Սերունդների տեսություն (անգլ.՝ Theory of generations) կամ սերունդների սոցիոլոգիա, 1923 թվականին իր «Սերունդների խնդիր» Կառլ Մանհայմի կողմից առաջ քաշած տեսություն[1]։ Այդ էսսեն նկարագրել են որպես «ամենահամակարգված և ամբողջապես զարգացրած» և նույնիսկ «սերունդների որպես սոցիոլոգիական ֆենոմենի առանցքային տեսական իմաստավորում»[2] : Մանհայմի կարծիքով, մարդիկ գտնվում են իրեն երիտասարդության տարիներին տեղի ունեցած հասարակական-պատմական միջավայրի (մասնավորապես, նշանակալի իրադարձությունները, որոնց մեջ իրենք ակտիվորեն ընդգրկում են) ազդեցության տակ։ Նման ընդհանուր փորձի հիման վրա ձևավորվում են սոցիալական հատվածներ, որոնք, իրենց հերթին, ազդում են այն իրադարձություններին, որոնք ձևավորում են ապագա սերունդները[2]։ Սակայն պետք է նշել, որ Մանհայմի տեսությունը տենդենց ունի կենտրոնանալ արևմտյան փորձի վրա, չունենալով ավելի լայն մշակութային իմաստավորում[3]։

Տեսություն խմբագրել

Մանհայմը սահմանել է սերունդը (ոմանք կարծիք են հայտնում, որ կոհորտ եզրը ավելի կոռեկտ է՝ սոցիալական սերունդները արյունակցական բարեկամությունից տարբերելու համար) որպես նույն տարիք ունեցող անհատների մի խումբ, որի անդամները սահմանված ժամանակաշրջանի ընթացքում կրել են նշանակալի պատմական իրադարձության ազդեցությունը։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Mannheim, Karl (1952). «The Problem of Generations». In Kecskemeti, Paul (ed.). Essays on the Sociology of Knowledge: Collected Works, Volume 5. New York: Routledge. էջ 276-322.
  2. 2,0 2,1 Jane Pilcher, Mannheim's sociology of generations: an undervalued legacy, 1993
  3. Vandegrift, Darcie (2015 թ․ հուլիսի 24). «'We don't have any limits': Russian young adult life narratives through a social generations lens». Journal of Youth Studies. 0 (0): 1–16. doi:10.1080/13676261.2015.1059930. ISSN 1367-6261.