Չիրիակո Դե Միտա
Չիրիակո Դե Միտա (իտալ.՝ Ciriaco Luigi De Mita, փետրվարի 2, 1928[1][2], Նուսկո, Ավելինո, Կամպանիա, Իտալիա - մայիսի 26, 2022[3], Ավելինո, Կամպանիա, Իտալիա[3])[4], իտալացի քաղաքական գործիչ, 1988-1989 թվականներին Իտալիայի 70-րդ վարչապետ[5]։
Չիրիակո Դե Միտա իտալ.՝ Ciriaco Luigi de Mita | |||
| |||
---|---|---|---|
1988 թվականի ապրիլի 13 - 1989 թվականի հուլիսի 22 | |||
Նախորդող | Ջովաննի Գորիա | ||
Հաջորդող | Ջուլիո Անդրեոտի | ||
Կուսակցություն՝ | Քրիստոնյա-դեմոկրատական կուսակցություն և Դեմոկրատական կուսակցություն | ||
Կրթություն՝ | Սուրբ Սրտի կաթոլիկ համալսարան | ||
Մասնագիտություն՝ | Քաղաքական գործիչ | ||
Գործունեություն՝ | Քաղաքականություն | ||
Ազգություն | Իտալիա | ||
Դավանանք | Կաթոլիկություն | ||
Ծննդյան օր | փետրվարի 2, 1928[1][2] | ||
Ծննդավայր | Նուսկո, Ավելինո, Կամպանիա, Իտալիա | ||
Վախճանի օր | մայիսի 26, 2022[3] (94 տարեկան) | ||
Վախճանի վայր | Ավելինո, Կամպանիա, Իտալիա[3] | ||
Քաղաքացիություն | Իտալիա | ||
Ի ծնե անուն | իտալ.՝ Luigi Ciriaco De Mita | ||
Պարգևներ | |||
Կենսագրություն խմբագրել
Չիրիակո Դե Միտան ծնվել է 1928 թվականի փետրվարի 2-ին Հարավային Իտալիայի Կամպանիա մարզում Ավելինո գավառի Նուսկո կոմունայում։ Ավարտել է Միլանի կաթոլիկ համալսարանը։
Դեռ երիտասարդ հասակում զբաղվել է քաղաքականությամբ՝ անդամակցելով Քրիստոնեական-դեմոկրատական կուսակցությանը, որտեղ մոտ էր ձախ թևին։ 1956 թվականին դարձել է կուսակցության խորհրդի անդամ, 1969-1973 և 1979-1982 թվականներին՝ Քրիստոնեական-դեմոկրատական կուսակցության քարտուղարի տեղակալ։
1963 թվականի մայիսի 9-ից մտել է Իտալիայի պատգամավորների պալատի կազմում (որտեղ աշխատել է մինչև 2008 թվականի ապրիլի 28-ը), 1968-69 թվականներին՝ ներքին գործերի նախարարի տեղակալ, 1973-1974 թվականներին՝ արդյունաբերության, առևտրի և արհեստների նախարար, 1974-1976 թվականներին՝ արտաքին առևտրի նախարար, 1976-1979 թվականներին ՝ առանց պորտֆելի նախարար (Հարավի գործերով)։
1982 թվականին դե Միտան դարձել է Քրիստոնեական-դեմոկրատական կուսակցության նախագահ, իսկ 1986 թվականին ձայների 60% աջակցությամբ վերընտրվել այդ պաշտոնում։ 1987 թվականին Քրիստոնյա դեմոկրատները հաղթել են այդ տարվա խորհրդարանական ընտրություններում։
1988 թվականի ապրիլի 13-ից մինչև 1989 թվականի հուլիսի 22-ը դե Միտան զբաղեցրել է վարչապետի պաշտոնը (ՔԴԿ, սոցիալիստական, հանրապետական, սոցիալ-դեմոկրատական և լիբերալ կուսակցությունների կոալիցիայի կազմում)։ Նրա վարչապետական գործունեության սկզբում Ռոբերտո Ռուֆիլին՝ դե Միտայի խորհրդականը, սպանվել է Ֆորլի քաղաքում «Կարմիր բրիգադներ» հանցավոր խմբավորման անդամների կողմից։ Վարչապետի պաշտոնում նրա աշխատանքն ավարտվել է մեկ տարի անց, որից հետո դե Միտան ավարտել է իր գործունեությունը կառավարությունում։
1996 թվականին վերադարձել է խորհրդարան, որից հետո ևս երկու անգամ՝ 2001 և 2006 թվականներին վերընտրվել է։ 1994 թվականին անդամակցել է իտալական ժողովրդական կուսակցությանը, որը լքել է 2002 թվականին՝ միանալով «Մարգարիտկա։ Դեմոկրատիան ազատություն է» կենտրոնամետ կուսակցությունը, որտեղ մնացել է 5 տարի։ Կենտրոնամետներից հետո միացել է Իտալիայի դեմոկրատական կուսակցությանը։
2009 թվականի հունիսին դե Միտան տեղ է ստացել Եվրոպական խորհրդարանում՝ 81 տարեկանում դառնալով այդ ընտրություններում հաղթած ամենատարեց թեկնածուն[6]։
2014 թվականից հանդիսացանում է հայրենի Նուսկոյի քաղաքապետ[7][8]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
- ↑ 2,0 2,1 Munzinger Personen (գերմ.)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 https://www.repubblica.it/politica/2022/05/26/news/morto_ciriaco_de_mita-351264191/
- ↑ Moliterno, Gino (2002 թ․ սեպտեմբերի 11). «Encyclopedia of Contemporary Italian Culture». Routledge. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 29-ին – via Google Books.
- ↑ Lentz, Harris M. (2014). Heads of States and Governments Since 1945. Routledge. էջեր 446–447. ISBN 9781134264902. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
- ↑ «Many new faces at the new EP»(չաշխատող հղում), di.ve.com, 30 June 2009.
- ↑ Tutto al piano di sotto - Irpiniagate - goffredolocatelli.it
- ↑ Vespa, Bruno (2009 թ․ օգոստոսի 29). «L'amore e il potere. Da Rachele a Veronica, un secolo di storia italiana». Edizioni Mondadori. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 29-ին – via Google Books.