«Խեթական պետություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1.
[[Պատկեր:AlterOrient2.png|thumb|300px|Հին արևելք. Միկենյան մշակույթը, Հին Եգիպտոսը, խեթերի պետությունը և Ասիրիան]]
{{Վիքիֆիկացում}}
'''Խեթական պետություն''', Խատտի, Հաթի, հնագույն պետություն [[Փոքր Ասիա]]յում: Ստեղծվել է մ. թ. ա. մոտ XVIII դ. 1-ին կեսին, երբ [[Կուսսարա]] քաղաքի առաջնորդ Անիտտան միավորել է խեթերի քաղաք-պետությունները, գրավել [[Նեսան]], [[Հատտուսա]]ն և այլն: Մ. թ. ա. XVIII դ. 2-րդ կեսին Լաբարնան (Թաբարնա) դարձել է թագավոր (Թուդխալիա I) և սկզբնավորել խեթական պետությունը (Հին թագավորություն, մ. թ. ա. XVIII—XVII դդ.): Նրա անունը հետագայում դարձել է խեթական թագավորների տիտղոս: Խեթական պետությունը մոտավորապես ընդգրկել է Հալիս գետի ավազանը:
{{անաղբյուր}}
 
Մ. թ. ա. XVIII դարի 1-ին կեսին Կուսսարա քաղաք-պետության առաջնորդ Անիտտան միավորել է խեթերի քաղաք-պետությունները, գրավել Նեսան, Խատուսան և այլն: Մ. թ. ա. XVIII դարի 2-րդ կեսին Լաբառնան (Թաբառնա) դարձել է թագավոր (Թուդխալիա I) և հիմնադրել Խեթական պետությունը (Հին թագավորության ժամանակաշրջան, մ. թ. ա. XVIII–XVII դարեր): Նրա անունը հետագայում դարձել է խեթական թագավորների տիտղոս: Խեթական պետությունը տարածվել է Հալիս գետի ավազանում: Խատտուսիլի I, Մուրսիլի I և Տելիպինու թագավորներն ընդլայնել են Խեթական պետության սահմանները՝ ընդգրկելով Փոքր Ասիայի մի շարք այլ շրջաններ: Մուրսիլի I-ը գրավել է խոշոր քաղաքներ Բաբելոնն ու Հալաբը (այժմ՝ Հալեպ) և կողոպտել: Մուրսիլի I-ի մահից հետո սկսվել է գահակալական պայքար, որին վերջ է տվել Տելիպինուն, և Խեթական պետությունը կրկին հզորացել է: Խեթական պետության ռազմական հզորության հիմքը ռազմակառքերով զինված բանակն էր:
Խատտուսիլի I, Մուրսիլի I և Տելիպինու թագավորները ընդլայնել են խեթական պետության սահմանները՝ ընդգրկելով Փոքր Ասիայի մի շարք այլ շրջաններ: Մուրսիլի I գրավել է [[Բաբելոն]]ը և Հալաբը (ժամանակակից [[Հալեպ]]ը)՝ կողոպտելով ժամանակի այդ խոշոր քաղաքները: Մուրսիլի I-ի մահից հետո սկսվել է գահակալական պայքար, որին վերջ է տվել Տելիպինուն: Մ. թ. ա. XVI դ. սկսվել է խեթական պետության պատմության մի շրջան, որը սկզբնաղբյուրների բացակայության պատճառով չի ուսումնասիրված: Ենթադրվում է, որ այս շրջանում խեթական պետությունում ուժեղացել է [[խուռիներ]]ի ազդեցությունը: Մ. թ. ա. XV դ. վերականգնվել է խեթական պետությունը (Նոր թագավորություն, մ. թ. ա. XV—XII դդ.), որն ընդգրկել է համարյա ամբողջ [[Փոքր Ասիա]]ն, [[Հայկական լեռնաշխարհ]]ի արևմտյան շրջանները և Հյուսիսային [[Ասորիք]]ը: Խեթական թագավորներն իրենց արշավանքների ժամանակ ընդհարվել են [[Հայասա]]յի հետ (Թուդխալիա III-ի արշավանքները, Հայասայի «թագավոր» Անիայի և Մուրսիլի II-ի միջև պատերազմները), կնքել պայմանագիր (Սուպիլուլիումա I-ի և Հայասայի «թագավոր» Հուկկանայի միջև): Սուպիլուլիումա I բազմիցս արշավել է [[Եգիպտոս]]ի վրա և խլել Ասորիքի մի շարք շրջաններ, իրեն ենթարկել Միտաննին, խուռիններին: Մ. թ. ա. XII դ. 2-րդ քառորդին Փոքր Ասիա ներխուժած թրակա-փռյուգիական ցեղերը կործանեցին խեթական պետությունը:
Պատմագիտության մեջ տարբերում են Հին խեթական` մ. թ. ա. 1680–1500 թթ., Միջին խեթական` 1500–1380 թթ., և Նոր խեթական` 1380–1190 թթ., թագավորության շրջանները:
 
Նոր խեթական թագավորության ժամանակաշրջանում Խեթական պետությունն ընդգրկել է գրեթե ողջ Փոքր Ասիան, Հայկական լեռնաշխարհի արևմտյան շրջանները և Հյուսիսային Ասորիքը: Մ. թ. ա. XIV դարում խեթերի տերությունը տարածվում էր արևմուտքում՝ մինչև Էգեյան ծովը, արևելքում՝ Եփրատ և Տիգրիս գետերը, իսկ հարավում՝ Սիրիայի կենտրոնական մասը: Խեթերն իրենց արշավանքների ժամանակ ընդհարվել են Հայասայի հետ (Թուդխալիա III-ի արշավանքները, Հայասայի թագավոր Անիայի և Մուրսիլի II-ի պատերազմները), կնքել պայմանագիր (Սուպիլուլիումա I-ի և Հայասայի թագավոր Հուկկաննայի միջև): Սուպիլուլիումա I-ը բազմիցս արշավել է Եգիպտոս և խլել Ասորիքի մի շարք շրջաններ, հպատակեցրել Միտաննի երկիրը, խուռիներին: Մ. թ. ա. XII դարի 2-րդ քառորդին Փոքր Ասիա ներխուժած թրակա-փռյուգիական ցեղերը կործանել են Խեթական պետությունը:
Խեթական պետությունը վաղ ստրկատիրական պետություն էր: Հին թագավորության ժամանակաշրջանում հողի մի մասը եղել է [[թագավոր]]ի սեփականությունը: Թագավորի իշխանությունը սահմանափակված էր ստրկատիրական վերնախավի խորհրդով: Նոր թագավորության շրջանում թագավորի իշխանությունն անսահմանափակ էր: Երկրի տարբեր մարզերը կառավարել են թագավորի կողմից նշանակվող փոխարքաները: Նույն կերպ հասարակության մեջ առավել բարձր դիրք գրավողները հողաբաժին էին տալիս իրենց ստորադրյալներին, որոնք դրա դիմաց պարտավոր էին կատարել համապատասխան տնտեսական պարտույթ (սահհան) կամ զինծառայություն: Սահհանը և պարտույթի մյուս ձևը՝ լուծծին, համանման էին վասալիտետին: Թագավորից, թագավորական տան անդամներից և բարձր պաշտոնյաներից բացի, իբրև առանձին սոցիալական խավ, հանդես էին գալիս [[զինվոր]]ները և [[քուրմ|քրմերը]]: Կար բնակչության միջակ և հողազուրկ ազատ դաս: Ստրուկները կազմել են համեմատաբար փոքր թիվ: Ազատների և ստրուկների միջև կար [[ռազմագերի]]ների միջանկյալ խավ, որոնց տվել են հողաբաժիններ: Քաղաքների և գյուղերի բնակիչները ապրում էին համայնքներով: Խեթական պետության կազմի մեջ մտել են բազմաթիվ կիսանկախ թագավորություններ, որոնցից շատերը կառավարել են թագավորական տոհմի անդամները:
Խեթական պետության կործանումից հետո Վանի թագավորության (Ուրարտու) ասորեստանյան և հինարևելյան այլ աղբյուրներում Կիլիկիայի արևելյան մասը, Հյուսիսային Ասորիքի Կարքեմիշի շրջանը հիշատակվում են որպես Խեթերի երկիր: Հետագայում Կարքեմիշի շրջանի խեթերը ձուլվել են արաբներն, Կիլիկիայի արևելքում բնակվողները` հայերին: Նախկին Խատտին մտել է Փռյուգիայի կազմի մեջ, իսկ բնակիչները՝ խեթերը, որոնք հնագույն աղբյուրներում հիշատակվում են «սպիտակ ասորիներ» անունով, հետագայում հավանաբար ձուլվել են հույներին:
 
Խեթական պետության տնտեսությունը հիմնված էր անասնապահության և հողագործության վրա: Հողագործությունը զարգացած էր գետերի հովիտներում, իսկ անասնապահությունն ուներ կիսաքոչվորական բնույթ: Զարգացած էր արհեստագործությունը (թեև մետաղամշակությունը սահմանափակ էր) և առեաուրը: [[Առևտրական]]ներն օգտվում էին հատուկ արտոնություններից: Խեթական պետության ռազմական հզորության հիմքը [[ռագմակառք]]երով բանակն էր:
 
{{ՀՍՀ}}
[[Կատեգորիա:Խեթական թագավորություն]]