Հիզբ ալ-Թահրիր ալ-Իսլամի

Հիզբ ալ-Թահրիր ալ-Իսլամի (արաբ․՝ حزب التحرير الإسلامي‎‎ «Իսլամական ազատագրման կուսակցություն») միջազգային պանիսլամիստական քաղաքական կուսակցություն, որը հիմնադրվել է 1953 թվականին Արևելյան Երուսաղեմում Շարիաթի վերաքննիչ դատարանի տեղական դատավոր Թակիյուդին ալ Նաբհանիի կողմից։

Հիզբ ալ-Թահրիր ալ-Իսլամի
արաբ․՝ حزب التحرير‎‎
Տեսակկուսակցություն և ահաբեկչական կազմակերպություն
Երկիր Լիբանան
Առաջնորդ
ՀիմնադիրTaqiuddin al-Nabhani?
Հիմնադրված1953
ԳաղափարախոսությունՊանիսլամիզմ և Իսլամիզմ[1]
ՇտաբԲեյրութ, Լիբանան
Կայքhizb-ut-tahrir.info/tr/
hizb-ut-tahrir.info/pe/
hizb-ut-tahrir.info/ur/
hizb-ut-tahrir.info/pa/
hizb-ut-tahrir.info/sw/
hizb-ut-tahrir.info
hizb-ut-tahrir.info/en/
hizb-ut-tahrir.info/ar/
hizb-ut-tahrir.info/gr/
 Hizb ut-Tahrir Վիքիպահեստում

Կազմակերպության հռչակված նպատակն է միավորել բոլոր այն երկրները, որտեղ մուսուլմաններն ապրում են մեկ իսլամական պետության (խալիֆայության) մեջ, որը ղեկավարվում է շարիաթի օրենքներով[2][3]:

Կառավարում

խմբագրել

1977 թվականին Թակիյուդին ալ-Նաբհանիի մահից հետո կազմակերպությունը ղեկավարել է պաղեստինցի Աբդուլ Քադիմ Զալլումը։ 2003 թվականին Զալումի մահից հետո կազմակերպությունը ղեկավարել է Աթա Աբու Ռաշտան:

Գաղափարախոսություն

խմբագրել
 
Իսլամական պետության վերադարձի կոչով պաստառ

Հըզբ ալ-Թահրիրն իրեն հռչակում է «քաղաքական կուսակցություն, որի գաղափարախոսությունը իսլամն է»: Կուսակցության նպատակն է նպաստել մուսուլմանների վերադարձին դեպի իսլամական ապրելակերպ («կյանքի բոլոր ասպեկտները պետք է հիմնված լինեն շարիաթի նորմերի վրա») և իսլամական կրոնի տարածումն աշխարհում։ Միաժամանակ հայտարարվում է, որ այդ նպատակի իրագործումը հնարավոր է միայն մեկ (ամբողջ իսլամական աշխարհը միավորող) աստվածապետական պետության՝ խալիֆայության վերստեղծմամբ[4]:

«Հիզբ ալ-Թահրիր» փաստաթղթերում իսլամադավան երկրների կառավարությունները բնութագրվում են որպես ոչ իսլամական, իսկ մուսուլմանական համայնքի (Ումմա) այսօրվա բոլոր խնդիրների պատճառը հայտարարվում է «իսլամի բացակայությունն իր առօրյա կյանքում», այդ թվում՝ «Իսլամական կառավարման համակարգի բացակայությունը»: ՀԹ Սահմանադրությունը բաղկացած է Իսլամական պետության մասին 187 հոդվածներից, այն մանրամասնում է ամեն ինչ՝ Իսլամական տնտեսությունից և կրթական համակարգից մինչև տղամարդկանց և կանանց միջև հարաբերություններ (կանանց թույլատրվում է ունենալ սեփականության իրավունք, քվեարկել և զբաղվել բիզնեսով):

Գործունեություն

խմբագրել

Կազմակերպության մասնաճյուղեր են գործել Մերձավոր Արևելքում և Հյուսիսային Աֆրիկայում (Եգիպտոս, Սիրիա, Մարոկկո, Թունիս, Սուդան, ԱՄԷ, Եմեն, Քուվեյթ, Պաղեստին, Հորդանան, Լիբանան, Իրաք), Թուրքիայում, Եվրամիությունում (կազմակերպության գործունեությունը. արգելված են Գերմանիայում, (հակասեմիտիզմի և հակաիսրայելական քարոզչության համար[5], արգելքը անհաջող բողոքարկվել է ՄԻԵԴ[6], որը գտել է, որ Հիզբ ալ-Թահրիրի նպատակները հակասում են Եվրոպական կոնվենցիայի արժեքներին), Դանիա, Մեծ Բրիտանիա, Հարավային և Հարավարևելյան Ասիայում ( Բանգլադեշ, Պակիստան, Մալայզիա, Ինդոնեզիա) և Ավստրալիայում: 1995 թվականից կազմակերպությունը սկսել է գործել Ուզբեկստանում։ Խմբի գործունեությունը հայտնի է նաև ԱՊՀ երկրներում (Տաջիկստան, Ղրղզստան, Ղազախստան, Ադրբեջան, Բելառուս և Ռուսաստան):

Իրավական կարգավիճակը ըստ տարածաշրջանի

խմբագրել

Ամերիկա

խմբագրել

ԱՄՆ պետական կառույցները (ԱՄՆ Պետդեպարտամենտը և ԱՄՆ Սենատը) «Հիզբ ալ-Թահրիրը» դասում են որպես ոչ բռնի մեթոդներով գործող խմբավորում, որը, սակայն, նպաստում է մուսուլմանների շրջանում ծայրահեղական տրամադրությունների տարածմանը[7][8][9]:

Եվրոպական երկրներ

խմբագրել

Գերմանիայում կազմակերպության գործունեությունն արգելված է միջազգային փոխըմբռնման գաղափարներին հակադրվելու, Իսրայել պետության լուծարման կոչերի և սպանությունների պատճառով[10]:

2024 թվականի հունվարի 19-ից Հիզբ ալ-Թահրիրի գործունեությունը Մեծ Բրիտանիայում արգելվել է հակասեմականության եւ ահաբեկչությանն աջակցելու համար[11][12]:

2003 թվականին Ռուսաստանի Դաշնության Գերագույն դատարանը «Հիզբ ալ-Թահրիր ալ-Իսլամին» ճանաչել է որպես ահաբեկչական կազմակերպություն[13][14]:

Ասիա և Մերձավոր Արևելք

խմբագրել

Ղազախստանում «Հիզբ ալ-Թահրիրի» գործունեությունն արգելվել է դատարանի կողմից 2005 թվականին ծայրահեղականության համար[15]: Կազմակերպությունն արգելված է նաև Չինաստանում[16], Բանգլադեշում, Ինդոնեզիայում, Թուրքիայում, Պակիստանում, Տաջիկստանում, Ուզբեկստանում[17] և բոլոր արաբական երկրներում (բացառությամբ ԱՄԷ-ի, Լիբանանի և Եմենի)[18]։

Կարծիքներ

խմբագրել

2014 թվականին Մալաշենկոն IslamNews առցանց հրատարակությանը տված հարցազրույցում նշել է[19]՝

Ի դեպ, «Հիզբ ալ-Թահրիրը» ծայրահեղականներ չեն: Այո, սրանք արմատականներ են, բայց սրանք այն մարդիկ չեն, ովքեր խոստանում են ամեն գնով կռվել խալիֆայության համար: […] «Հիզբ ալ-Թահրիրն» իր առջև դրել է միայն քաղաքական նպատակներ: Երբ խոսում են խալիֆայության մասին, դա միայն քաղաքական ճանապարհով է, և նրանք խուսափում են ցանկացած նման ավելորդություններից։ Եվ, ի դեպ, նրանց շատ հաճախ համեմատում են Ուզբեկստանի իսլամական շարժման հետ, նրանք՝ այո, ահաբեկչություններ են անում, պատրաստ են զենք վերցնել, բայց Հիզբ ալ-Թահրիր՝ ոչ։

2015 թվականին Ուոլթեր Լաքերը նշել[20][21]՝

Կենտրոնական Ասիայի ամենաակտիվ ռազմական շարժումը «Հիզբ ալ-Թահրիր» պանիսլամիստական քաղաքական կազմակերպությունն էր, որը հիմնադրվել էր Հորդանանում 1950-ականներին, որը մտադիր էր ստեղծել համաշխարհային իսլամական պետություն (խալիֆայություն): Ներկայումս այն արգելված է գրեթե բոլոր երկրներում, այդ թվում՝ արաբական երկրներում։ Դրա հեռանկարները Կենտրոնական Ասիայի որոշ երկրներում, օրինակ՝ Ղրղզստանում, պետք չէ թերագնահատել։

Իրավապաշտպան մի շարք կազմակերպություններ կարծում են, որ «Հիզբ ալ-Թահրիրի» գործունեությունը ահաբեկչական չէ։ Այսպես, 2005 թվականին Մեմորիալ մարդու իրավունքների կենտրոնի աշխատակից Վ. Ա. Պոնոմարյովն իր ակնարկում կարծիք է հայտնել, որ Հիզբ ալ-Թահրիրը «ոչ բռնի միջազգային իսլամական կազմակերպություն է, և նրա կողմնակիցների տեսակետները չեն կարող արդարացնել ճնշումը կամ կեղծիքը: քրեական գործեր և խոշտանգումներ»։ Բացի այդ, նա անհիմն է համարել Ռուսաստանի Դաշնության Գերագույն դատարանի որոշումը՝ պատճառաբանական մասում նշելով «Հիզբ ալ-Թահրիրի ահաբեկչական գործունեության վերաբերյալ որևէ տվյալի բացակայությունը՝ Քրեական օրենսգրքում տրված ահաբեկչության սահմանմանը համապատասխան։ Ռուսաստանի Դաշնության և «Ահաբեկչության դեմ պայքարի մասին» Ռուսաստանի Դաշնության Դաշնային օրենքը 07/03/1998 թ.»[22]:

Տես նաև

խմբագրել

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. https://www.verfassungsschutz.de/embed/vsbericht-2019.pdf — P. 220.
  2. Taqiuddin an-Nabhani The Islamic State. — London: De-Luxe Printers, 1998. — С. 238-239.
  3. «Hizb ut Tahrir». www.hizb-ut-tahrir.org. Վերցված է 2020-03-11-ին.
  4. Taqiuddin an-Nabhani The Islamic State. — London: De-Luxe Printers, 1998. — С. 238-239.
  5. Hizb ut-Tahrir al-Islami (Islamic Party of Liberation) Archive copy Wayback Machine-ի միջոցով: Global Security
  6. Постановление ЕСПЧ по делу Hizb Ut-Tahrir and others against Germany См. пкт. 73-75(անգլ.)
  7. U.S. Department of State, Country Reports on Terrorism 2009 Արխիվացված 2016-02-23 Wayback Machine
  8. U.S. Department of State, Country Reports on Terrorism 2004 Արխիվացված 2016-02-22 Wayback Machine
  9. Senate Hearing 109—818, Islamist extremism in Europe, 2006 Արխիվացված 2016-03-09 Wayback Machine
  10. «Urteil des Bundesverwaltungsgerichts vom 25. Januar 2006». Արխիվացված օրիգինալից 2016-02-23-ին. Վերցված է 2016-02-15-ին.
  11. «British Home Secretary Announces Ban Against 'Antisemitic' Hizb ut-Tahrir Organization». Algemeiner Journal (ամերիկյան անգլերեն). 2024-01-15. Վերցված է 2024-01-15-ին.
  12. «Home Secretary declares Hizb ut-Tahrir as terrorists». GOV.UK (անգլերեն). Վերցված է 2024-01-15-ին.
  13. «Решение Верховного Суда РФ от 14 февраля 2003 г. № ГКПИ 03-116 - признать террористическими организации: «Высший военный Маджлисуль Шура Объединенных сил моджахедов Кавказа», «Конгресс народов Ичкерии и Дагестана», «База» («Аль-Каида»), «Асбат аль-Ансар»». Национальный антитеррористический комитет. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-01-08-ին. Վերցված է 2015-10-24-ին.
  14. «Единый федеральный список террористических организаций». Արխիվացված օրիգինալից 2018-12-24-ին. Վերցված է 2016-09-14-ին.
  15. Список зарубежных организаций, запрещённых по решению суда на территории Республики Казахстан // Комитет по делам религий Министерства культуры и спорта Республики Казахстан
  16. Emont, Jon (2017-07-19). «As Indonesia Targets Islamist Hard-Liners, Even Rights Groups Object». The New York Times (անգլերեն). Վերցված է 2024-01-15-ին.
  17. Madeleine Gruen. Hizb ut-Tahrir. 2004.
  18. Brandon, 2006
  19. Галина Полякова Малашенко: Москве нужно остерегаться провокаций в Крыму Արխիվացված 2014-10-20 Wayback Machine // IslamNews, 10.09.2014
  20. Laqueur, 2015
  21. Laqueur, 2015, էջ 238
  22. «Виталий Пономарев. Спецслужбы против исламской партии "Хизб ут-Тахрир"». SOVA Center for Information and Analysis. Արխիվացված օրիգինալից 2016-04-09-ին. Վերցված է 2016-05-27-ին.

Գրականություն

խմբագրել
Ռուսերեն
Այլ լեզուներով

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հիզբ ալ-Թահրիր ալ-Իսլամի» հոդվածին։