'''Ատլաս''' ([[հին հունարեն]]՝ Άτλας), — տիտան, որն իր ուսերին պահում էր երկնակամարը. [[Հապետոս]]ի և [[Կլիմենե]]ի որդին, [[Պրոմեթևս]]ի և [[Էպիմեթես]]ի եղբայրը, [[Պլեադաներ]]ի, [[Հիադաներ]]ի և [[Հեսպերուհիներ]]ի հայրը։ Ըստ առասպելի, Ատլասը պարտավոր էր իր ուսերին պահել երկինքը՝ որպես պատիժ, աստվածների դեմ տիտանների պատերազմին մասնակցելու համար։ [[Հերակլես]]ի սխրանքներից մեկը կապված է Ատլասի մասին զրույցի հետ։ Ըստ հետագա մի առասպելի, Ատլասը եղել է Աֆրիկյան մի արքա, որը հրաժարվել է հյուրնկալելու [[Պերսևս]]ին, որի համար էլ վերջինիս կողմից [[Մեդուսա]]յի գլխի օգնությամբ, փոխարկվել է Ատլաս լեռան։ Ատլասի անունից ծագել է [[Ատլանտյան օվկիանոս]]ի անվանումը։ [[Քարտեզ]]ների անդրանիկ ժողովածուների վրա Ատլասի պատկերումից ծագել է ատլաս անվանումը։ Ճարտարապետության մեջ ատլասներ կոչվում են տղամարդկանց այն արձանները, որոնք իրենց ուսերին պահում են ծածկը կամ սյունասրահը։ Ատլասի կերպարը հանդիպում է պոեզիայում։
