Մեչիսլավ Վայնբերգ

Սովետական կոմպոզիտոր

Մեչիսլավ Վայնբերգ (դեկտեմբերի 8, 1919(1919-12-08)[1][2][3], Վարշավա, Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն[1] - փետրվարի 2, 1996(1996-02-02)[2], Մոսկվա, Ռուսաստան[4]), սովետական ​​կոմպոզիտոր, ՌՍՖՍՀ ժողովրդական արտիստ (1980)։ ԽՍՀՄ պետական ​​մրցանակի դափնեկիր (1990)։ Հեղինակ է 26 սիմֆոնիաների (4-ը՝ կամերային), 7 օպերայի և ժամանակակից գրեթե բոլոր ժանրերի այլ ստեղծագործությունների։

Մեչիսլավ Վայնբերգ
լեհ.՝ Mojsze Wajnberg
Դիմանկար
Ծնվել էդեկտեմբերի 8, 1919(1919-12-08)[1][2][3]
ԾննդավայրՎարշավա, Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն[1]
Մահացել էփետրվարի 2, 1996(1996-02-02)[2] (76 տարեկան)
Մահվան վայրՄոսկվա, Ռուսաստան[4]
ԳերեզմանDomodedovo Cemetery
Քաղաքացիություն Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն,  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Կրոնուղղափառություն
ԿրթությունՖրիդերիկ Շոպենի անվան երաժշտական համալսարան (1939) և Բելառուսի երաժշտական պետական ակադեմիա
Ազդվել էԴմիտրի Շոստակովիչ
ԵրկերQ2080349?, Symphony No. 4?, Q2317581? և Q2572714?
Մասնագիտությունկոմպոզիտոր և դաշնակահար
ԱմուսինNatalia Michoels?
Ծնողներհայր՝ Samuil Weinberg?
Պարգևներ և
մրցանակներ
ՌԽՖՍՀ ժողովրդական արտիստ ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ և ԽՍՀՄ պետական մրցանակ
Ստորագրություն
Изображение автографа

Կյանք և գործունեություն

խմբագրել

Մեչիսլավ Վայնբերգը ծնվել է Վարշավայում՝ հրեական թատրոնի դիրիժոր և կոմպոզիտոր Շմուել (Սամուել Մոիսեևիչ) Վայնբերգի (1883-1943) և իդիշական թատրոնի դերասանուհի Սոնյա Վեյնբերգի (Սուրա-Դվոյրա Սթերն (Կոտլիցկայա) ընտանիքում։ Սամուել Մոիսեևիչ Վայնբերգը ղեկավարում էր նվագախումբը Վարշավայի հրեական «Սկալա» թատրոնում, որտեղ Մոզես Վայնբերգը դաշնամուր էր նվագում ուղեկցող նվագախմբում տասը տարեկանից, իսկ այնուհետև մի քանի բեմադրության երաժշտական ​​ղեկավարն էր։ Հոր հետ մասնակցել է «Fredek uszczęśliwia świat» (1936) ֆիլմի երաժշտական ​​նվագակցությանը[5]։ Նույն թվականին նա ջութակահար Ստանիսլավ Յաժեբսկու (Կոնսերվատորիայի պրոֆեսոր Յոզեֆ Յաժեբսկու որդին) և թավջութակահար Իսահակ Բեքմանի (որոշ աղբյուրներում սխալմամբ Ջոզեֆի) հետ միասին մասնակցեց Անջեյ Պանուֆնիկի դաշնամուրային տրիոյի պրեմիերային[6]։ 1939 թվականին ավարտել է Վարշավայի կոնսերվատորիան՝ որպես դաշնակահար, Յոզեֆ Տուրչինսկու դասարանում։ Նույն թվականին նա հանդես եկավ որպես տրիո Բակման եղբայրների՝ Շիմոնի (ջութակ, Շիմոն Բակման, 1910-1975) և Իսահակի (թավջութակ, Իզաակ Բակման, 1917-1942) հետ[7]։

1939 թվականի սեպտեմբերին Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի բռնկմամբ փախել է ԽՍՀՄ։ Նրա ընտանիքը, որը մնաց Վարշավայում (ծնողներն ու կրտսեր քույրը՝ Էսթերը), աքսորվեցին Լոձի գետտո և ավելի ուշ մահացան Տրաունիկի համակենտրոնացման ճամբարում։ Վայնբերգը սկզբում հաստատվել է Մինսկում և որոշ ժամանակ սովորել Մինսկի կոնսերվատորիայում՝ Վասիլի Զոլոտարևի կոմպոզիցիայի դասարանում։ 1941 թվականին նա տարհանվեց Տաշքենդ, որտեղ հանդիպեց Դմիտրի Շոստակովիչին. այս ծանոթությունը մեծ ազդեցություն ունեցավ Վեյնբերգի վրա։ 1943 թվականին Շոստակովիչի հետ նա վերադարձել է Մոսկվա։

1953 թվականի փետրվարին Վայնբերգը ձերբակալվել է որպես Սոլոմոն Միխոելս փեսա և որպես «արտերկրից ժամանած»[8]։ Վեյնբերգի ազատ արձակման համար միջնորդություն գրեցին Դ. Շոստակովիչը և Ն. Ի. Պեյկոն, բայց Վեյնբերգը մնաց ճաղերի հետևում[9]: Ստալինի մահից հետո ազատ է արձակվել։

Վեյնբերգը, որպես դաշնակահար, կատարեց և ձայնագրեց իր կամերային գործիքային երաժշտությունը, ներառյալ դաշնամուրային կվինտետ 18 (Բորոդինի քառյակի հետ անսամբլում):

1954 թվականից ակտիվորեն երաժշտություն է գրել ֆիլմերի համար։ Խորհրդային առաջին կոմպոզիտորներից մեկը սկսեց օգտագործել էլեկտրոնային երաժշտական ​​գործիքների տեմբրերը «Վերջին թիզը» (1958) և «Անհայտի պատնեշը» (1961) ֆիլմերում, որտեղ Ի.Մ. Վարովիչի «Էլեկտրոֆոն երաժշտական ​​գործիքների կվինտետը» մասնակցել է սաունդթրեքերի ձայնագրմանը։

Վայնբերգի երգերը «Վագրեր սանձահարողը» (1954) և «Կռունկները թռչում են» (1957) ֆիլմերի համար, երաժշտություն Վինի Թուխի մասին մուլտֆիլմերի համար (1969, 1971, 1972), «Բոնիֆացիոսի արձակուրդը» (1965) և այլն մեծ ժողովրդականություն են ձեռք բերել:

Վայնբերգի երաժշտությունը կատարել և ձայնագրել են դիրիժորներ Յուրի Արանովիչը, Ռուդոլֆ Բարշայը, Անտոնի Վիտը, Կիրիլ Կոնդրաշինը, Թեոդոր Կուրենցիսը, Վլադիմիր Ֆեդոսեևը, Գաբրիել Խմուրան, Մարկ Էրմլերը։ Կոմպոզիտորի ստեղծագործություններին են դիմել ականավոր գործիքավորողներ Լեոնիդ Կոգանը, Դավիդ Օյստրախը, Մստիսլավ Ռոստրոպովիչը, Դանիիլ Շաֆրանը, Գիդոն Կրեմերը։

Վայնբերգը մահացել է 1996 թվականի փետրվարի 26-ին Մոսկվայում։ Թաղվել է Դոմոդեդովոյի գերեզմանատան 49-րդ հատվածում[10]։

Անվան մասին

խմբագրել

Կոմպոզիտորն իր ողջ կյանքի ընթացքում օգտագործել է տարբեր անուններ. Ծննդյան վկայականում[11], կոնսերվատորիա ընդունվելու դիմումում[12] և նախապատերազմյան Լեհաստանի հրեական թատրոնի մասին հրապարակումներում[13] նա նշվում է որպես Մոյշե Վայնբերգ (Mojsze Wajnberg)։ Խորհրդային տարիներին կոմպոզիտորը հայտնի էր որպես Մոիսեյ Սամույլովիչ Վայնբերգ, ինչը արտացոլված էր խորհրդային շրջանի երաժշտական ​​հրատարակություններում և ձայնագրություններում[14]։ Ընկերների մեջ նա հայտնի էր Մետեկ մականունով։ Կյանքի վերջին տարիներին կոմպոզիտորը սկսեց օգտագործել Mieczysław Weinberg անունը, որով նա հիմնականում հայտնի է արտասահմանյան հրատարակություններում։

Պարգևներ

խմբագրել

Ստեղծագործություններ

խմբագրել

Սիմֆոնիաներ

խմբագրել
  • Սիմֆոնիա թիվ 1, օպ. 10 (1942)
  • Սիմֆոնիա թիվ 2 լարային նվագախմբի համար, Op. 30 (1946)
  • Սիմֆոնիա թիվ 3, օպ. 45 (1949)
  • Սիմֆոնիա No 4 in a minor, Op. 61 (1957)
  • Սիմֆոնիա թիվ 5 ֆ մինոր, օպ. 76 (1962)
  • Սիմֆոնիա N 6 մինոր, Oպ. 79 (տղաների երգչախմբի հետ, 1962-1963 թթ.)
  • Սիմֆոնիա թիվ 7 դո մաժոր լարերի և կլավեսինի համար, Op. 81 (1964)
  • Սիմֆոնիա թիվ 8 «Լեհաստանի ծաղիկները», օպ. 83 (1964)
  • Սիմֆոնիա թիվ 9 «Վերապրած տողեր», նշվ. 93 (1940-1967 թթ.)
  • Սիմֆոնիա No 10 in a minor, Op. 98 (լարային նվագախմբի համար մենակատար ջութակով, ալտով, թավջութակով և կոնտրաբասով, 1968)
  • Սիմֆոնիա թիվ 11 «Տոնական», օպ. 101 (1969)
  • Սիմֆոնիա թիվ 12 «Դմիտրի Շոստակովիչի հիշատակին», օպ. 114 (1975-1976)
  • Սիմֆոնիա թիվ 13, օպ. 115 (1976)
  • Սիմֆոնիա թիվ 14, օպ. 117 (1977)
  • Սիմֆոնիա թիվ 15 «Ես հավատում եմ այս երկրին», Op. 119 (1977)
  • Սիմֆոնիա թիվ 16, օպ. 131 (1981)
  • Սիմֆոնիա թիվ 17 «Հիշողություն», նշվ. 137 (1982-1984)
  • Սիմֆոնիա թիվ 18 «Պատերազմ. ավելի դաժան բառ չկա», op. 138 (1982-1984)
  • Սիմֆոնիա թիվ 19 «Լուսավոր մայիս», օպ. 142 (1986)
  • Սիմֆոնիա թիվ 20, օպ. 150 (1988)
  • Սիմֆոնիա թիվ 21 «Կադիշ», oպ․ 152 (1991)
  • Սիմֆոնիա թիվ 22, օպ. 154 (1994, ոչ կազմակերպված)
  • Լարային նվագախմբի համար թիվ 1 կամերային սիմֆոնիա, օպ. 145 (1987)
  • Կամերային թիվ 2 սիմֆոնիա լարային նվագախմբի և լիտավրի համար, Op. 147 (1987)
  • Կամերային սիմֆոնիա թիվ 3 լարային նվագախմբի համար, օպ. 151 (1990)
  • Կլարնետի և լարային նվագախմբի համար թիվ 4 կամերային սիմֆոնիա, օպ. 153 (1992)
  • Sinfonietta No 1, Op. 41 (1948)
  • Սինֆոնիետա թիվ 2 լարային նվագախմբի և լիտավրի համար, Op. 74 (1960)

Կոնցերտներ և այլ ստեղծագործություններ մենակատար գործիքի և նվագախմբի համար

  • Կոնցերտինո ջութակի և լարային նվագախմբի համար, Op. 42 (1948)
  • Կոնցերտ թավջութակի և նվագախմբի համար, Oպ. 43 (1948), նախկինում Կոնցերտինո թավջութակի և լարային նվագախմբի համար
  • «Մոլդովական ռապսոդիա» ջութակի և նվագախմբի համար, օպ. 47 թիվ 3 (1949 թ.)
  • Ֆանտազիա թավջութակի և նվագախմբի համար, Oպ. 52 (1951-1953)
  • Կոնցերտ ջութակի և նվագախմբի համար, Oպ. 67 (1959)
  • Կոնցերտ թիվ 1 ֆլեյտայի և նվագախմբի համար, Op. 75 (1961)
  • Կոնցերտ շեփորի և նվագախմբի համար, Oպ. 94 (1966-1967)
  • Կոնցերտ կլառնետի և լարային նվագախմբի համար, Op. 104 (1970)
  • Կոնցերտ թիվ 2 ֆլեյտայի և նվագախմբի համար, Op. 148 (1987)

Այլ ստեղծագործություններ նվագախմբի համար

  • «Սիմֆոնիկ պոեմ», նշվ. 6 (1941)
  • Սյուիտ փոքր նվագախմբի համար, Oպ. 26 (1939-1945)
  • 2 բալետային սյուիտ, օպ. 40 (1947)
  • «Ռապսոդիա մոլդովական թեմաներով», նշվ. 47 թիվ 1 (1949)
  • Սյուիտ «Լեհական մեղեդիներ», Oպ. 47 N2 (1949)
  • Սերենադ, Oպ. 47 N4 (1949 թ.)
  • «Լուսաբաց» սիմֆոնիկ պոեմ, oպ. 60 (1957)
  • «Սիմֆոնիկ երգեր», օպ. 68 (1959)
  • 6 բալետի տեսարան, օպ. 113 (1973-1975)
  • «Խաղաղության դրոշներ» սիմֆոնիկ պոեմ, oպ. 143 (1986)

Օպերաներ

խմբագրել
  • «Ուզբեկստանի սուրը», Մ. Բուրխանովի հետ համահեղինակ, առանց N օպ., 1942
  • «Ուղևոր», նշվ. 97 (1967-1968): Պրեմիերան կայացել է 2010 թվականին Բրեգենցում և Վարշավայում)
  • «Մադոննան և զինվորը», օպ. 105 (1970)
  • «Դ'Արտանյանի սերը», օպ. 109 (1971)
  • «Շնորհավորում ենք», oպ. 111 (1975)
  • «Լեդի Մագնեզիա», Oպ. 112 (1975)
  • «Դիմանկար», նշվ. 128 (1980)
  • «Ապուշը», նշվ. 144 (1985-1986, օպերայի պրեմիերան՝ 2013 թվականին Մանհեյմում)[26] Օպերայի մոսկովյան պրեմիերան (ռեժիսոր՝ Եվգ. Արի) կայացել է Մեծ թատրոնում 2017 թվականի փետրվարին։

Կամերային և մենակատար գործիքային երաժշտություն

խմբագրել
  • 3 պիես ջութակի և դաշնամուրի համար՝ առանց օպ. (1934)
  • Արիա լարային քառյակի համար op. 9 (1942)
  • Կապրիչիո ջութակի և դաշնամուրի համար op. 11 (1943)
  • Սոնատ թիվ 1 ջութակի և դաշնամուրի համար op. 12 (1943)
  • Սոնատ թիվ 2 ջութակի և դաշնամուրի համար op. 15 (1944)
  • Դաշնամուրի կվինտետ op. 18 (1944)
  • Սոնատ թիվ 1 թավջութակի և դաշնամուրի համար օպ. 21 (1945)
  • Դաշնամուրային տրիո օպ. 24 (1945)
  • Սոնատ կլառնետի և դաշնամուրի համար օպ. 28 (1945)
  • 12 մանրանկարչություն ֆլեյտայի և դաշնամուրի համար op. 29 (1946)
  • Սոնատ թիվ 3 ջութակի և դաշնամուրի համար op. 37 (1947)
  • Սոնատ թիվ 4 ջութակի և դաշնամուրի համար op. 39 (1947)
  • Սոնատինա ջութակի և դաշնամուրի համար օպ. 46 (1949)
  • Լարային տրիո op. 48 (1950)
  • Սոնատ թիվ 5 ջութակի և դաշնամուրի համար op. 53 (1953)
  • Սոնատ թիվ 2 թավջութակի և դաշնամուրի համար օպ. 63 (1958-1959)
  • Սոնատ երկու ջութակի համար op. 69 (1959)
  • Սոնատ No 1 մենանվագ թավջութակի համար op. 72 (1960)
  • Սոնատ թիվ 1 մենակատար ջութակի համար op. 82 (1964)
  • Սոնատ թիվ 2 մենանվագ թավջութակի համար op. 86 (1965)
  • Սոնատ թիվ 2 մենակատար ջութակի համար op. 95 (1967)
  • 24 նախերգանք մենահամերգային թավջութակի համար op. 100 (1968)
  • Սոնատ թիվ 3 մենանվագ թավջութակի համար op. 106 (1971)
  • Սոնատ թիվ 1 սոլո ալտի համար op. 107 (1971)
  • Սոնատ կոնտրաբաս սոլո օպ. 108 (1971)
  • Սոնատ թիվ 2 ալտի համար սոլո օպ. 123 (1978)
  • Սոնատ թիվ 3 մենակատար ջութակի համար op. 126 (1979)
  • Տրիո ֆլեյտայի, ալտի և տավիղի համար (կամ դաշնամուր) օպ. 127 (1979)
  • Սոնատ սոլո ֆագոտի համար op. 133
  • Սոնատ թիվ 3 սոլո ալտի համար op. 135 (1982)
  • Սոնատ թիվ 4 սոլո ալտի համար op. 136 (1983)
  • Սոնատ թիվ 6 ջութակի և դաշնամուրի համար օպ. 136bis (1982)
  • Սոնատ թիվ 4 սոլո թավջութակի համար op. 140 (1986)

Դաշնամուրի համար

խմբագրել
  • 2 մազուրկա առանց օպ. (1933)
  • Օրորոցային op. 1 (1935)
  • Սոնատ No 1 op. 5 (1940)
  • Սոնատ No 2 op. 8 (1942)
  • «Մանկական տետր թիվ 1» օպ. 16 (1944)
  • «Մանկական նոթատետր թիվ 2» օպ. 19 (1944)
  • «Մանկական նոթատետր թիվ 3» օպ. 23 (1945)
  • Սոնատ No 3 op. 31 (1946)
  • 21 թեթև պիես op. 34 (1946)
  • Սոնատինա op. 49 (1951)
  • Պարտիտա op. 54 (1954)
  • Սոնատ թիվ 4 օպ. 56 (1955)
  • Սոնատ No 5 op. 58 (1956)
  • Սոնատ No 6 op. 73 (1960)

Գրականություն

խմբագրել
  • Джошуа Рубенштейн Последние дни Сталина = Joshua Rubenstein. The Last Days of Stalin. — М.: Альпина нон-фикшн, 2024. — С. 312. — ISBN 978-5-00139-975-9
  • Мечислав Вайнберг (1919—1996). Страницы биографии. Письма (Материалы международного форума). Москва, 2017.
  • Мечислав Вайнберг (1919—1996). Возвращение. Международный форум. Москва, Большой театр России, 2017.
  • Хаздан Е. В. «Еврейские песни» Мечислава Вайнберга: поиск национальной идиомы
  • Данута Гвиздалянка. Мечислав Вайнберг — композитор трех миров. Пер. с польского Алексея Давтяна. СПб: Композитор • Санкт-Петербург, 2022.
  • David Fanning. Mieczyslaw Weinberg: In Search of Freedom. Wolke Verlagsges, 2010. — ISBN 3-936000-91-3
  • Danuta Gwizdalanka. Mieczysław Wajnberg: Kompozytor z trzech światów. Познань, 2013. — ISBN 978-83-913521-6-8
  • Verena Mogl: «Juden, die ins Lied sich retten» — der Komponist Mieczysław Weinberg (1919—1996) in der Sowjetunion. Waxmann Verlag, Münster/New York 2017, ISBN 978-3-8309-3137-9.
  • Danuta Gwizdalanka: Der Passagier. Der Komponist Mieczysław Weinberg im Mahlstrom des zwanzigsten Jahrhunderts. Übersetzt ins Deutsch von Bernd Karwen, Harrasowitz Verlag 2020, ISBN 978-3-447-11409-7

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Вайнберг Моисей Самуилович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. 3,0 3,1 Nationalencyklopedin (շվեդերեն) — 1999.
  4. 4,0 4,1 4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #124416225 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  5. «Historie niezbyt prawdziwe». Արխիվացված է օրիգինալից 2019-03-27-ին. Վերցված է 2015-01-24-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  6. Daniel Elphick. Music behind the Iron Curtain: Weinberg and his Polish Contemporaries. — Cambridge University Press, 2019. — P. 37—38.
  7. Trybuna: tygodnik radomski. R. IV, 1939 nr 16 (21 IV)
  8. Согласно статье о М. Вайнберге в БРЭ Արխիվացված 2021-10-25 Wayback Machine.
  9. Рубенштейн, 2024, էջ 96
  10. «ВАЙНБЕРГ Мечислав Самуилович (1919 – 1996) — Moscow-Tombs» (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2022-12-11-ին. Վերցված է 2022-12-11-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  11. «Фотокопия свидетельства о рождении». Արխիվացված է օրիգինալից 2018-10-09-ին. Վերցված է 2018-11-15-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  12. «Неизвестные факты из жизни Моисея Вайнберга». Արխիվացված է օրիգինալից 2016-04-19-ին. Վերցված է 2016-04-16-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  13. «Lexicon of Jewish Musicians in Poland». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-09-06-ին. Վերցված է 2010-11-02-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  14. Музыкальная энциклопедия. — М.: Советская энциклопедия, Советский композитор. Под ред. Ю. В. Келдыша. 1973—1982.

Արտաքին հղումներ

խմբագրել