Վիքիպեդիա

Սոֆի դը Բավր

(Վերահղված է Սոֆի դե Բավրից)

Սոֆի դը Բավր, ի ծնե՝ Ալեքսանդրինա-Սոֆի Գուրի դը Շանգրան (ֆր.՝ Sophie de Bawr, Alexandrine-Sophie Goury de Champgrand, հոկտեմբերի 8, 1773(1773-10-08)[1][2], Փարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն[3] - դեկտեմբերի 31, 1860(1860-12-31)[1], Փարիզի 5-րդ շրջան, Փարիզ[3]), ֆրանսիացի բանաստեղծուհի, դրամատուրգ և կոմպոզիտոր։

Սոֆի դը Բավր
ֆր.՝ Alexandrine-Sophie de Bawr
Դիմանկար
Ծնվել էհոկտեմբերի 8, 1773(1773-10-08)[1][2]
ԾննդավայրՓարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն[3]
Մահացել էդեկտեմբերի 31, 1860(1860-12-31)[1] (87 տարեկան)
Մահվան վայրՓարիզի 5-րդ շրջան, Փարիզ[3]
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Մասնագիտությունկոմպոզիտոր, դրամատուրգ, գրող, վիպասան և մանկագիր
ԱմուսինԿլոդ Անրի Սեն-Սիմոն
 Sophie de Bawr Վիքիպահեստում

Կենսագրություն և ստեղծագործություն խմբագրել

Ալեքսանդրինա-Սոֆի Գուրի դե Շանգրանը ծնվել է 1773 թվականին Փարիզում։ Նրա ծնողներն էին Շարլ-Ժան Գուրին՝ մարկիզ դե Շանգրան, և օպերային երգչուհի Մադլեն-Վիրջինի Վիան[4][5]։ Հայտնի օպերային երգչուհի Սոֆի Արնուն դարձել է կնքամայր[6]։ Երբ Սոֆին երկու տարեկան էր, մայրը մեկնել է Ռուսաստան։ Աղջկա դաստիարակությամբ զբաղվել է հայրը, որ հոգ է տարել, որ նա լավ երաժշտական կրթություն ստանա[5]։ Սոֆին կոմպոզիցիա է սովորել Գրետրիի մոտ, իսկ վոկալ՝ Գարայի, Էլվիոյի և Բուալադյոի[4]։

Ֆրանսիական հեղափոխության ժամանակ Սոֆիի հայրը որպես հակահեղափոխական գործիչ բանտ է ընկել։ Մոտավորապես նույն ժամանակ Սոֆին ամուսնացել է Ժյուլ դե Ռոգանի հետ, որը նույնպես ձերբակալվել է, իսկ 1794 թվականին մահապատժի ենթարկվել։ Սոֆի դե Շանգրան, որը պահպանել էր օրիորդական ազգանունը, մենակ է մնացել երեխայի հետ, որը սակայն շուտով մահացել է[4]։

1801 թվականին Դե Շանգրանն ամուսնացել է երկրորդ անգամ։ Նրա ամուսինը Անրի դը Սեն Սիմոնը հայտնի էր որպես փիլիսոփա և սոցիոլոգ[7]։ Դա պայմանավորվածությամբ ամուսնություն է եղել, Սոֆին՝ Սեն-Սիմոնի հին ընկերոջ դուստրը, ապրուստի ոչ մի միջոց չուներ, իսկ Սեն-Սիմոնին, որը ցանկանում էր ստեղծել սեփական սալոնը, պետք էր էլեգանտ տիրուհի[8]։ Հարսանիքի ժամանակ Սոֆիի կողմից վկա էին Գրետրին և դրամատուրգ Ալեքսանդր Դյուվալը։ Զույգը բնակություն է հաստատել Սեն Սիմոնի բնակարանում, որը գտնվում էր Վիվեն փողոցում և կանոնավոր կերպով իրենց մոտ հյուրընկալել են գիտնականների և արվեստի գործիչների․ ընդ որում վերջիններիս ներգրավման համար պատասխանատու էր Սոֆին։ Սակայն Սեն Սիմոնին շուտով ձանձրացրել են ընդունելությունները և նրա իսկ խոսքերով, նա որոշել է միաժամանակ ազատվել և՛ բանակարանից, և՛ կնոջից[9]։

Սոֆիի ամուսնությունը տևել է ընդամենը մի տարի, սակայն նա իրավունք է ստացել կրել Սեն Սիմոնի ազգանունը, մինչև կրկին ամուսնանալը[7]։

Ամուսնալուծությունից հետո Սոֆին ստիպված է եղել ինքնուրույն ապրել և սկսել է գրել «ռոմանսներ», որոնք նրան հաջողություն են բերել և որոշակի եկամուտ։ Սակայն նա ցանկացել է օպերա գրել և լիբրետիստի չգտնելով՝ որոշել է ինքնուրույն ստեղծել ինչպես երաժշտությունը, այնպես էլ տեքստը։ 1802 թվականին Սոֆի Սեն Սիմոնը գրել է «Le petit mensonge» օպերան, որը մեծ հաջողություն է ունեցել։ Նրան հաջորդել են բազմաթիվ թատերական պիեսներ, կատակերգություններ և մելոդրամաներ, ընդ որում վերջիններիս համար Սոֆին ինքն է գրել երաժշտություն։ Նրա պիեսները շատ սիրված են եղել, ինչպես «Les chevaliers du lion» մելոդրաման ունեցել է 200 բեմադրություն[10]։

Սոֆիի գրական կարիերան ժամանակավորապես ընդհատվել է, երբ նա երրորդ անգամ ամուսնացել է ռուս սպայի՝ Բարոն դե Բավրի հետ։ Սակայն այդ ամուսնությունն էլ է կարճ տևել․ 1810 թվականին դե Բավրին մահացու վրաերթի է ենթարկել քարերով բեռնված սայլը։ Սոֆին ժառանգել է նրա պարտքերը և միջոցներ գտնելու համար կրկին ստեղծագործել է Սոֆի Դե Բավր անունով[11]։ Նրա ոչ բոլոր պիեսներն են եղել հավասարապես հաջողակ և ունեցել նույն հաջողությունը, սակայն բոլորն առանց բացառության ընդունվել են Փարիզի առաջատար թատրոնների բեմադրությունում։

Ոչ բոլոր պիեսներն էին սակայն հաջողակ և ունեին միատեսակ հաջողություն, սակայն դրանք բոլորը ընդունվել են Փարիզի առաջատար բեմերում բեմականացվելու համար։ Նրանց մեծ մասն առանձնանում էր կենսունակությամբ, թեթևությամբ և սրամտությամբ։ Դե Բավրի ամենահայտնի աշխատանքը «La Suite d'un bal masqué» կատակերգությունն է, որը բեմադրվել է 246 անգամ[12][13]։

1816 թվականին Լուի XVIII թագավորը Սոֆի Դե Բավրին մշտական թոշակ է նշանակել, որը նրան թույլ է տվել դադարել թատրոնի համար ստեղծագործել և զբաղվել այլ ժանրերով։ Նա սկսել է գրել պատմական վեպեր և գրքեր երեխաների համար, ինչպես նաև ստեղծագործություններ երաժշտության մասին։ Նրա 1852 թվականի «Soirées des jeunes personnes» գիրքը արժանացել է ֆրանսիական ակադեմիայի մրցանակի։ 1853 թվականին բանաստեղծուհին հրատարակել է «Mes Souvenirs» հուշագիրքը[14]։

Սոֆի դե Բավրը մահացել է 1860 թվականին Փարիզում[15]։

Ծանոթագրություն խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #116096691 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Women Dramatists, 2014, էջ 26
  5. ↑ 5,0 5,1 Women Opera Composers, 2016, էջ 18
  6. ↑ Henri Gouhier, 1964, էջ 114
  7. ↑ 7,0 7,1 Women Dramatists, 2014, էջ 27
  8. ↑ Frank E. Manuel, Fritzie P. Manuel Utopian Thought in the Western World. — Harvard University Press, 1979. — P. 592.
  9. ↑ Ralph P. Locke Music, Musicians, and the Saint-Simonians. — University of Chicago Press, 1986. — P. 25—26.
  10. ↑ Women Dramatists, 2014, էջ 28
  11. ↑ Women Dramatists, 2014, էջ 29
  12. ↑ Women Dramatists, 2014, էջ 25
  13. ↑ Women Dramatists, 2014, էջ 60
  14. ↑ Women Opera Composers, 2016, էջ 19
  15. ↑ «Alexandrine-Sophie de Bawr (1773-1860)». BnF Data (ֆրանսերեն).

Գրականություն խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սոֆի դը Բավր» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սոֆի_դը_Բավր&oldid=9549262» էջից