Սասուն Գրիգորյան (գրող)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Սասուն Գրիգորյան (այլ կիրառումներ)- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Գրիգորյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Սասուն Սերոբի Գրիգորյան (հունվարի 15, 1937, Ներքին Սասնաշեն, Թալինի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հունվարի 6, 2016, Երևան, Հայաստան), հայ բանաստեղծ, արձակագիր, հրապարակախոս, գրականագետ, հասարակական գործիչ։ Հայաստանի գրողների միության անդամ (1974)։
Սասուն Գրիգորյան | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնվել է | հունվարի 15, 1937 |
| Ծննդավայր | Ներքին Սասնաշեն, Թալինի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Վախճանվել է | հունվարի 6, 2016 (78 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Երևան, Հայաստան |
| Մասնագիտություն | գրականագետ, հասարակական գործիչ, բանաստեղծ և արձակագիր |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Հայաստան |
| Անդամակցություն | ՀԳՄ |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Աշխատավայր | «Հայաստան» հրատարակչություն |
| Սասուն Գրիգորյան Վիքիդարանում | |
Կենսագրություն խմբագրել
1966 թվականին ավարտել է Երևանի հեռակա մանկավարժական ինստիտուտը։ Աշխատել է Հայպետհրատում, հեռուստառադիո-պետկոմում։ 1993 թվականից եղել է Մեծ եղեռնի և հայոց ազատամարտի «Ուխտատուն» թանգարան-ինստիտուտի հիմնադիր տնօրեն ու գիտական խորհրդի նախագահ, 1996-1998 թվականներին՝ «Մայր Հայաստան» զինվորական թանգարանի տնօրենի տեղակալ։ 1996-1998 թվականներին դասավանդել է ՀՀ ՊՆ Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում[1]։
Լույս է ընծայել «Սասնա պար» (1965), «Խավրծիլ» (1981), «Վայրի մեղու» (1987), «24 ժամ Պոլսում» (1995), «Սիրտս պիտի դատարկեմ» (2002) չափածո ստեղծագործությունների ժողովածուները։ Հեղինակ է նաև «Մուսաները չլռեցին» (գիրք առաջին, 1989), «Սասնա Արծիվների մի երամը» (2000), «Բազմատաղանդ երախտավորը (Սիմոն Սիմոնյան)» (1999) մենագրությունների, «Քոնն եմ հայրենիք» (2003) ակնարկների ժողովածուի[2]։
2002 թվականին լույս տեսած «Հավերժության լուսամատյան» ռազմապատմափաստագրական հուշահանրագիտարանը նվիրված է Մեծ եղեռնի, Հայաստանում քաղաքական (ստալինյան) բռնությունների ժամանակ, Հայրենական (1941-1945), Աղվանական (1979-1989) պատերազմներում զոհված հայորդիներին, Արցախյան հերոսամարտին[3]։ ԽՄԿԿ անդամ 1967 թվականից։
Պարգևներ, մրցանակներ խմբագրել
- ՀՀ ՊՆ «Մարշալ Բաղրամյան» հուշամեդալ։
- ՀՀ ՊՆ «Զորավար Անդրանիկ» մեդալ
Երկերի մատենագիտություն խմբագրել
- Սասնա պար, Երևան, 1965, 62 էջ։
- Լեռան կարոտ (բանաստեղծություններ), Երևան, 1970, 152 էջ։
- Նրանք ընկան երգը շուրթերին, Երևան, 1970, 135 էջ։
- Հայաստանի կոմերիտմիության ինտերնացիոնալ կապերի պատմությունից, Երևան, 1972, 77 էջ։
- Հուշամատյան սիրո և սխրանքի (զոհված բանաստեղծներ), Երևան, 1975, 256 էջ։
- Ոսկե երազ, Երևան, 1976, 204 էջ։
- Խավրծիլ, Երևան, 1981, 172 էջ։
- Վայրի մեղու, Երևան, 1987, 292 էջ։
- Մուսաները չլռեցին, գիրք 1 (պատմափաստագրական հոդվածներ, ակնարկներ, վավերագրեր և մատենագիտություն), Երևան, 1989, 692 էջ[4]։
- Բազմատաղանդ երախտավորը (փաստագրական նյութեր և հանդիպումներ անվանի հայերի մասին), Երևան, 1999, 104 էջ։
- Դեպի Էրգիր (բանաստեղծություններ, քառյակներ և պոեմներ), Երևան, 2000, 639 էջ[5]։
- Սասնա արծիվների մի երամը (1941-1945 թվականների Հայրենական Մեծ պատերազմում զոհված և պատերազմին մասնակցած ներքին սասնաշենցիների մասին), Երևան, 2000, 216 էջ[6]։
- Հավերժության լուսամատյան, Երևան, 2002, 1956 էջ[7]։
- Սիրտս պիտի դատարկեմ (բանաստեղծություններ, քառյակներ, էպիգրամներ), Երևան, 2002, 348 էջ։
- Քոնն եմ, հայրենիք (դիմանկարային ակնարկներ), Երևան, 2003, 74 էջ։
- Առօրյա ցավերգեր, Երևան, 2004, 432 էջ[8]։
- Դեպի Էրգիր (բանաստեղծություններ, քառյակներ, պոեմներ), Երևան, 2004, 639 էջ։
- Հավերժախոս պանթեոն (1988-1995 թթ.), Երևան, 2004, 704 էջ[9]։
- Մուսաները չլռեցին, գիրք 2. Հայ գրողների մասնակցությունը 2-րդ աշխարհամարտին։ 1941-1945 թվականների Հայրենական Մեծ պատերազմում զոհված հայ և աշխարհի գրողները, Երևան, 2005, 720 էջ։
- Մշեցի–արթիկցի ազատամարտիկ Միրոն, Երևան, 2010, 78 էջ։
- Հայկ Ավետիսյանը լույսի սերմնացան կամ ժողովրդին նվիրաբերած կյանք, Երևան, 2012, 392 էջ։
- Հայրենի տունն է կանչում, Երևան, 2012, 272 էջ։
- Մեր հերոսները և զինուժի գեներալները (1988-2012 թթ.), Երևան, 2012, 328 էջ։
Թարգմանություններ խմբագրել
|
Այս հեղինակի կատարած թարգմանությունների ցանկը կարող եք որոնել «Թարգմանչաց արվեստ» շտեմարանի «Թարգմանիչներ» բաժնում |
- Ռեգիստան Հարոլդ։ Աստղերը ձյան մեջ.- Երևան։ Սովետական գրող, 1982.- 137 էջ.- Բովանդ-ից՝ Որոշ ստեղծագործություններ։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007.
- ↑ «Վախճանվել է ՍԱՍՈՒՆ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ | Գրական Թերթ». Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 24-ին.
- ↑ Սասուն Գրիգորյանի մասին ՀԳՄ կայքում
- ↑ Գրիգորյան, Սասուն Սերոբի (1989). Մուսաները չլռեցին։ Հայ գրողների մասնակցությունը 2-րդ աշխարհամարտին 1941-1945 թթ. : ՀՄՏ-ում զոհված հայ եւ աշխարի գրողները. Խորհրդային գրող. ISBN 9789993093688.
- ↑ Գրիգորյան, Սասուն Սերոբի (2000). Դեպի էրգիր։ Բանաստեղծություններ, քառյակներ եւ պոեմներ. Ուխտատուն. ISBN 9789993082323.
- ↑ Գրիգորյան, Սասուն Սերոբի (2000). Սասնա արծիվների մի երամը. Ուխտատուն. ISBN 9789993082316.
- ↑ Գրիգորյան, Սասուն Սերոբի (2002). Հավերժության լուսամատյան. ՈՒխտատուն. ISBN 9789993082378.
- ↑ Գրիգորյան, Սասուն Սերոբի (2004). Առօրյա ցավերգեր։ Բանաստեղծ. եւ քառյակներ. Ուխտատուն. ISBN 9789993093657.
- ↑ Գրիգորյան, Սասուն Սերոբի (2004). Հավերժախոս պանթեոն։ 1988-1995 թթ. Ուխտատուն. ISBN 9789993093664.
 | Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սասուն Գրիգորյան (գրող)» հոդվածին։ |