«Անտուան Մեյե»–ի խմբագրումների տարբերություն

1885—89[[1885]]—[[1889]]-ին սովորել է Սորբոնի համալսարանում։ Աշակերտել է Մ․ Բրեալին, Ֆ․[[Ֆերդինանդ դը ՍոսյուրինՍոսյուր]]ին, Օ․ Կարիերին, որից սովորել է ժամանակակից հայերեն։ 1890—91-ին եղել է Վիեննայի Մխիթարյան միաբանությունում, աշակերտել Հ․[[Հակովբոս ՏաշյանինՏաշյան]]ին, նրանից սովորել է [[գրաբար]]։ [[1891]]-ին այցելել է [[Հայաստան]] (երկրորդ անգամ՝ [[1903]]-ին), էջմիածնի մատենադարանում զբաղվել բանասիրական աշխատանքով, ուսումնասիրել գրաբարի հնչյունաբանությունը։ 1902—05-ին գրաբար ու ժամանակակից հայերեն է դասավանդել Արևելյան կենդանի լեզուների դպրոցում, 1906—36-ին հնդեվրոպական լեզուների համեմատական քերականություն և ընդհանուր լեզվաբանություն՝ ֆրանսիական կոլեջում; 1919-ին Ֆ․ Մակչերի և ուրիշների հետ հիմնել է «Սոսիետե դեզ էտյուդ Արմենիեն»-ը («Հայագիտական ընկերությու- ն»-ը), 1920-ին՝ «Ռևյու դեզ էտյուդ Արմենիեն»-ը («Revue des Etudes Armeniennes»), 1921-ին՝ «Ռևյու դեզ էայուդ սլավ»-ը («Re vue des Etudes Slaves»)։

«Հայերենի բարբառային դիրքը» (1896) առաջին հայերենագիտական ուսումնա սիրության մեջ Մեյեն, հիմք ընդունելով հայերենի և այլ լեզուների հնչյունական փոփոխությունները, որոշել է հայերենի դիրքը հնդեվրոպական լեզուների շարքում, հայերենը համարել առանձին լեզվաճյուղ, որն իր համակարգով բավական հեռացել է [[Հնդեվրոպական լեզուներ|հնդեվրոպական]] մայր լեզվից։ «Դասական հայերենի համեմատական քերականության ուրվագիծ» (1903) աշխատության մեշ քննության է ենթարկել հայերենի քերականությունն ամբողջությամբ և անդրադարձել հայոց լեզվի պատմական զարգացման ընթացքին, նրա առանձնահատկություններին։ Ձևաբանության հար ցերին զուգահեռ քննել է ձևույթների շարահյուսական կիրառությունները («Հետազոտություններ հայերենի համեմատական շարահյուսության վերաբերյալ», 2 հրատարակություն, 1968, տե՜ս՝ «Memoire de la Societe de Unguistique de Paris» ամսագրում) ցեղակից լեզուների համեմատությամբ, այն իր տեսակի մեջ ցարդ միակն է և մեծ ավանդ է հայերենի համեմատական շարահյուսության ուսումնասիրության գործում։ Մեյեն անդրադարձել է հայերենա գիտության այլևայլ խնդիրների՝ այբուբենին, ուղղագրությանը, տառադարձությանը, բառաբարդմանը, ստուգաբանությանը, գրել «Հին հայերենի տարրական դասընթաց» (1913, գերմաներեն) դասագիրքը։ Նա հանդես է եկել հայերին հուզող զանազան հարցերի քննությամբ, քննադատել է ցարիզմին (հայկական դպրոցների փակման կապակցությամբ), Թուրքիայի հայաջինշհայաջինջ քաղաքականությունը։