Սարգիս Խանոյան
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Խանոյան (այլ կիրառումներ)
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Սարգիս Խանոյան (այլ կիրառումներ)
Սարգիս (Սերգո) Խանոյան (մարտի 13 (25), 1877[1], Թիֆլիս, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1] - 1937[1], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ քաղաքական գործիչ, լրագրող, ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1934 թվականից։
| Սարգիս Խանոյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | մարտի 13 (25), 1877[1] |
| Ծննդավայր | Թիֆլիս, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1] |
| Մահացել է | 1937[1] |
| Մահվան վայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Ներսիսյան դպրոց և Մանկավարժական ակադեմիա (1914)[1] |
| Մասնագիտություն | հեղափոխական, կուսակցական աշխատող, պետական գործիչ և լրագրող |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ[1] |
| Անդամություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
Կենսագրություն խմբագրել
Ծնվել է Թիֆլիսում։ Սովորել է Թիֆլիսի հոգևոր սեմինարիայում։ Մասնակցել է «Հայ բանվոր հեղափոխականների ասոցացիայի» հիմնադրամին։ 1905 թվականին մասնակցել է Լենինի «Գյուղական չքավորությանը», «Հեղափոխական պրոլետարիատի դեմոկրատական խնդիրները» աշխատությունների թարգմանությանն ու հրատարակմանը։ 1906 թվականին ուսուցչություն է արել Ջալալօղլիում (այժմ՝ Ստեփանավան), 1907-1911 թվականներին՝ Նուխիում (այժմ՝ Շաքի, Ադրբեջան), Ղզլարում։ 1912-1914 թվականներին սովորել է Պետերբուրգի մանկավարժական ակադեմիայում։ 1917 թվականին Ասքանազ Մռավյանի հետ խմբագրել է «Բանվորի կռիվը» թերթը։ Հետագայում եղել է «Ալիք» (Ալեքսանդրապոլ), «Պահակ», «Նոր ուղի», «Կարմիր աստղ», «Մարտակոչ» (Թիֆլիս) թերթերի խմբագիրը։ 1919 թվականին փոխադրվել է Հայաստան և ընտրվել Արմենկոմի նախագահ։ 1920 թվականին մեկնել է Բաքու և նշանակվել «Կոմունիստ» (հայերեն) թերթի խմբագիր։ 1921 թվականին եղել է ՀԽՍՀ ֆինժողկոմ, 1925 թվականին՝ Անդրկենտգործկոմի նախագահ, 1930-1933 թվականներին՝ ՀԽՍՀ արդարադատության ժողկոմ, ապա ՀԽՍՀ դատախազ, ՀՕԿ-ի նախագահ։ Մահացել է 1937 թվականին[2]։ ԽՄԿԿ անդամ 1902 թվականից։
Ս. Խանոյանի երկերի մատենագրություն խմբագրել
- Բոգդան Կնունյանց, Թիֆլիս, 1927։
- Սուրեն Սպանդարյան (կյանքն ու գործունեությունը), Երևան, Պետհրատ, 1927, 31 էջ։
- Մելիք Մելիքյան (Դեդուշկա), Երևան, Պետհրատ, 1928, 26 էջ։
- Գեղ կանգնի-գերան կկոտրի, Երևան, Պետհրատ, 1930, 45 էջ։
- Դաշնակցության տրագի-կոմեդիան, Երևան, Պետհրատ, 1930, 37 էջ։
- Մայիսյան ապստամբություն, Երևան, Պետհրատ, 1930, 24 էջ։
- Օղակներ, Երևան, Պետհրատ, 1931, 110 էջ։
- Ընտիր երկեր, Երևան, «Հայաստան», 1982, 376 էջ։
Աղբյուրներ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 1,9 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — 1974. — հատոր 5. — էջ 13.
- ↑ Գրական տեղեկատու։ Երևան: «Սովետական գրող»։ 1986։ էջ 222-223
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 13)։ 
|