Սերբախորվաթերեն
Սերբախորվաթերեն, սերբերի, խորվաթների, չեռնոգորցիների և մուսուլման-բոսնիացիների լեզուն։ Խոսողների թիվը՝ 21 միլիոն (2005 թվական)։
![]() | |
Տեսակ | լեզու, մակրոլեզու, կենդանի լեզու և pluricentric language? |
Ենթադաս | Western South Slavic? |
Երկրներ | ![]() ![]() ![]() ![]() |
Պաշտոնական կարգավիճակ | ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Խոսողների քանակ | 19 000 000 մարդ (2022)[2] |
Լեզվակիրների թիվը | մոտ 21 մլն[3] |
Դասակարգում | Հնդեվրոպական ընտանիք
|
Գրերի համակարգ | կիրիլիցա (վուկովիցա), լատինական այբուբեն (գաևիցա |
IETF | sh |
ISO 639-1 | sh |
ISO 639-3 | hbs |
![]() | |
Տարածք, որտեղ սերբախորվաթերենը խոսվում է մեծամասնության կողմից։ (2005) | |
![]() |
Պատկանում է հնդեվրոպական լեզվաընտանիքի սլավոնական, լեզուների հարավային խմբին։ Ունի 3 հիմնական բարբառ՝ շտոկավական, չակավական, կայկավական։ Միջին հայերենի յուրաքանչյուր ձայնավոր (ի, ե, ա, օ, ու) կարող է լինել և երկար, և՝ կարճ։ Ունի 25 բաղաձայն, որոնցից 5-ը փափուկ է։ Բաղաձայն ր-ն հանդես է գալիս վանկարար դերով։ Շեշտը արտաշնչական տոնային (երաժշտական) է (բարձրացող երկար և կարճ, իջնող երկար և կարճ)։ Ունի 6 հոլով և կոչականի առանձին ձև, բայը՝ 4 անցյալ և 2 ապառնի ժամանակ։ Սերբախորվաթերենը օգտագործում է 12-րդ այբուբեն՝ կիրիլիցան, որը մոտ է ռուսերեն այբուբենին, և լատինիցան, որը լատիներեն այբուբենի ձևափոխված տարբերակն է։ Հնագույն հուշարձանները դարից են։ Ժամանակակից գրական լեզուն ձևավորվել է 19-րդ դարի 1-ին կեսին՝ շտոկավական բարբառի ժողովրդական խոսվածքների հիման վրա։ Գրական լեզվում կան տարածքային (մեծ մասամբ բառապաշարային) տարբերություններ, որոնք պայմանավորված են խորվաթիայի և սերբիայի մարզերում նրա զարգացման ոչ միօրինակ պայմաններով։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ «Constitution of the Republic of Kosovo»։ էջ 2։ Վերցված է 2012-08-17
- ↑ Ethnologue — 25 — Dallas, Texas: SIL International, 2022.
- ↑ Ethnologue 14 report for language code:SRC
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ |