Մեսրոպ Երեց (Վայոցձորեցի) (անհայտ[1], Վայոց ձոր[1] - անհայտ[1]), X դարի հայ մատենագիր։ Ծագումով Վայոց ձորի Հողոցմանց գյուղից։ 967 թվականին գրել է Ներսես Ա Մեծիվարքը և Մամիկոնյաններիտոհմի պատմությունը։ Մեսրոպ Երեցի գրվածքում արտացոլվել է հայ ազատագրական լեգենդի նախնական տարբերակը, որը հայկական պետականության անկումից հետո Հայաստանի նորոգ ազատագրումն ու վերականգնումը կապում էր քրիստոնյա հռոմեացիների օգնության հետ։ Երկի հիմքում ընկած է նաև հայ-վրացական միացյալ պայքարի գաղափարը։ Հետագայում, կապված միջազգային քաղաքական իրադրության փոփոխման հետ, Մեսրոպ Երեցի երկը լրացվել է ընդմիջարկություններով, որոնք արտահայտում են հայ ազատագրական լեգենդի էվոլյուցիան։ Այն առաջին անգամ հրատարակվել է 1737 թվականին։ Վերահրատարակվել է (2 անգամ, տարբեր վերնագրերով)։ Թարգմանվել է ֆրանսերեն (1869)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 469)։
