Հենրի Էլիբեկյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Էլիբեկյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Հենրի Վաղարշակի Էլիբեկյան (հունվարի 2, 1936, Թիֆլիս, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - հոկտեմբերի 20, 2019, Մոսկվա, Ռուսաստան), հայ նկարիչ, քանդակագործ, ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1990), կոնցեպտուալ արվեստի ներկայացուցիչ։
Հենրի Էլիբեկյան | |
---|---|
Ի ծնե | վրաց.՝ Henri Elibekyan |
Ծնվել է | հունվարի 2, 1936 |
Ծննդավայր | Թիֆլիս, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
Վախճանվել է | հոկտեմբերի 20, 2019 (83 տարեկան) |
Մահվան վայր | Մոսկվա, Ռուսաստան |
Քաղաքացիություն | Վրաստան |
Կրթություն | Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ (1967) |
Մասնագիտություն | նկարիչ և քանդակագործ |
Պարգևներ | |
Հայր | Վաղարշակ Էլիբեկյան |
Վրաստանի մշակույթի վաստակավոր գործիչ Վաղարշակ Էլիբեկյանի որդին է, Հայաստանի վաստակավոր նկարիչ Ռոբերտ Էլիբեկյանի եղբայրը։
Կենսագրություն
խմբագրել1967 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտը։ 1968-1971 թվականին ապրել է Մոսկվայում, 1972 թվականից՝ Երևանում։
Գեղանկարչական գործերից են՝ «Կոմպոզիցիա» (1956), «Մարդը տարածության մեջ» (1996), «Հակոբ Ջարախյանի հիշատակին» (1982)։ 1990 թվականից ստեղծել է վերացական բնույթի, վառ, բազմագույն գամմայով կոմպոզիցիաներ։
Էլիբեկյանի քանդակներին բնորոշ են պլաստիկական ձևերի հակադրությունները («Կնոջ մարմին», փայտ, 1972, «Կնոջ դիմաքանդակ», տուֆ, 1981)։
Կատարել է նաև բեմականացված ակցիաներ. «Գ. Յակուլով» (1985, Երևան), «Գեղանկարչություն և քանդակագործություն ժամանակի և տարածության մեջ» (1986, Յուրմալա), «Հայաստանը երեկ, այսօր, վաղը» (1993), «Սիրեցեք մարդուն» (2001), «Համլետը Համլետ չէ կամ վրեժխնդրություն հոր համար» (2003, երեքն էլ՝ Երևան)։ Ձևավորել է Ֆրիդրիխ Դյուրենմաթի «Խաղում ենք Սթրինդբերգ» (1975), Եղիշե Չարենցի «Երկիր Նաիրի» (1977, երկուսն էլ՝ ԵԴԹ), Գաբրիել Սունդուկյանի «Խաթաբալա» (1978, Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոն) ներկայացումները[1]։
Հենրի Էլիբեկյանի ստեղծագործությունները գտնվում են Մոսկվայի Տրետյակովյան պատկերասրահում, Արևելքի ժողովուրդների պետական թանգարանում, Բախրուշինի անվան պետական կենտրոնական թատերական թանգարանում, Մոսկվայի Ա. Սախարովի անվան «Խաղաղություն, առաջընթաց և մարդու իրավունքներ» թանգարան-հասարակական կենտրոնում, Հայաստանի ազգային պատկերասրահում, Երևանի ժամանակակից արվեստի թանգարանում և այլ քաղաքների թանգարաններում և հավաքածուներում[2]։
Ցուցահանդեսներ
խմբագրելԱնհատական ցուցահանդեսներ է ունեցել Թբիլիսիում (1982), Երևանում (1987), (2010)։
Պարգևներ
խմբագրել- Պողոսյան մրցանակ, 2012[3]
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.
- ↑ Հենրի Էլիբեկյան-անվերնագիր(չաշխատող հղում)
- ↑ «Հենրի Էլիբեկյան». Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ մայիսի 28-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 28-ին.
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Հենրի Էլիբեկյան Արխիվացված 2021-04-11 Wayback Machine