Պոլ Անտոն դը Լագարդ (գերմ.՝ Paul Anton de Lagarde, նոյեմբերի 2, 1827(1827-11-02)[1][2], Բեռլին, Պրուսիայի թագավորություն - դեկտեմբերի 22, 1891(1891-12-22)[1][2], Գյոթինգեն, Գերմանական կայսրություն), գերմանացի հայագետ։

Պոլ դը Լագարդ
գերմ.՝ Paul Anton de Lagarde
Ծնվել էնոյեմբերի 2, 1827(1827-11-02)[1][2]
Բեռլին, Պրուսիայի թագավորություն
Մահացել էդեկտեմբերի 22, 1891(1891-12-22)[1][2] (64 տարեկան)
Գյոթինգեն, Գերմանական կայսրություն
ԳերեզմանԳյոտինգենի քաղաքի գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն Պրուսիայի թագավորություն
Դավանանքբողոքականություն[3]
Մասնագիտությունգրող, հայագետ, համալսարանի դասախոս, փիլիսոփա, աստվածաբան և coptologist
Հաստատություն(ներ)Գյոթինգենի համալսարան և Հալլե-Վիտենբերգի համալսարան
Գործունեության ոլորտարևելագիտություն և պատմություն
ԱնդամակցությունՍանկտ Պետերբուրգի գիտությունների ակադեմիա, Գյոթինգենի Գիտությունների ակադեմիա և Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիա
Ալմա մատերHU Berlin և Հալլե-Վիտենբերգի համալսարան
Տիրապետում է լեզուներինգերմաներեն[1], լատիներեն, հին հունարեն և ղպտիերեն[3]
Եղել է գիտական ղեկավարGeorg Steindorff?[3]
Հայտնի աշակերտներWilliam Robertson Smith?
 Paul de Lagarde Վիքիպահեստում

Եղել է Գյոթինգենի համալսարանի արևելյան լեզուների դասախոս (1869-18911850 թվականին հրատարակել է «Հայերենի և սանսկրիտի բաղաձայնների համեմատությունը» հոդվածը, կատարել 283 բառերի համեմատություն։ «Պարսկականք» (1851) ուսումնասիրության մեջ քննել է զենդերենը, աֆղաներենը, հայերենը, պարսկերենը են։ «Հայերի նախապատմության մասին» (1854) աշխատությամբ կատարել է հայերենի 1000 բառի քննություն, հանգել այն եզրակացության, որ հայերենի բառապաշարի ավելի քան 1/3-ը հնդեվրոպական ծագում ունի։ Իր հայագիտական գործերն ամփոփել է «Հայկական ուսումնասիրություններ» (1877) հատորում[4]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  3. 3,0 3,1 3,2 https://juedischegelehrtesachsen.de/?p=966
  4. Оրումպֆ Գ. Ա., Ուսումնասիրության հայ լեզուի և մատենագրության յարևմուտս, Վենետիկ, 1895։ Աղայան Է. Բ., «Հայ լեզվաբանության պատմություն», հ. 1, Ե. 1958։ Խ. Կարադեւյան
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 3, էջ 368