Վիքիպեդիա

Ջոզեֆ Լեոնարդ Բոնամասսա

Ջոզեֆ Լեոնարդ Բոնամասսա (անգլ.՝ Joseph Leonard Bonamassa, մայիսի 8, 1977(1977-05-08), New Hartford, Օնեյդա շրջան, Նյու Յորք, ԱՄՆ), ամերիկյան Բլյուս ռոք կիթառիստ, երգիչ և երգահան էր։ Երբ նա ընդամենը 12 տարեկան էր բացեց Բի Բի Քինգ[3]։ Վերջին 13 տարիներին նա թողարկեց 15 մենակատարման ձայնասկավառակներ իր անհատական ձայնագրության միջոցով, որոնցից 11-ը հասել են Billboard Blues աղյուսակների առաջին հորիզոնական[3][4]։ Բոնամասան նվագել է այնպիսի արվեստագետների հետ ինչպիսիք են Սթիվեն Սթիիլս, Էրիկ Կլեպտոն, Բլանդին Չապլին, օտարերկրացին, Բադի Գայ, Սթիվ Ուինվուդ, Ուորրե Հայնս,Դերկ Բեռն ր այլք[5]։ Իր կարիերայում հատկանշական է հատկապես Royal Albert Hall և Grammy Award մրցանակաբաշխությունը 2013 թվականին։ Իր երաժշտական կարիերայից բացի Ջո Բոնոմասսան զբաղվում է շահույթ չհետապնդող մի կազմակերպության, որը կոչվում է Keeping the Blues Alive Foundation (կենդանի պահել Բլյուս հիմնադրամը), որի առաքելությունն է հետագա երաժշտական կրթությունը զարգացնել և տրամադրել այն դպրոցներին որոնք դրա կարիքն ունեն։

Ջոզեֆ Լեոնարդ Բոնամասսա
Joseph Leonard Bonamassa
Դիմանկար
Ծնվել էմայիսի 8, 1977[1]
ԾննդավայրԱՄՆ
Քաղաքացիություն ԱՄՆ
Ազգությունամերիկացի
Մասնագիտություներգիչ երգահան
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունBlack Country Communion և Beth Hart and Joe Bonamassa?
Կայքjbonamassa.com
 Joe Bonamassa Վիքիպահեստում

Կենսագրությունը և կարիերան խմբագրել

Մենակատարի կարիերան խմբագրել

 
Ջոզեֆ Լեոնարդ Բոնամասսան քաղաքայի ռադիոյի երաժշտական տանը

Բոնամասսան ծնվել է Նյու Յորքի Նյու Հարտֆորդում։ Նա կիթառ սկսել է նվագել 4 տարեկանում, խրախուսվելով իր հոր կողմից` ով եղել է երաժշտության մեծ երկրպագու,և ցույց է տվել նրան բրիտանացի Էրիկ Կլապտոնիի և Ջեֆ Բեքի ռոք,բլյուս ձայնասկավառակները, որը և ոգեշնչել է նրան։ 11 տարեկանում Ջոյը կրթվել է ամերիկացի լեգենդար կիթառիստ Դանի Գաթթոնի կողմից։ Երբ նա 12 տարեկան էր արդեն ուներ իր սեփական խումբը ,որը կոչվում էր Smokin Joe Bonamassa,որը ելույթ էր ունենում Նյու Յորքի արևմտյան մասում Փենսիվանյայում ներառելով այնպիսի քաղաքներ ինչպիսիք են Սքրանթոնը և Բուֆալոն,բայց միայն հանգստյան օրերին։

Բոնամասսան բացեց Բ. Բ. Քինգի մոտավորապես 20 ցուցադրումներ 1989 թվականին[6]։ Մինչ 18 տարեկանը լրանար Բոնամասսսան նվագում էր խմբում, որը կոչվում էր Բլուդի, Մայլիս Դեյվիս, Ռուբի Քրիգերի, Բեռի Օուքլեյի հետ[7]։

Բոնամասսայի դեբյուտային ալբոմը՝ A New Day Yesterday, թողարկվել է 2000 թվականին[8]։ Ալբոմը ներառում է հյուրախաղեր[9]։ Ալբոմը Billboard Blues աղյուսակում զբաղեցնում է 9-րդ հորիզոնականը[10]։

2002-2006 թվականները Բոնամասսան տեսավ իր ալբոմը Billboard Blues աղյուսակի 1-ին հորիզոնականում, իսկ հինգերորդ մենակատարման ալբոմները 10-րդ հորիզոնականում[11]։

2009 թվականին կատարվեց Բոնամասսայի մանկության երազանքը՝ նվագել Լոնդոնի Royal Albert սրահում, որտեղ նրա հետ զուգերգով հանդես եկավ երգիչ Էրիկ Կլեպտնը[12]։

Բոննամասայի կենդանի կատարումների ալբոմը՝ Beacon Theatre–Live from New York, հեռացվել է 2012 թվականին։ 2013 թվականին Վիեննաի օպերայի թատրոնոմ տեղի ունեցավ նրա ձայնասկավառակի (ակուստիկ երեկո) թողարկումը[7]։

Այս համերգը առաջին անգամ էր և նշանաորվեց նրանով,որ Բոնամասսան ամբողջական ձայնաին շոու ներկայացրեց։ Այս ձայնաին ամբողջ ներկայացումը կատարվել էր Բոնամասսայի վաղեմի պրոդյուսեր Քեվին Շերլիի օգնությամբ[13]։

Բոնամասսայի 2013 թվականի գարնան եռօրյա շրջագայության եզրափակիչ ելույթը տեղի ունեցավ Նյու Յորք Beacon թատրոնում[13]։

2013 թվականին ամռանը Լոնդոնում Բոնամասսան ներկայացրեց 4 շոու 3 տարբեր խմբերի հետ, որտեղ ներկայացված էր իր երաժշտության 4 տարբեր ուղղությունները։ Յուրաքանչյուր շոու ուներ իր եզակի կողմերը։ Այդ շոուները ձայնագրվել էր DVD-ի համար և այդ DVD-իների հավաքածուն թողարկվեց 2013-ի հոկտեմբերին «Շրջագայության ուժը» անվամբ[14]։ 2013-ի դեկտեմբերի 6-ին Բոնամասսան և Բեթ Հարթը առաջադրվել էին Գրեմմի մրցանակաբաշխությանը իրենց 2013 թվականի համագործակցության SeeSaw in the Best Blues անվանակարգում։ Բոնամասսայի ալբոմը (կապույտ տարբեր երանգները) նրա մենակատարությամբ միակ ալբոմը է, որտեղ կան միայն ինքնատիպ երգեր բացառությաամբ Ջիմի Հենդրիխի կատարման կարճ գործիքավորումը[15]։

Ալբոմը գրելու համար Բոնամասսան գնաց Նաշվիլե և համագործակցեց 3 երգահաննեերի հետ այնտեղ. Ջոնաթան Քեյնը, ով գրել է Journey. Ջեյմս Հաուս հայտնի է Դայմնդ Ռիոյի հետ գործով, Դվիթ Յոակամ, և Մարտինա ՄքԲրիդ. և Ջերրի Ֆլաուվերս, ով գրել է նաև Քեյթ Ուրբանի համար[16][17]։ Բոնամասսան բացաըրեց գրողներին, որ նա հետաքրքված չէ երեք րոպեանոց ռադիո հիթերի ստեղծմամաբ, այլ ցանականում է ստեղծել մի քանի լուրջ բլյուզ ռոք գործեր[18]։ Ալբոմի ձայնագրությունը կատարվել է Լաս Վեգասի Պալմս հյուրանոցի երաժշտական ստուդիայում[16]։ Billboard 200-ի աղյուսակում ալբոմը զբաղեցրել է ութերորդ տեղը, Blues Chart-ում առաջին տեղը, ինչպես նաև առային հորիզոնականը Indie Chart-ում[19]։

2015 թ. մայիսին Բոնամասսան հաղթեց Blues Music Award-ում Instrumentalist - Guitar (գործիքավորող-գիթառիստ) անվանակարգում[20]։

Համագործակցություն Բեթ Հարթի հետ խմբագրել

Բոնամասսան առաջինն էր, ով բացահայտեց Բեթ Հարթի երաժշտությունը, որը ներկայացվեց, լուսաբանվեց որոշ հեռուստատեսություններում։ Բոնամասսան շատ տպավորված էր Հարթով երբ ներկայացավ Լեսերնեյի Blue Balls festival-ում , Շվեյցարիայում[21]։

Բոնամասսան և պրոդյուսեր Կեվին Շիրլեյը գրեցին հոգևոր երգերի ցանկ, որը ամենաշատն էին հավանում, օգտագործվեց ալբոմի համար, որը անվանեցին Don't explain (չես կարող բացատրել)։ Խումբը աշխատեց 12 երգերի վրա, սակայն միայն 10-ը ձայնագրվեց։ Բոնամասսան ամեն ալբոմի համար ընտրեց 5 երգ[22]։ Ալբոմի հայտնի երգերից էին « For My Friend» Բիլ Վոթերսի կողմից և «Sinner's Prayer»-ը Ռեյ Չարլզի կողմից։ Բոնամասսան միշտ ցանկացել է տարբերակներ անել Բրուկ Բենթոնի «I'll Take Care of You» և «Well Well» գրված Դելանեյ Բրամլեթթ & Բոննի Բրամլեթվրոթի կողմից իր «Don't Explain» ալբոմի համար։ «Seesaw» ալբոմը առաջադրված էր Grammy Award-ի Best Blues Album անվանակարգում[23] :

Այլ ծրագրեր խմբագրել

Բոնամասսան Black Country Communion սուպեր խմբի ծանր ռոք ժանրի կիթառիստ էր:Խումբը թողարկել է 3 ստուդիական ալբոմներ, իսկ 4-րդ սեպտեմբերին 2017 թվականի թողարկման համար[24]։

Նա նաև Rock Candy-ի Funk Party jazz-funk խմբի անդամ է:Նրանք թողարկել են իրենց դեբյուտային ալբոմը We Want Groove 2013 թ.: Որին հաջորդում է Rock Candy Funk Party-ի կենդանի համերգը Նյու Յորքի Iridium ակումբում:Այն ռեկորդ սահմանեց 3 գիշեր մնալով Նյու Յորքի Iridium Jazz ակումբում։ Խումբը նվագել է Conan-ում 2014 թվականի փետրվարի 10-ին[25]

Պիկապ-ռադիո խմբագրել

Բոնամասսան ակտիվորեն ռադիոհաղորդումներ է վարում մեկ այլ կիթառահար Մեթ Աբրամովիցի հետ։ Դրվագները <<Կիթառի կյանքի և ծնունդի>> մասին է[26]։

Ազդեցություն խմբագրել

 
Ջոզեֆ Լեոնարդ Բոնամասսան ելույթ ունենալիս Տեխասում, 2007 թվականին

Ի տարբերություն նրանցից առաջ եղած բլյուզ ռոք կիթառիստների, Բոնամասսայի ազդեցությունը ավելի շատ եղել է բրիտանական և իռլանդական բլյուզի քայլեր, քան ամերիկյան արտիստներինը:Կիթառահարը ամսագրին տված հարցազրույցին նշեց 3 ալբոմներ որոնք ամենամեծ ազդեցությունն են թողել իր կատարման վրա, Ջոն Մեյլլը և Բլյուզբրեքերները Էրիկ Քլապտոն( Beano ալբոմը ), Ռորի Գալլագերի իռլանդական շրջագայության և «Goodbye by Cream»-ը[27]։ Նա նաև նշեց ,որ Սթիվի Ռեյ Վոանգ Տեխասի ջրհեղեղը մեջ ազդեցություն է թողել, երբ Բոնամասսան երիտասարդ էր։ Բոնամասսան հանդես է գալիս Տեխասում 2007 թվականին[28][29] :

Նա մշակել է իր 2007 թվականի հարցազրույցը. <<Դուք գիտեք իմ հերոսները կոլումբիացի տղաներ էին` Պոլ Կոսսոֆը , Պիտեր Գրինը, Էրիկ Քլապտոնը։ Շատերը կան` Գարի Մուրը, Ռորի Գալագերը, և մեկ ուրիշ իռլանդացի երաժիշտ ով միևնույն բանն էր նվագում, բայց ես դա չեմ ասել նրան:Բայց այս տղաներն իմ տղաներն էին` Ջեֆ Բեքը և Ջիմմի Փեյջը։ Բլյուզին մոտենալու որոշակի բարդություններ կան,որոնք շատ եմ սիրում, ավելի շատ, քան այն ամերիկյան բլյուզները,որ ես լսել եմ Բ. Բ. Քինգի մեծ ազդեցությունը-նա հավանաբար իմ ամենամեծ ավանդական ազդեցությունն է։ Ես միշտ ստիպել եմ ինքս ինձ լսել նրանց ամբողջ ձայնագրությունները , որտեղ ես կցանկանայի լսել Pie-ը <<Ես պատրաստ եմ>>, քան Muddy Woters-ը,դուք գիտե՞ք>>[30]}}:

2008 թ. հոկտեմբերի Express & Star-ի հետ հարցազրույցում նա ասել է. << Երբ ես լսեցի Քոսսոֆի նվագելը Միսթր Բիգի երգացանկից, երբ ես լսեցի Կլեպտնի նվագելը Քրոսրոդս-ից և երբ ես լսեցի Ռորի Գալաջըրի կատարումը Գրեդլի Ռոքից, ինձ դուր եկավ։ Այս ճանապարհը հզոր է...Բրիտանական բլյուզը իմ գործն է։ Երբ ես լսեցի Ռոդ Ստեուարթի և Ջեֆ Բեք խմբի "Let Me Love You" կատարումը, այն փոխեց իմ կյանքը։ Ես հստակ իմացա,թե ինչ եմ ես ուզում անել։ Դրանք են ինձ վրա ազդեցություն ունեցել>>: Եվ դեկտեմբերի 2012 թ. MusicRadar-ի հետ հարցազրույցը <<Իմ ընկերները հարցրին.<<Դուք լսել եք Վան Հալենի նոր ռեկորդը>>: Ես երևի չէի ցանկանա քանի որ ես լսել էի Ֆրանկ Մորինո և Մահակյան Ռուշը>>[31]}}:

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ Guitar - Ernie Jackson - Google Boeken. Books.google.com. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 22-ին.(չաշխատող հղում)
  2. ↑ http://www.americanbluesscene.com/2015/05/2015-blues-music-awards-winners/
  3. ↑ 3,0 3,1 «Joe Bonamassa to Make Radio City Debut This Winter». BroadwayWorld.com. 2014 թ․ հոկտեմբերի 1. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  4. ↑ «Blues Albums». Joe Bonamassa Album & Song Chart History. Billboard. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 1-ին.
  5. ↑ Ross, Brian. «Joe Bonamassa: The Best Living Guitarist You've Never Heard Of...». HuffingtonPost.com. 2012 թ․ նոյեմբերի 10. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  6. ↑ Brown, Mick.Brown, Mick (2014 թ․ սեպտեմբերի 26). «Joe Bonamassa remembers opening for BB King in 1989». London: The Telegraph. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
  7. ↑ 7,0 7,1 Berick, Mike.«Joe Bonamassa: The Quiet Prince». Relix. 2012 թ․ հոկտեմբերի 5. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  8. ↑ Eduardo Rivadavia. «Review». Joe Bonamassa - A New Day Yesterday. Allmusic. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
  9. ↑ «Credits». Joe Bonamassa - A New Day Yesterday. Allmusic. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
  10. ↑ «Joe Bonamassa: Chart History». Billboard.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հուլիսի 24-ին. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
  11. ↑ «Joe Bonamassa: Chart History». Billboard.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հուլիսի 24-ին. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
  12. ↑ «Joe Bonamassa Live From The Royal Albert Hall». kpbs.org. 2012 թ․ դեկտեմբերի 6. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
  13. ↑ 13,0 13,1 «Joe Bonamassa to Release Live CD/DVD, 'An Acoustic Evening at the Vienna Opera House,' March 26». GuitarWorld.com. 2013 թ․ փետրվարի 12. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
  14. ↑ Sculley, Allen. «'Different Shades' of blues rocker Joe Bonamassa». Kansas.com. 2014 թ․ նոյեմբերի 6. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  15. ↑ Billboard Staff. «Grammy Awards 2014: Full Nominations List». Billboard.com. 2013 թ․ դեկտեմբերի 6. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
  16. ↑ 16,0 16,1 Mitchell, Ed. "Heavy Lies the Crown." The Blues Magazine, October, 2014.
  17. ↑ Jeffries, Neil. "Joe Bonamassa: Different Shades of Blue." Classic Rock Magazine, October, 2014
  18. ↑ Moore, Rick. «Joe Bonamassa Readies Different Shades of Blue with Nashville Cats». AmericanSongwriter.com. 2014 թ․ օգոստոսի 27. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  19. ↑ «Joe Bonamassa to Make Radio City Debut This Winter». BroadwayWorld.com. 2014 թ․ հոկտեմբերի 1. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
  20. ↑ «2015 Blues Music Awards Winners». Americanbluesscene.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ մայիսի 18-ին.
  21. ↑ Bosso, Joe. «Interview: Joe Bonamassa and Beth Hart on their new album, Don't Explain». MusicRadar.com. 2011 թ․ նոյեմբերի 7. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  22. ↑ «Joe Bonamassa's Biography». Planet Rock (անգլերեն). Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 24-ին.
  23. ↑ Billboard Staff (2013). «Grammy Awards 2014: Full Nominations List». www.billboard.com.
  24. ↑ Sculley, Allen. «'Different Shades' of blues rocker Joe Bonamassa». Kansas.com. 2014 թ․ նոյեմբերի 6. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  25. ↑ «Rock Candy Funk Party To Make Late Night Debut on CONAN, 2/10». BroadwayWorld.com. 2014 թ․ հունվարի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
  26. ↑ «The Pickup Radio». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 25-ին. Վերցված է 2016 թ․ մարտի 6-ին.
  27. ↑ Guitar Magazine, Issue 265
  28. ↑ «Joe Bonamassa Interview». Blues In Britain. 2010 թ․ հունիսի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 9-ին. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 6-ին.
  29. ↑ «Joe Bonamassa Interview: Guitar Interviews». Guitarinternational.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ սեպտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 6-ին.
  30. ↑ Chopik, Chopik. «Joe Bonamassa Interview». Guitar Messenger. Guitar Messenger. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
  31. ↑ Joe Bosso, "Joe Bonamassa: my top 5 not-so-guilty pleasures of all time", Music Radar, December 7, 2012
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ջոզեֆ Լեոնարդ Բոնամասսա» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ջոզեֆ_Լեոնարդ_Բոնամասսա&oldid=9499953» էջից