Ղազար Ա Ջահկեցի, (հայտնի է նաև որպես Ճահկեցի, ծ. թ. անհայտ, Ճահուկ գավառ – 1751, ամփոփված է Վաղարշապատի Ս. Գայանե եկեղեցու գավթում), Ամենայն հայոց կաթողիկոս 1737 թվականից[1], մատենագիր, աստվածաբան։ Ղազար Ա Ջահկեցին հաջորդել է Աբրահամ Գ Կրետացուն։

Ղազար Ա Ջահկեցի
Ծնվել էանհայտ
ԾննդավայրՃահուկ (Սյունիքի գավառ), Սյունիք
Մահացել է1751
Մասնագիտությունքահանա, մատենագիր և աստվածաբան
Զբաղեցրած պաշտոններԱմենայն Հայոց Կաթողիկոս

ԿենսագրությունԽմբագրել

Նախքան կաթողիկոս ընտրվելը եղել է հայրապետական նվիրակ Զմյուռնիայում։ Պարսկական իշխանություններից հալածվել և աքսորվել է Սևանա կղզի, 1747 թվականին ազատվել և վերահաստատվել է կաթողիկոսական գահին։ Կառուցել է Էջմիածնի վանքի Վեհարանը և Ղազարապատ հյուրանոցը։ Երկասիրել է «Գիրք Աստուածաբանական որ կոչի Դրախտ ցանկալի»-ն (1735)՝ նվիրված Հայ եկեղեցու դավանանքի պաշտպանությանը, «Գիրք Աղօթից որ կոչի Աստուածաղերս»-ը (1744, 2 հրտ., 1786)։ Գրել է նաև տաղեր, որոնք ամփոփված են իր «Գիրք Նորաբոյս որ կոչի Երգարան»-ում (1737)։

Կաթողիկոսական գահին Ղազար Ա Ջահկեցուն հաջորդել է Մինաս Ա Ակնեցին։

ԱշխատություններԽմբագրել

ԳրականությունԽմբագրել

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. Ա․ Ա․ Այվազյան, ՆԱԽԻՋԵՎԱՆ․ պատկերազարդ բնաշխարհիկ հանրագիտակ, Երևան, «Հուշարձան», 1995, էջ 285 — 368 էջ. — 2700 հատ, ISBN 5-8079-0911-9։

Արտաքին հղումներԽմբագրել

«Քրիստոնյա Հայաստան» հանրագիտարան, Երևան, 2002

Նախորդող՝
Աբրահամ Գ Կրետացի
Կաթողիկոս
1737–1751
Հաջորդող՝
Մինաս Ա Ակնեցի