Մասնակից:Anita Hovsepyan/Ավազարկղ

Առաջին տարիները Հոլիվուդում

Երբ նա 1937 թվականին Լոնդոնի Սուրբ Ջեյմս թատրոնում Old Music դրամայում խաղաց որպես մոդել, բացահայտվեց MGM ստուդիայի տնօրեն Լուիս Մայերի կողմից։ Չնայած իր մտահոգություններին, որ ինքը բավական ֆոտոգենիկ չէր, MGM-ում ստորագրեց յոթամյա պայմանագիր։ Իր մոր՝ Նինայի և Հեդվիգ Քիզլերի հետ ժամանեց Հոլիվուդ՝ որպես «եվրոպական ներմուծում»։ Այնուհետև Հեդվիգը ստացավ Հեյդի Լամար բեմական կեղծանունը և գրավեց Լուիս Մայերի ամբողջ ուշադրությունը։ Այդ ժամանակ Գարսոնը շուրջ երկու տարի իր առաջին դերին պետք է սպասեր և հիասթափությունից ցանկանում էր Լոնդոն վերադառնալ։ Առաջնահերթությունը փոխվեց միայն այն ժամանակ, երբ Լամարի Lady of the Tropics և I Take this Woman ֆիլմերը տպավորիչ կերպով ․․․․․ Հենց այդ ժաանակ Մայերը հիշեց իր երկրորդ «եվրոպական հայտագործության» մասին։

Als sie 1937 am Londoner St. James Theatre eine Mörderin in dem Drama Old Music spielte, wurde sie von Louis B. Mayer, dem Studiochef von MGM, entdeckt. Trotz ihrer Bedenken, sie sei nicht fotogen genug, unterschrieb sie bei MGM einen Siebenjahresvertrag. Zusammen mit ihrer Mutter Nina und einer gewissen Hedwig Kiesler traf sie als „Europaimport“ in Hollywood ein. Hedwig erhielt daraufhin den Künstlernamen Hedy Lamarr und anfangs die ganze Aufmerksamkeit von Louis B. Mayer, während Garson fast zwei Jahre auf ihre erste Filmrolle warten musste und aus Frustration nach London zurückkehren wollte. Die Prioritäten änderten sich erst, als Lamarrs Filme Lady of the Tropics und I Take this Woman auf spektakuläre Weise floppten. Da erinnerte sich Mayer an seine zweite europäische Entdeckung. Für Garson bedeutete dies die Rolle der Mrs. Chips in dem Lehrerdrama Auf Wiedersehen, Mr. Chips (Goodbye, Mr. Chips, 1939) neben Hauptdarsteller Robert Donat. Ihre Rolle war zwar nicht sehr groß, bescherte ihr jedoch weitere Rollenangebote und prompt ihre erste Oscar-Nominierung als Beste Hauptdarstellerin. Für Stolz und Vorurteil (Pride and Prejudice), der ersten Leinwandadaption von Jane Austens gleichnamigem Roman, stand sie 1940 mit Laurence Olivier schließlich auch gemeinsam vor der Filmkamera. Ihren endgültigen Durchbruch beim Film schaffte Garson 1941 an der Seite von Walter Pidgeon in ihrem ersten Technicolor-Film Blüten im Staub (Blossoms in the Dust), in dem sie Edna Gladney (1886–1961) spielte, die sich in Texas Anfang des 20. Jahrhunderts für die Rechte von Waisenkindern eingesetzt und eine Stiftung für elternlose Kinder gegründet hatte. Der Film war ein großer Erfolg an der Kinokasse und gewann einen Oscar für das Beste Szenenbild. Greer Garson und Walter Pidgeon wurden in der Folge als neues Traumpaar des amerikanischen Kinos gefeiert. Zudem füllte Garson die Lücke, die Greta Garbo und Norma Shearer nach ihrem Rückzug vom Film bei MGM hinterlassen hatten. Ebenfalls 1941 war Garson neben Joan Crawford, Robert Taylor und Herbert Marshall in When Ladies Meet zu sehen. Die Komödie war zwar kein sonderlicher Erfolg bei Kritikern und Publikum, tat aber Garsons weiterem Aufstieg in Hollywood keinen Abbruch.