«Վերջածանց»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հայերենը շատ վերջածանցներ ունի:Դրանք տարբեր իմաստներ են հաղորդում բառին:Օրինակ՝-անի վերջածանցն արտահայտում է նույնանման առարկաների հավաքական ամբողջություն (նամականի, առածանի, ընտրանի, ավագանի), -ատ-ը՝ նի բանից զրկված լինելու նշանակություն (գունատ, պոչատ, կռնատ«թևը կտրած») և այլն: Հաճախ այդ իմաստները շատ մոտ են իրար:Օրինակ՝ մասնագիտություն, զբաղմունք են ցույց տալիս -արար, -իչ, -պան, -որդ, -վոր վերջածանցներով կազմված բառերը (ներկարար, ուսուցիչ, այգեպան, որսորդ, հնձվոր): Հայոց լեզվի ամենագործածական վերջածանցներից են՝ -աբար, -ապես, -որեն,-ական,-ային,-յան,-ակ,-իկ,-ուկ,-անք,-վածք,-ավետ,-եղ,-արան,-անոց,-ուտ,-ոց,-ացի,-եցի,-ցի,-ե,-յա,-ելի,-ալի,-ենի,-իչ,-որդ,-արար,-պան,-վոր,-ում,-անք,-ագույն,-անոց,-ավոր,-ավուն,-ացու,-եղեն,-երեն,-յակ,-յուն,-(ա)ստան,-ություն,-ուհի,-ույթ,-ուն,-ք: