Ջանգար

«Ջանգար» (կալմ. Җаңһр), կալմիկական հերոսական էպոս։ Գովերգում է կալմիկ 12 դյուցազունների և նրանց առաջնորդ Ջանգարի՝ հեքիաթային Բումբա երկրի պաշտպանների ռազմական սխրանքները։ էպոսում արտացոլված են կալմիկ ժողովրդի հույսերն ու ակնկալությունները, նրա բազմադարյան պայքարն իր ազգի գոյության համար։

«Ջանգար» էպոսի պատկերազարդումը խորհրդային փոստային նամականիշի վրա (1990)

Ջանգարի առաջին գրառումը կատարվել է 1804 թվականին։ էպոսի երկու գլուխները առաջինը հետազոտել ու ռուսերեն, թարգմանել է միսիոներ-մոնղոլագետ Ալեքսեյ Բոբրովնիկովը, 1854 թվականին։ 1910 թվականին հրատարակվել է տասը գլուխ, որ գրառվել է ըստ Ջանգարի հայտնի ասացող էլյան Օվլի։

1940 թվականի աշնանը Խորհրդային Միությունում նշվել է Ջանգարի 500-ամյակը։

Դյուցազներգությունը հայտնի է նաև Մոնղոլիայում։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 9, էջ 475)։