Հենաձողիկ
Հենաձողիկ (լեհ.՝ musztabel), հարմարանք, որն օգտագործում են գեղանկարիչները, որպեսզի նկարի մանր դետալների հետ աշխատելիս պահեն աշխատող ձեռքը[1]։
Կառուցվածք խմբագրել
16-19-րդ դարերում նկարիչների նկարներում, ներառյալ ինքնանկարներում, հենաձողիկը հաճախ ներկայացվում է որպես նկարչի տեխնիկայի բաղկացուցիչ մաս։
Որպես կանոն` հենաձողիկը պատրաստվում է փայտից։ Կարող է կազմված լինել 2-3 մասից և ունենալ 0.5-1 մետր երկարություն։
Հենաձողիկի մի կողմում գտնվում է գնդիկ, որը նկարիչը հենում է նկարին, իսկ մյուս ծայրը բռնում է ձախ (չնկարող) ձեռքով։
Պատկերասրահ խմբագրել
-
Ուիլյամ Բուգրոն` նկարչական պարագաները ձեռքին -
Կատերինա վան Հեմեսենի ինքնանկարը -
Սոֆոնիսբա Անգիսոլայի ինքնանկարը -
Եվա Գոնսալեսի դիմանկարը, Էդուարդ Մանե
_-_Edouard_Manet.jpg)