» (1893 թ.), «Մեր փողոցը Վաղարշապատում» (1921 թ.) և այլն:այլն։ Մեծ վարպետությամբ է պատկերել «Ալեքսանդր Շիրվանզադե» (1929 թ.), «Հովհաննես Թումանյան» (1933 թ.), «Կոմիտաս» (1935 թ.) և այլ դիմանկարներ: Նրա արվեստում կարևոր տեղ ունեն հայ [[գյուղ]]ը, կենցաղը, գեղջկական կերպարները՝ «Հովիվն ու ոչխարները» (1895 թ.), «Խնձոր ունեմ խածած է» (1930 թ.) և այլն:այլն։ Թադևոսյանը մի շարք գործերում անդրադարձել է [[Հայոց ցեղասպանություն|հայերի կոտորածներ]]ի ու պանդխտության թեմաներին («Դեպի պանդխտություն», 1895 թ., «Կեսօրյա ճաշ», 1896 թ., և այլն), հայ ժողովրդի անցյալին և ավանդույթներին. ստեղծել է նկարաշար՝ «Հոգեհաց. Արտաշեսի մահը» (1910 թ.), «Տորք Անգեղ» (1910 թ.), «Արշակ և Փառանձեմ» (1921 թ.), «XI դարի աղջիկը» (1921 թ.), նաև հին հայկական հուշարձանները պատկերող բազմաթիվ բնանկարներ:

Մարդասիրական ու բարոյախոսական գաղափարներով են տոգորված նրա «Սիսարայի մահը» (1893 թ.), «Տիրամայր» (1917 թ.) կրոնական սյուժեներով գործերը:գործերը։ Նկարչի «Հանճարը և ամբոխը» (1909 թ.), «Քրիստոսը և փարիսեցիները» (1919 թ.) հանրահայտ պատկերները արտահայտում են բողոք քաղքենի հասարակության դեմ:դեմ։

Թադևոսյանի գործերից պահվում են [[Հայաստանի ազգային պատկերասրահ]]ում, [[Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարան|Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի]], [[Մոսկվայի Արևելքի ժողովուրդների արվեստի պետական թանգարան|Մոսկվայի Արևելքի ժողովուրդների արվեստի պետական]] և այլ թանգարաններում:թանգարաններում։

Թադևոսյանի անունով Երևանում կոչվել է փողոց:փողոց։

{{Քաղվածք|...Թադևոսյանը ստեղծեց իր հրաշալի էտյուդները, որոնց մեջ արվեստի իսկական գոհարներ կան:կան։ Գույնի նուրբ զգացողություն ուներ ու կարողացավ մերձենալ իմպրեսիոնիզմի սկզբունքներին, կարողացավ լուսային, գունային մաքուր թրթռումներով փոքր չափի էտյուդների մեջ արտացոլել հայրենի բնության գողտրիկ անկյունները՝ այնքան վճիտ ու հայկական...։|[[Մարտիրոս Սարյան]]}}