Նաիրի Գրիգորյան

հայ նկարիչ

Նաիրի Գրիգորյան (ֆր.՝ Nairi Grigorian, հունվարի 27, 1968(1968-01-27), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ, Հայաստան), հայկական ծագումով ֆրանսիացի նկարիչ, քանդակագործ։ Ապրում և աշխատում է Փարիզում։

Նաիրի Գրիգորյան
Ծնվել էհունվարի 27, 1968(1968-01-27) (56 տարեկան)
ԾննդավայրԵրևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Ազգությունհայ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ֆրանսիա
ԿրթությունՀակոբ Կոջոյանի անվան գեղարվեստի դպրոց (1992), Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստական ուսումնարան և Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտ (1993)
Մասնագիտություննկարիչ
Ուշագրավ աշխատանքներ«Նամակ որդուս»
Պարգևներ* 2010 թ. - Պատվոգիր[1]` ՀՀ սփյուռքի նախարարություն,
Հայաստան Հայաստան
* 2010 թ. - «Արծաթե վրձին», Մոսկվա,
Ռուսաստան Ռուսաստան,
* 2011 թ. - Հայաստանի պաշտպանության նախարարից` պարգև
Հայաստան Հայաստան.

Մատենագիտություն խմբագրել

1982 թվականին ավարտելով Հակոբ Կոջոյանի անվան գեղարվեստի դպրոցը ընդունվել է Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարան։ 1993 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա - թատերական ինստիտուտը։ 1989 թվականին, երկրաշարժից հետո Լենինականում (Գյումրի) ակտիվորեն մասնակցել է քաղաքային գրադարանի զարդաքանդակների վերակառուցմանը։
1992 թվականից ցուցադրվել է, մասնակցել է միջազգային ցուցահանդեսների։

1994 թվական ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Նկարիչների Միջազգային Ասոցացիայի անդամ;
1994 թվական Արտ-խաչմերուկ («Art-Crossroad») ստեղծագործական թիմի անդամ;
1998 - 2002 թվականներին եղել է «4A Alfortville France» նկարիչների միության անդամ։

Հիմնական ցուցահանդեսներ խմբագրել

  • 1990 թվական - Ցուցահանդես՝ Հայաստանի նկարիչների միություն
  • 1992 թվական - Ցուցահանդես՝ քաղաքապետարանի թանգարան (Բարբիզոն, Ֆրանսիա)
  • 1993 թվական - Նրբագեղ արվեստի յոթերորդ սալոն (Փարիզ, Ֆրանսիա)
  • 1993 թվական - Մալայա Գռուզինսկայա (Малая Грузинская) փողոցի պատկերասրահ (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 1994 թվական - Գերմանիայի դեսպանատուն (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 1995 թվական - Կանադայի դեսպանատուն (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 1995 թվական - պատկերասրահ «Կրոսնո» (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 1996 թվական - Կարինա Շանշիեվայի պատկերասրահ (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 1996 թվական - միջազգային ցուցահանդես Արտ-Մոսկվա, Նկարիչների կենտրոնական տուն (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 1996 թվական - մասնակցել է «Sotheby's»-ի աճուրդին, Բալչուգ Կեմպինսկի հյուրանոց «Ժպիտ օպերացիա» (Մոսկվա, Ռուսաստան).
  • 1996 թվական - ցուցահանդես (Ցյուրիխ, Շվեյցարիա)
  • 1996 թվական - Միջազգային ցուցահանդես Արտ-Մանեժ (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 1997 թվական - ցուցահանդես (Ցյուրիխ, Շվեյցարիա)
  • 1997 թվական - Միջազգային ցուցահանդես Արտ-Մանեժ (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 1999 թվական - անհատական ցուցահանդես (Փարիզ, Ֆրանսիա)
  • 2001 թվական - անհատական ցուցահանդես (Մենսի, Ֆրանսիա)
  • 2003 թվական - անհատական ցուցահանդես (Փարիզ, Ֆրանսիա)
  • 2005 թվական - անհատական ցուցահանդես (Փարիզ, Ֆրանսիա)
  • 2006 թվական - խմբակային ցուցահանդեսներ (Փարիզ, Ֆրանսիա)
  • 2007 թվական - խմբակային ցուցահանդեսներ (Փարիզ, Ֆրանսիա)
  • 2009 թվական - անհատական ցուցահանդես «Անառակ որդու վերադարձը», Վոգան Վոգ (Vagan VOG) պատկերասրահ (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 2010 թվական - ցուցահանդես Ժուռնալիստների Կենտրոնական տանը՝ «Լույս պատուհանում» (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 2010 թվական - անհատական ցուցահանդես՝ «Վերադարձ»[2] (Երևան, Հայաստան)
  • 2010 թվական - անհատական ցուցահանդես (Փարիզ, Ֆրանսիա)
  • 2010 թվական - խմբակային ցուցահանդես Հայաստանի ազգային պատկերասրահում (Երևան, Հայաստան)
  • 2011 թվական - ցուցահանդես Ժուռնալիստների Կենտրոնական տանը՝ «Գոհություն» (Благодарение)[3] (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 2013 թվական - պատկերասրահ «Սուրո» (Մոսկվա, Ռուսաստան)
  • 2014 թվական - անհատական ցուցահանդես Լուսինե Զաքարյանի հիշատակին՝ «Երբ կա սեր»[4] (Մոսկվա, Ռուսաստան)

  • 2005 թվական - «Casino de Paris» թատրոնի վարագույրի ձևավորում (Փարիզ, Ֆրանսիա)

Պարգևներ խմբագրել

  • 2010 թվական - Պատվոգիր՝ ՀՀ սփյուռքի նախարարության կողմից[1],
  • 2010 թվական - արժանացել է «Արծաթե վրձին» մրցանակի (Մոսկվա, Ռուսաստան),
  • 2011 թվական - Հայաստանի պաշտպանության նախարարից՝ պարգև,

Գրականություն խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Արտաքին Հղումներ խմբագրել