Վիքիպեդիա

Սերգեյ Լավրով

Սերգեյ Վիկտորի Լավրով (ռուս.՝ Сергей Викторович Лавров, մարտի 21, 1950(1950-03-21)[1][2][3], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), Սովետական Միության և Ռուսաստանի քաղաքական գործիչ, 2004 թվականից Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարար։

Սերգեյ Լավրով
ռուս.՝ Сергей Викторович Лавров
Դիմանկար
Ծնվել էմարտի 21, 1950(1950-03-21)[1][2][3] (73 տարեկան)
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
ՔաղաքացիությունFlag of the Soviet Union.svg ԽՍՀՄ և Flag of Russia.svg Ռուսաստան
Մայրենի լեզուռուսերեն
ԿրոնՌուս ուղղափառ եկեղեցի
ԿրթությունՄիջազգային հարաբերությունների Մոսկվայի պետական ինստիտուտ (1972) և № 1414 դպրոց
Մասնագիտությունդիվանագետ, քաղաքական գործիչ և նախարար
ԱշխատավայրՌուսաստանի արտաքին գործերի նախարարություն[4] և ԱՄՆ և Կանադա. տնտեսություն, քաղաքականություն, մշակույթ
ԱմուսինՄարիա Լավրովա
Զբաղեցրած պաշտոններՌուսաստանի արտաքին գործերի նախարար և ՄԱԿ-ում Ռուսաստանի մշտական ներկայացուցիչ
ԿուսակցությունՄիասնական Ռուսաստան և ԽՄԿԿ
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունԿայսերական ուղղափառ պաղեստինյան ընկերություն
ԵրեխաներԵկատերինա Լավրովա
Կայքmid.ru
Ստորագրություն
Изображение автографа
Commons-logo.svg Sergey Lavrov Վիքիպահեստում

Ռուսաստանի Դաշնության անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ, լիազորված դեսպան։ Միջազգային գործերով ռուսաստանյան հոգաբարձուների խորհրդի անդամ (2011 թվականից)։ Ունի արտակարգ և լիազոր դեսպանի աստիճան։ «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» շքանաշանի ասպետ։

ԿենսագրությունԽմբագրել

Սերգեյ Լավրովը ծնվել է Մոսկվայում։ Հոր մասին հայտնի է, որ նա թբիլիսահայ է` որոշ տեղեկություններով Քալանթարով կամ Քալանթարյան ազգանունով։ Մոր մասին հայտնի է, որ նա եղել է Սովետական Միության արտաքին առևտրի նախարարության աշխատակից։ Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարության կայքում նշվում է, որ Լավրովը ռուս է։

ԿրթությունԽմբագրել

Արծաթե մեդալով ավարտել է Մոսկվայի թիվ 607 դպրոցը` խորացված անգլերենի դասվանդմամբ։ 1972 թվականին ավարտել է Միջազգային հարաբերությունների Մոսկվայի պետական ինստիտուտի արևելյան բաժինը։

Տիրապետում է անգլերենի, ռուսերենի և սինհալերենի։

Աշխատանքը ԱԳՆ-ումԽմբագրել

1972-1976 թվականներին եղել է ստաժյոր՝ Շրի Լանկայում ԽՍՀՄ դեսպանի կցորդը։ 1976-1981 թվականներին զբաղեցրել է ԽՍՀՄ ԱԳՆ միջազգային տնտեսական կազմարկերպության երրորդ բաժնի, երկրորդ քարտուղարի պաշտոնը։ 1981-1988 թվականներին առաջին քոարտուղար, խորհրդատու, ավագ խորհրդատու ՄԱԿ-ում Ռուսաստանի և ԽՍՀՄ մշտական ներկայացուցիչը Նյու Յորքում։ 1988 թվականից մինչև 1992 թվականը եղել է միջազգային կառավարման տնտեսական կազմակերպության նախագահի տեղակալը և նույն կազմակերպության ղեկավարը Սովետական Միության Արտաքին գործերի նախարարությունում։ Մինչև 1991 թվականը եղել է Կոմունիստական կուսակցության անդամ։

1991 թվականից մինչև 1992 թվականը եղել է Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարությունում միջազգային տնտեսական կազմակերպության ղեկավար։ 1992 թվականին նշանակվել է Արտաքին գործերի նախարարությունում միջազգային խնդիրների և միջազգային կազմակերպությունների դեպարտամենտի տնօրեն։

1992 թվականի ապրիլի 3-ին նշանակվել է Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարի տեղակալ (փոխնախարար)։ Ղեկավարել է Ռուսաստանի ԱԳՆի մարդու իրավունքների պաշտպանության և միջազգային մշակութային համագործակցության բաժինը, Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարությունում ԱՊՀ եկրների գործերով դեպարտամենտի ղեկավար, այս պաշտոնում է եղել մինչև 1994 թվականի հունվարը։ 1993 թվականի մարտից եղել է Ռուսաստանի մասնակցությունը միջազգային կազմակերպությունների համակարգի, ՄԱԿի միջգերատեսչական հանձնաժողովի փոխնախագահ։ 1993 թվականի նոյեմբերից եղել է Ռուսաստանի կողմից միջգերատեսչական հանձնաժողովում ընտրված համնախագահ և ապահովել Ռուսաստանի մասնակցությունը խաղաղապահական գործունեությունում։

Ռուսաստանի մշտական ներկայացուցիչը ՄԱԿ-ումԽմբագրել

1994 թվականից մինչև 2004 թվականը եղել է Միացյալ Ազգերի Կազմակերպությունում Ռուսաստանի մշտական ներկայացուցիչը։

Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարԽմբագրել

2004 թվականի մարտի 9-ին Ռուսաստանի նախագահի հրամանով նշանակվել է Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարար։ 2004 թվականի մայիսին մինչև պաշտոնի ուժի մեջ մտնելը Ռուսաստանի նախագահը նորից նշանակեց այդ պաշտոնին։ 2008 թվականի մայիսին մինչև պաշտոնի ուժի մեջ մտնելը վերանշանակվել է նույն պաշտոնում նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևի կողմից։ 2012 մայիսի 21-ին հերթական անգամ ստացել է նախարարական պորտֆելը մինչև նախագահ Վլադիմիր Պուտինի պաշտոնի ուժի մեջ մտնելը։

ՅՈՒՆԵՍԿՈում Ռուսաստանի հարցերով հանձնաժողովի ղեկավար (2004 թվականի ապրիլից)

2010 թվականի հունվարի 11-ից տնտեսական զարգացման և ինտեգրացիայի կառավարակն հանձնաժողովի անդամ։

       
Սերգեյ Լավրով և Հիլարի Քլինթոն.
մարտի 7 2009 թվական 		Սերգեյ Լավրով և Ջոն Քերի,
29 հունվարի 2014 թվական 		Սերգեյ Լավրովը
Ռուսաստանի Դաշնության անվտանգության խորհրդի նիստին 		Սերգեյ Լավրով, Վլադիմիր Պուտին և Ֆրանցիսկոս (Հռոմի պապ), 10 հունիսի 2015 թվական

Ըստ հարցումների (հարցումները անց են կացվել Ռուսաստանի Հանրային կարծիքի ուսումնասիրության կենտրոնի կողմից)` Սերգեյ Լավրովը բազմիցս հայտնվել է Ռուսաստանի Դաշնության ամենաարդյունավետ նախարարների եռյակում[6]։

Այլ պարտականություններ և պաշտոններԽմբագրել

  • Միջազգային հարաբերությունների Մոսկվայի պետական ինստիտուտի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ
  • Կայսերական ուղղափառ պաղեստինյան միության պատվավոր անդամ
  • Ռուսական աշխարհ (ֆոնդի) հոգաբարձուների խորհրդի անդամ
  • Ռուսաստանի երեխաներ ֆոնդի հարգարժան խորհրդի անդամ
  • «Ռուսների մասնակցությունը Գալիոպոլիում» հուշարձանի վերականգնման ծրագրի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ
  • Դոնի պետական տեխնիկական ինստիտուտի հարգարժան դոկտոր

Այլ տեղեկություններԽմբագրել

  • Ռուսաստանյան ԶԼՄ-ներում նշում են, որ Լավրովը ԱԳՆ-ից դուրս է մղել նավթային լոբբին։
  • 2008 թվականի սեպտեմբերի 12-ին The Daily Telegraph բրիտանական թերթում հրապարակվել է հոդված` համաձայն որի իր բրիտանացի կոլեգա Դեյվիդ Միլիբենդի հետ խոսակցության ժամանակ, որը կապ ուներ Ռուս-վրացական պատերազմի (2008 թվականի օգոստոս) կարգավորման հետ, Լավրովն օգտագործել է անվայել բառապաշար զրուցակցի հասցեին, դրա հետ միասին Լավրովն ավելացրել է այս բառերը` «Who are you to f… lecture me?» (Ո՞վ ես դու ընդհանրապես, որ ինձ համար դասախոսություն կարդաս)։ Սեպտեմբերի 14-ին Լավրովն ասուլիսի ժամանակ լրագրողներին հայտնել է զրույցի իր տարբերակը` «Որպեսզի ծանոթացնեմ Միլիբենդին այլ գնահատականների հետ, եկա ներկայցնելու նրան Միխեիլ Սաակաշվիլիի առանձնահատկություններին, որը նրան տվել է ինձ հետ խոսակցության ժամանակ մեր կոլեգան ինչ-որ եվրոպական երկրից։ Այդ առանձնահատկությունը բարձրաձայնվեց այսպես` «fucking lunatic», իսկ սեպտեմբերի 15-ին BBC-ին տված հարցազրույցում Միլիբենդը պարզաբանել է՝ «Դա ընդհանրապես ճիշտ չէ, դա սխալ է, որ նա ինձ անվանել է «долбаный» և այդպես շարունակ, դա սուտ է»։
  • Կոմերսանտ թերթի հաստատմամբ Լավրովի գրությունը իր հայ կոլեգա Էդվարդ Նալբանդյանին 2009 թվականի հոկտեմբերի 10-ին Ցյուրխում որոշիչ դեր է խաղացել Հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման արձանագրությունները ստորագրելու հարցում։
  • 2011 թվականի ապրիլին ուղղափառ Զատիկի առիթով ելույթ ունենալիս հայտարարել է, որ «Համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամը համոզիչ կերպով ցուցադրել է կայուն զարգացման անհնարինությունը` հենվելով ազատական կապիտալիզմի գաղափարների վրա», նրա կարծիքով` դա «ստիպում է մեզ նոր լույսի ներքո նայել բարոյականության այնպիսի հասկացությունների, ինչպիսիք են ինքնազսպումն ու պատասխանատվությունը»[7]։ Նա նաև նշել է, որ «այսօր բարոյական ուղեցույցների, ճշմարտության հարցն ավելի քան երբևէ արդիական է ոչ միայն առանձին անհատի կամ ազգի, այլև միջազգային հարաբերությունների և ընդհանրապես ամբողջ աշխարհի համար», և որ «ներդաշնակ և միջազգային հարաբերությունների արդար համակարգի ստեղծումը դժվար թե հնարավոր լինի առանց դիմելու ընդհանուր բարոյական հայտարարին, որը միշտ գոյություն է ունեցել համաշխարհային հիմնական կրոնների շրջանում` առանց ճանաչելու մեր նկատմամբ բարձրագույն բարոյական օրենքը»։
  • 2010 թ. օգոստոսի 19-ին ՀՀ Նախագահի հրամանագրով պարգևատրվել է Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցի շքանշանով[8]։

ԸնտանիքԽմբագրել

Կինը` Մարիա Ալեքսանդրովնա Լավրովը, կրթությամբ բանասեր է, ռուսաց լեզվի և գրականության ուսուցիչ, աշխատել է ՄԱԿ-ում ՌԴ մշտական ներկայացուցչության գրադարանում։

Դուստրը[9]` Եկատերինա Սերգեյի Վինոկուրովան, ծնվել է 1982 թվականին Նյու Յորքում[10], սովորել է Մանհեթենի դպրոցում, ավարտել է Կոլումբիայի համալսարանը, որտեղ ուսումնասիրել է քաղաքագիտություն, և Լոնդոնում մագիստրատուրան տնտեսագիտության գծով. ներկայումս ապրում է Մոսկվայում[11], բրիտանական Քրիստիս աճուրդի տան ռուսական բաժանմունքի տնօրենն է[12] (հնաոճ իրերի և արվեստի առարկաների վաճառք)։ Լոնդոնում հետհամալսարանական պրակտիկա անցնելիս ծանոթացել և 2008 թվականին ամուսնացել է Ալեքսանդր Վինոկուրովի հետ։

Ունի թոռ` Լեոնիդը (ծնվ. 2010 թվականին) և թոռնուհի[11][13][14][15]։

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  2. ↑ 2,0 2,1 Discogs — 2000.
  3. ↑ 3,0 3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  4. ↑ Dramática jornada en Kiev: ya son los 198 civiles ucranianos muertos tras el ataque ruso
  5. ↑ Kleppe K. A. Lavrov fråtas æresdoktortittel ved UiT (нюнорск) — TV 2 Direkte, 2022.
  6. ↑ Шойгу, Лавров и Пучков возглавили рейтинг самых лучших министров РФ — Интерфакс
  7. ↑ Стенограмма выступления Министра иностранных дел России С. В. Лаврова на приёме по случаю православной Пасхи, Москва, 28 а // МИД России, 28.04.2011
  8. ↑ Ս. Վ. Լավրովին Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց շքանշանով պարգևատրելու մասին
  9. ↑ «Министр иностранных дел Российской Федерации» (ռուսերեն)։ Официальный сайт МИД России։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-02-09-ին։ Վերցված է 2010-07-04 
  10. ↑ «Осужденному киллеру Леше Солдату поступил «заказ» на дочь Лаврова»։ NEWSru.com։ 2016-02-21։ Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 21 
  11. ↑ 11,0 11,1 Оксана Кравчук. Лавровый венок( Archived 2015-11-17 at the Wayback Machine.) // Vogue.
  12. ↑ Татьяна Маркина. Christie’s представил новый офис и нового директора // The Art Newspaper Russia, 27.02.2015.
  13. ↑ Министр Сергей Лавров // Российская газета.
  14. ↑ Сергей Лавров министр иностранных дел, семья и дети, фото( Archived 2014-07-14 at the Wayback Machine.) // Pomadama.
  15. ↑ Лавров сообщил, что его дочь живёт в России // РИА Новости.

Արտաքին հղումներԽմբագրել

  Սերգեյ Լավրով Վիքիպահեստում
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սերգեյ_Լավրով&oldid=8648169» էջից