'''Խաչիկյան Յակով''' Իվանի ([[հուլիսի 7]], [[1921]], Զալալօղլի (այժմ՝ ք. [[Ստեփանավան]])), հայ փիլիսոփա, գեղագետ: Փիլիսոփայական գիտությունների [[դոկտոր]] ([[1969]]), [[պրոֆեսոր]] ([[1970]]): Ավարտել է Երևանի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը ([[1949]]): [[1942]]—-[[1945]] թ.-ին մասնակցել է [[Հայրենական մեծ պատերազմ]]ին: [[1953]] թ.-ից աշխատել է ՀՍՍՀ ԳԱ փիլիսոփայության և իրավունքի սեկտորում, [[1962]]—-[[1969]] թթ.-ին ղեկավարել սեկտորի գեղագիտության խումբը: [[1969]]—-[[1973]] թթ.-ին ՀՍՍՀ ԳԱ փիլիսոփայության և իրավունքի ինստիտուտի դիրեկտորի տեղակալն էր, [[1973]]—-[[1976]] թթ.-ին՝ դիրեկտորը, [[1976]] թ.-ից ՀԿԿ Կենտկոմի գիտության և ուսումնական հաստատությունների բաժնի վարիչն է: Գիտական աշխատությունները նվիրված են գեղագիտության տեսության և պատմության, արվեստի իմացաբանական հարցերին, բուրժուական արվեստի քննադատությանը, գեղագիտական դաստիարակությանը: Նրա նախաձեռնությամբ և մասնակցությամբ կազմվել են «Էսթետիկայի հարցեր» (հ. 1—21-2, 1967—19721967-1972), «Հայ էսթետիկական մտքի պատմությունից» (հ. 1—21-2, 1974—19761974-1976):
