Նահատակ
«Նահատակ», Հովհաննես Թումանյանի բանաստեղծություններից՝ գրված 1888 թվականին[1]։
| Նահատակ | |
|---|---|
| Տեսակ | բանաստեղծություն |
| Ժանր | բանաստեղծություն |
| Ձև | բանաստեղծություն |
| Հեղինակ | Հովհաննես Թումանյան |
| Բնագիր լեզու | հայերեն |
| Գրվել է | 1888 |
| Հրատարակվել է | 1890 |
| Վիքիդարան | Նահատակ |
Պատմություն խմբագրել
Հովհաննես Թումանյանն այս բանաստեղծությունը գրել է 1888 թվականին։ Նույն թվականին բանաստեղծը այն ցույց է տվել ընկերներին, որի մասին վկայում է Ա․ Առաքելյանը[1]։
Թումանյանի ընտանեկան արխիվում պահպանվում են ինքնագրի մի քանի հատվածներ։
Առաջին անգամ տպագրվել է Մոսկվայում 1890 թվականին լույս տեսած բանաստեղծությունների ժողովածուի I հատորում (էջ 55-61), որտեղից և արտատպել է հետագայում։
Այս բանաստեղծությունը պատկանում է Թումանյանի այն բանաստեղծությունների թվին, որոնք հարազատ են եղել առաջադեմ երիտասարդներին։ Մոսկվայի Մ․ Բարխուդարյանի տպարանի աշխատակից Է․ Ավետիսյանը 1890 թվականի հոկտեմբերին Հովհաննես Թումանյանին գրված նամակում ասում է․
|
Ձեր «Բանաստեղծությունները», այո՛, այստեղ հավանում են, բայց չհավանողներ էլ կան։ Քնքուշ մայիսյան վարդը, նույնիսկ, փշեր ունի․․․ Իմ կարծիքով, Ձեզ հաջողվել է փոքր, կարճ բանաստեղծությունները․ ինչպես է՝ «Նա էլ խեղդվեցավ», «Նահատակ», «Մարգարե», «Միամիտներին», «Երանություն էր խոստացել․․․ | 
|
Նույնը նաև գրել է Բագրատ Թումանյանցը նոյեմբերի 10-ի նամակում՝ ավելացնելով «Գիշերային առաջին աստղի դիմաց», «Երանություն էր խոստացել հույսս ինձ...», «Ի՞նչ ես կատաղել անմեղ արարքից...», «Չարամիտներին» բանաստեղծությունները։
