Հեղինե[9] (հուն․՝ Ἑλένη, Ἑλένα), ըստ հունական դիցաբանության[10]՝ Զևսի և Լեդայի դուստրը[11] (ըստ Եվրիպիդեսի, երրորդ աղջիկը[12]), Մենելայոսի կինը։ Հռչակված էր իր գեղեցկությամբ և կրում էր «Չքնաղ» մականունը։ Պարիսի կողմից նրա առևանգումը պատճառ է հանդիսացել Տրոյական պատերազմի բռնկման համար։

Հեղինե Չքնաղ
ՏեսակՀին հունական դիցաբանության կերպար և legendary progenitor?
ԴիցաբանությունՀունական դիցաբանություն
Սեռիգական
ՀայրԶևս[1][2]
ՄայրԼեդա[1][2]
Քույր/ԵղբայրԿաստոր, Պոլիդևքոս և Կլիթեմնեստրա
ԱմուսինԹեսևս, Մենելայոս[1][3], Պարիս, Դեիֆոբուս[4] և Աքիլլես
ԿողակիցՊարիս[5], Աքիլլես, Enarephoros?, Idas?, Lynceus?, Corythus? և Theoclymenus?
ԶավակներԻֆիգենիա, Հերմիոնա[6][7], Pleisthenes?, Morraphius?, Aethiolas?[8], Corythus?, Thronius?, Nicostratus?, Իդեուս, Bunicus?, Aganus?, Helena? և Euphorion?
 Helen Վիքիպահեստում
«Պարիսն ու Հեղինեն» (Ժակ-Լուի Դավիդի նկարը)

Իր վերերկրային գեղեցկությամբ պայմանավորված՝ սկզբնական շրջանում անտիկ հունական առասպելներում հիշատակվել է իբրև աստվածուհի, իսկ արդեն Հոմերոսի պոեմներում նա ներկայանում է որպես մահկանացու կին[13]։

Ծնունդ

խմբագրել

Հին հունական դիցաբանության մեջ Հեղինեն սպարտացի թագուհի էր։ Առասպելի վարկածներից մեկի համաձայն՝ Հեղինեն եղել է մահկանացու Լեդայի և աստվածների հայր Զևսի դուստրը։ Նույն վարկածի համաձայն՝ Զևսը Լեդային հայտնվել է կարապի կերպարով։ Այդ միությունից Լեդան ձու է ծնել, որից էլ դուրս է եկել Հեղինեն։ Մեկ այլ վարկածի համաձայն՝ Լեդան ընդամենը պահպանել է մի հովվի կողմից հայտնաբերած այն ձուն, որն ստեղծվել էր վրիժառության աստվածուհի Նեմեսիսի և Զևսի միությունից[14]։ Երբ ձվից հայտնվել է Հեղինեն[15], Լեդան որոշել է պահել նրան ինչպես սեփական դստերը։

Ամուսնություն

խմբագրել

Հեղինեի վերերկրային գեղեցկության լուրը տարածվում է ողջ Հունաստանով, և նրան տեսնելու են գալիս նշանավոր հերոսներ։ Հեղինեի երկրային հայրը՝ Սպարտայի արքա Տինդարոսը, Ոդիսևսի խորհրդով ընտրության իրավունքը տալիս է հենց Հեղինեին և Հեղինեն որպես ամուսին ընտրում է Մենելայոսին։ Նման ընտրությունը պայմանավորված էր նրանով, որ Տինդարոսի մյուս դուստրը՝ Կլիտմնեստրան, ամուսնացած էր Մենելայոսի եղբոր՝ Ագամեմնոնի հետ։

Հետագայում Տինդարոսը զիջում է Սպարտայի թագավորական իշխանությունը Մենելայոսին և Հեղինեին։ Մենելայոսի ու Հեղինեի ամուսնությունից ծնվում է նրանց դուստրը՝ Հերմայոնեն[16]։ Մենելայոսի ու Հեղինեի ամուսնական խաղաղ կյանքը ձգվում է տասը տարի[17], մինչև Սպարտա է ժամանում տրոյական արքայազն Պարիսը, որին Աֆրոդիտեն խոստացել էր ամենաչքնաղ կնոջը՝ որպես փոխհատուցում նրա, որ Պարիսն Աֆրոդիտեին հռչակել էր իբրև աստվածուհիներից ամենաչքնաղը։

Հեղինեն Տրոյայում

խմբագրել

Օգտվելով Մենելայոսի բացակայությունից՝ Պարիսը առևանգում է Հեղինեին, իր հետ տանում Տրոյա։

Ըստ հին հույն պոետ Ստեսիքորի վարկածի, լեգենդի համաձայն, երբ նա գրել է Պարիսի կողմից Հեղինեի առևանգման մասին, անմիջապես կուրացել է։ Պոետն աղաչել է աստվածներին, որ վերականգնեն տեսողությունը, և այդ ժամանակ երազում նրան է հայտնվել Հեղինեն ու ասել, որ դա պատիժ է նրա համար, որ իր մասին նման ոչ բարեհաճ բանաստեղծություններ է հորինել։ Այդ ժամանակ Ստեսիքորը նոր բանաստեղծություն է հորինում՝ պատմելով, որ Պարիսը Տրոյա է տարել, ոչ թե Հեղինեին, այլ նրա ուրվականը, իսկ իրական Հեղինեին աստվածները տարել են Եգիպտոս[18], որտեղ նա մինչև կյանքի վերջ հավատարիմ է մնացել Մենելայոսին[19]։ Դրանից հետո պոետի տեսողությունը վերականգնվել է։ Այս լեգենդի հիման վրա է Եվրիպիդեսը գրել «Հեղինե» ողբերգությունը[20]։

Ժամանելով Տրոյա՝ Հեղինեն գրավում է տրոյացիների սրտերը։ Շուտով Տրոյա են ժամանում Մենելայոսն ու Ոդիսևսը, որպեսզի խաղաղ ճանապարհով վերադարձնեն Հեղինեին։ Սակայն տրոյացիները հրաժարվում են վերադարձնել նրան, ինչի արդյունքում էլ սկսվում է Տրոյական պատերազմը, որը տևում է տասը տարի։

Հոմերոսի «Իլիականում» խոսվում է այն մասին, որ Հեղինեն ձանձրանում է իր դրությունից, քանի որ Աֆրոդիտեի կախարդանքը, որով նա Պարիսի նկատմամբ զգացմունքներ էր առաջացրել Հեղինեի մեջ, արդեն չէին գործում։ «Ոդիսկանի» չորրորդ երգում Հեղինեն պատմում է, որ հենց ինքն է օգնել Ոդիսևսին գաղտագողի ներթափանցել քաղաք[21]։ Նման կերպ Տրոյայի պաշարման ժամանակ Հեղինեն օգնել է Ոդիսևսին տեղի տաճարից առևանգել Աֆրոդիտեի փայտե արձանը։

Տրոյայի գրավումից հետո Մենելայուսը սուրը ձեռքին փնտրում է Հեղինեին, որպեսզի գլխատի նրան դավաճանության համար, սակայն տեսնելով նախկին գեղեցկությամբ փայլող Հեղինեին՝ գցում է ձեռքից սուրն ու ներում նրան[22]։

Առասպելի եգիպտական տարբերակում Մենելայոսը Հեղինեի ուրվականի հետ մեկնում է Եգիպտոս, որպեսզի այնտեղ գտնի իրական Հեղինեին։ Հեղինեի ուրվականը համբարձվում է երկինք, իսկ իրական Հեղինեն վերադառնում է Մենելայոսի մոտ։

Համաձայն լեգենդի, մահվանից հետո Հեղինեն տեղափոխվում է Լևկա կղզի՝ Դանուբի գետաբերանի մոտ[23], որտեղ հավերժ կապվում է Աքիլլեսի հետ, քանի որ առասպելներից մեկի համաձայն՝ Հեղինեն և Աքիլլեսը հանդիպել են Տրոյական հարթավայրում Աքիլեսի մահից ոչ շատ առաջ։

Կերպարը արվեստում

խմբագրել

Տրոյական պատերազմի մասին առասպելների ձևավորումից հետո, որն իր մեջ ամփոփում է նաև բանահյուսական տարրեր, Հեղինեն դառնում է առասպելի գլխավոր հերոսներից մեկը, որը հետագայում նրա կերպարը դարձրել է մինչև օրս արվեստի տարբեր ճյուղերում ամենահաճախ արտացոլվող կերպարներից մեկը։ Հեղինեի կերպարն արտացոլվել է նաև անտիկ կերպարվեստում, մասնավորապես Պոլիգնոտի և Զևկիսի չպահպանված նկարները, «Պարիս և Հեղինե» որմնանկարը Պոմպեոսում և այլն։ Հատկապես Վերածննդի շրջանում Հեղինեի առևանգման թեմատիկան դառնում է գեղարվեստի մեջ ամենատարածվածը[24]։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 1,2 Любкер Ф. Helena (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. КанскийСПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 597.
  2. 2,0 2,1 Augias C. I segreti di Roma (իտալ.): Storie, luoghi e personaggi di una capitale — 2007. — P. 3. — 424 p. — ISBN 978-88-04-56641-0
  3. Любкер Ф. Menelaus (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. КанскийСПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 855—856.
  4. (not translated to grc) Little Iliad (հին հունարեն.)
  5. Homer Ἰλιάς — 0800.
  6. Гермиона (ռուս.) // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1893. — Т. VIIIа. — С. 539.
  7. Любкер Ф. Hermione (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. КанскийСПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 617.
  8. Knaack G. Aithiolas (գերմ.) // Kategorie:RE:Band I,1 — 1893.
  9. Հովհաննես Բարսեղյան (2006). «Աշխարհագրական անունների հայերեն տառադարձության մասին որոշում». Տերմինաբանական և ուղղագրական տեղեկատու. Երևան: 9-րդ հրաշալիք. էջ 59. ISBN 99941-56-03-9.
  10. Мифы народов мира (энциклопедия). М., 1991-92. В 2 т. Т.1. С.431-432, Любкер, Фридрих Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т.2. С.97
  11. Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека III 10, 7-8 далее
  12. Еврипид. Ифигения в Авлиде 51
  13. Гомер. Илиада XXIV 765
  14. Стасин. Киприи, фр.9 Бернабе
  15. Псевдо-Эратосфен. Превращения в звезды 25, со ссылкой на Кратина
  16. Гесиод. Перечень женщин, фр.175 М.-У.; Гомер. Одиссея IV 14
  17. Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека III 11, 1; Э III 3; Э VI 14.28
  18. Еврипид. Елена 112—114
  19. Еврипид. Елена 31-36
  20. Alan, Introduction, 18–28
  21. Гигин. Мифы 249; Трифиодор. Взятие Илиона 520
  22. Еврипид. Андромаха 628; Аристофан. Лисистрата 155
  23. Павсаний. Описание Эллады III 19, 11-13; Конон. Мифы 18
  24. David, Narrative in Context, 136; Hughes, Helen of Troy, 181–182

Աղբյուրներ

խմբագրել

Գրականություն

խմբագրել

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հեղինե Չքնաղ» հոդվածին։