«Յոհան Կեպլեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Յոհան Կեպլեր''' ([[գերմաներեն|գերմ]]՝ ''Johannes Kepler'', ծնվ. [[1571]], [[դեկտեմբերի 27]], [[Վայլ դեր Շտատ]], [[Վյուրտենբերգ]], մահ. [[1630]], [[նոյեմբերի 15]] ք. [[Ռեգենսբուրգ]], [[Բավարիա]]), գերմանացի աստղագետ Կեպլերը տեսական աստղագիտության հիմնադիրն է, հայտնագորշելհայտնագործել է մոլորակների շարժումները բնութագրող 3 օրենքներ։

Յոհան Կեպլերն ուսանում էր համալսարանում և պատրաստվում էր քահանա ձեռնադրվելու, երբ ծանոթացավ [[Նիկոլայ Կոպեռնիկոս]]ի [[Տիեզերք]]ի արևակենտրոն կառուցվածքի ուսմունքին։ Նրա մեջ մեծ ցանկություն առաջացավ հասկանալու, թե ինչ օրենքներով են շարժվում մոլորակներն [[Արեգակ]]ի շուրջը։ Այդ նպատակով [[1601]] Կեպլերը տեղափոխվեց [[Պրահա]]՝ դանիացի աստղագետ [[Տիխոն Բրահե]]ի մոտ։ Իսկ վերջինիս մահվանից հետո՝ [[1602]] Կեպլերը նշանակվեց պալատական մաթեմատիկոս և ժառանգեց Բրահեի 40 ամյա աստղագիտական դիտումների արդյունքները։ Դրանց տեսական հիմնավորման ընթացքում նա հայտնագործեց մոլորոկներիմոլորակների շարժման 3 օրենքները, որոնք հետագայում կոչվեցին Կեպլերի օրենքներ։ [[1619]] լույս ընծայած «Աշխարհի ներդաշնակությունը» նա ընդհանրացրեց իր աշխատանքներում առաջ քաշված հարցերն ու ստացավ մոլորակների շարժման օրինաչափություններն ամփոփող մի կույր տեսություն։ [[1627]] նա ավարտեց իր ամենամեծ՝ «Ռուդոլֆյան աղյուսակներ» աշխատությունը, որը հնարավորություն էր ընձեռնում բավական մեծ ճշտությամբ որոշել մոլորակի դիրքը ժամանակի ցանկացած պահին։ Նա կազմեց նաև Արեգակի ու [[Լուսին|Լուսնի]] խավարումների աղյուսակը և բացատրեց դրան առաջացման պատճառները՝ Լուսնի, Արեգակի և [[Երկիր|Երկրի]] միմիանց նկատմամբ ունեցած դիրքերով։ Նա աշխատություն ունի նաև աստղագիտության մեջ օպտիկայի կիրառության, [[օվկիանոս]]ների և [[ծով]]երի մակնթացություններիմակընթացությունների ու տեղատվությունների վերաբերյալ. այդ երևույթները նա բացատրում էր Լուսնի ձգողությամբ։