Նիկոլայ Ֆեոդորովիչ Վատուտին (ռուս.՝ Никола́й Фёдорович Вату́тин, դեկտեմբերի 3 (16), 1901, Vatunino, Q18401782?, Վալույսկի շրջան, Ostrogozhsk Okrug, Central Black Earth Oblast, ՌԽՖՍՀ - ապրիլի 15, 1944(1944-04-15)[1], Ռովնո, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային զորավար, բանակի գեներալ 1943, Խորհրդային Միության հերոս (ետմահու, 1965)։ ԽՄԿԿ անդամ 1921 թվականից։

Նիկոլայ Վատուտին
ռուս.՝ Никола́й Фёдорович Вату́тин
Командующий Воронежским фронтом генерал армии Н.Ф. Ватутин.jpg
դեկտեմբերի 3 (16), 1901 - ապրիլի 15, 1944(1944-04-15)[1] (42 տարեկան)
ԾննդավայրVatunino, Q18401782?, Վալույսկի շրջան, Ostrogozhsk Okrug, Central Black Earth Oblast, ՌԽՖՍՀ
Մահվան վայրՌովնո, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
ԳերեզմանMariinskyi Park
ՔաղաքացիությունFlag of the USSR (1936-1955).svg ԽՍՀՄ
ԶորատեսակԲանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակ
Կոչումբանակի գեներալ
Հրամանատարն էրՀարավարևմտյան ռազմաճակատ, Voronezh Front? և 1st Ukrainian Front?
Մարտեր/
պատերազմներ
Հայրենական մեծ պատերազմ
ԿրթությունՌԴ ԶՈւ Գլխավոր շտաբի զինվորական ակադեմիա և Մ. Վ. Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիա
Պարգևներ
Խորհրդային Միության հերոս,
, Լենինի շքանշան, Լենինի շքանշան, Կարմիր դրոշի շքանշան, I աստիճանի Սուվորովի շքանշան, I աստիճանի Կուտուզովի շքանշան, Մեդալ «Ստալինգրադի պաշտպանության համար», «Բանվորագյուղացիական Կարմիր բանակի 20 տարի» հոբելյանական մեդալ, Կարմիր դրոշի շքանշան (Մոնղոլիա), Ռազմական խաչ (Չեխոսլովակիայի պատերազմ) և

Wound stripe?

ՍտորագրությունИзображение автографа

Խորհրդային բանակում ծառայել է 1920 թվականից։ Մասնակցել է Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմին։ Ավարտել է Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիան 1929, նույն ակադեմիայի օպերատիվ ֆակուլտետը 1934 և Գլխավոր շտաբի ակադեմիան 1937։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ եղել է Հյուսիս-Արևմտյան ռազմաճակատի շտաբի պետ (1941 թվականի հուլիս - 1942 թվականի մայիս), Գլխավոր շտաբի պետի տեղակալ և Ռազմակայանի լիազոր Բրյանսկի ռազմաճակատում։ Եղել է Վորոնեժի (1942 թվականի հուլիս-հոկտեմբեր, 1943 թվականի մարտ-հոկտեմբեր), Հարավ-Արևմտյան (1942 թվականի հոկտեմբեր - 1943 թվականի մարտ), 1-ին ուկրաինական (1943 թվականի հոկտեմբեր - 1944 թվականի մարտ) ռազմաճակատների զորքերի հրամանատար, ակտիվորեն մասնակցել Վորոնեժի պաշտպանությանը, Ստալինգրադի և Կուրսկի ճակատամարտերին, Զախավնյա Ուկրաինայի, Կիևի ու Աջափնյա Ուկրաինայի ագատագրմանը։

Ծանր վիրավորվելուց հետո մահացել և թաղվել է Կիևում, որտեղ նրան հուշարձան է կանգնեցված։ Պարգևատրվել է Լենինի, Կարմիր դրոշի, Մուվորովի 1-ին, Կուտուզովի 1-ին աստիճանների և չեխոսլովակյան շքանշաններով։

ԾանոթագրություններԽմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 11, էջ 303