Սարգիս Լուկաշին

հայ հեղափոխական, քաղաքական գործիչ

Սարգիս Լուկաշին (Սրապիոնյան) (հունվարի 12, 1885(1885-01-12), Նոր Նախիջևան, Եկատերինոսլավի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - դեկտեմբերի 11, 1937(1937-12-11)[1][2], Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ խորհրդային կուսակցական և պետական գործիչ։ Ժողկոմխորհի նախագահ 1922-1925 թվականներին։

Սարգիս Լուկաշին
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 12, 1885(1885-01-12)
ԾննդավայրՆոր Նախիջևան, Եկատերինոսլավի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Մահացել էդեկտեմբերի 11, 1937(1937-12-11)[1][2] (52 տարեկան)
Մահվան վայրԹբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
Կրոնաթեիզմ
ԿրթությունՍանկտ Պետերբուրգի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ և հեղափոխական
Զբաղեցրած պաշտոններՀայաստանի վարչապետ
ԿուսակցությունԽՄԿԿ
Պարգևներ և
մրցանակներ
Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան
 Sargis Lukashin Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

խմբագրել

Սովորել է Պետերբուրգի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետում։ Փետրվարյան հեղափոխության օրերին ընտրվել է զինվորական կոմիտեի նախագահ։ 1918-1921 թվականներին ղեկավար աշխատանք է տարել Դոնի մարզում։ 1921-1922 թվականներին եղել է ՀԿԿ կենտկոմի քարտուղար։ Միաժամանակ ՀՍԽՀ Ժողտնտխորհի նախագահն էր։

 
Ժողով Սարգիս Լուկաշինի գրասենյակում։ Աջ կողմում կանգնած է Ալեքսանդր Թամանյանը։

1922-1925-ին՝ Լուկաշինի ժողկոմխորհի նախագահության շրջանում, երկիրը դեռևս գտնվում էր տնտեսական ծանր վիճակում։ Նրա առաջին գործը արդյունաբերական ձեռնարկությունների գործարկումն էր, որի նպատակով Լուկաշինը ձեռնամուխ եղավ Հայաստանում էներգետիկ բազայի ստեղծմանը. 1923 թվականին սկսվեցին կառուցվել հիդրոէլեկտրակայաններ։ Առաջինը Հրազդան գետի վրա կառուցված Երևանի հիդրոէլեկտրակայանն էր, որի շինարարությունն ավարտվեց 1926 թվականին, երբ Լուկաշինն այլևս վարչապետ չէր։

Լուկաշինի պաշտոնավարության շրջանում շարունակվեց ներգաղթը, որն սկսվել էր Ալեքսանդր Մյասնիկյանի գործունեության ընթացքում։ Հիմնականում հայրենիք տեղափոխվեցին Մերձավոր Արևելքում, մասնավորապես՝ Միջագետքում ապրող հայերը։

Հունվար 1925-ին կառավարությունից դուրս մղվելուց հետո, Լուկաշինը փոխադրվել է Թբիլիսի ու ստանձնել է Անդրֆեդերացիայի ժողկոմխորհի տեղակալի պաշտոնը։

Լուկաշինն էլ ստալինյան զոհերից եղավ։ Նա մեղադրվեց որպես «հակապետական գործիչ», «օպոզիցիային հարած» և 1937 թվականին գնդակահարվեց[3]։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
ՀԽՍՀ Ժողովրդական կոմիսարների խորհրդի նախագահ
ՆԱԽՈՐԴՈՂ Սարգիս Լուկաշին ՀԱՋՈՐԴՈՂ
Ալեքսանդր Մյասնիկյան 1922, մայիսի 21 - 1925, հունիսի 24 Սարգիս Համբարձումյան
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 678