«Հարցական նշան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Պարույկը''', '''ոլորակը''' կամ '''հարցական նշանը''' [[հայերենի կետադրություն|հայերենի կետադրության]] [[առոգանության նշան]]ներից մեկն է, որը դրվում է հիմնականում նախադասությունում հարցական բառի վերջին ձայնավորի վրա՝ հարցական նախադասություն կազմելու համար։ Հայերենը աշխարհի միակ լեզուն է, որում հենց վաղագույն շրջանից հարցական ու բացականչական նշանները գործածվել են հարցում և բացականչություն պահանջող բառերի վրա և ոչ թե նախադասությունների վերջում, ինչպես եվրոպական լեզուներում։լեզուներում<ref name="հին">{{cite journal|title=Հին հայերենի կետադրությունը|author=Մխիթարյան, Հ․Մ․|number=4|journal=Պատմաբանասիրական հանդես|page=162-178|url=http://hpj.asj-oa.am/246/|year=1960}}</ref>։

Հայերենում հարցական նշանն դրվում է՝ <ref>{{cite web|url=http://hayeren.hayastan.com/english/znaki.html|title=Հայոց Լեզվի առոգանութան նշանների ուղեցույց|accessdate=2011-07-08}}</ref><br/>

Մի՞թե չեմ կարող, մարգարե չեղած,

Քու գալիք օրերն պատմել քու դիմաց․ --''[[s:Ամիրա|Ամիրա]], Ռափայել Պատկանյան''

Մի՞թե միշտ այդպես ազգը խղճալի,

Կը լինի ծառա օտար իշխանի,

Մի՞թե Աստուծո աթոռի մոտին

Անարժան է հայն և հայի որդին։ --''[[s:Ձա՛յն տուր, ո՜վ ծովակ․․․|Ձա՛յն տուր, ո՜վ ծովակ․․․]], Րաֆֆի''

'''բ.'''# հարցական հնչերանգով արտահայտվող ցանկացած բառի վերջին ձայնավորի վրա։

Խլացնե՞լ սիրտը, չզգա՞լ, չընդվզե՞լ,

Մոռանալո՞ւ տալ, անգամ մոռանա՞լ։ --''Սիլվա Կապուտիկյան''

== Յունիկոդում ==