Հավատո հանգանակ

Հավատո հանգանակ, (Հավատամք, հունարեն՝ σύμβολο[ν], լատիներեն՝ symbolum) կրոնական հավատի հիմնական դոգմատների բանաձևում։ Հավատացյալը արտասանում է այն՝ իբրև իր հավատի խոստովանություն։

Քրիստոնեական հավատո հանգանակները սկզբնապես՝ II-III դարերի ընթացքում օգտագործվում էին Մկրտության խորհրդի ժամանակ։ Ավելի ուշ՝ V դարում, Հանգանակը սկսվեց գործածվել Սուրբ Պատարագի մեջ, որպեսզի հավատացյալների համար ուղղափառ դավանանքի հիշեցում։

Քրիստոնեության պատմության ընթացքում ստեղծվել և շրջանառության մեջ են դրվել իրար փոխկապակցված և իրարից բխող բազմաթիվ հավատո հանգանակներ, որոնցից հիմնականներն են՝

• Առաքելական հանգանակ
• Նիկիական հանգանակ (գործածվում է Հայ առաքելական եկեղեցու կողմից)
• Աթանասյան հանգանակ
• Նիկիո-Կոստանդնուպոլսո հանգանակ

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 6, էջ 265)։