Հալվայի համը
«Հալվայի համը» (ռուս.՝ «Вкус халвы»), խորհրդային ֆիլմ, որը նկարահանել է ռեժիսոր Պավել Արսենովը արևելյան մոտիվներով, Խոջա Նասրեդինի արկածների մասին պատմող ֆիլմի պրիքվելն է, որտեղ նա դեռահաս է։ Նկարահանվել է 1975 թվականին Մաքսիմ Գորկու անվան կինոստուդիայի Յալթայի մասնաճյուղում։ Ֆիլմը նվիրված է Նասրեդին գրական կերպարի հեղինակ Լեոնիդ Սոլովյովի հիշատակին։
Հալվայի համը ռուս.՝ Вкус халвы | |
---|---|
Երկիր | ԽՍՀՄ |
Ժանր | կինոկատակերգություն, երաժշտական ֆիլմ, ընտանեկան ֆիլմ և ֆիլմ-հեքիաթ |
Թվական | 1975 |
Լեզու | ռուսերեն |
Ռեժիսոր | Պավել Արսենով |
Սցենարի հեղինակ | Վիկտոր Վիտկովիչ |
Դերակատարներ | Արմեն Ջիգարխանյան |
Օպերատոր | Սերգեյ Ֆիլիպով |
Երաժշտություն | Եվգենի Կրիլատով |
Կինոընկերություն | Մաքսիմ Գորկու անվան կինոստուդիա և Յալթայի կինոստուդիա |
Տևողություն | 68 րոպե |
Սյուժե
խմբագրելՇատ տարիներ Բուխարայի մեծ էմիրը երջանկություն չունի․ նա կորցրել է հալվայի կախարդական համը, և այժմ կյանքը նրա համար թթու է, ինչպես կիտրոնը։ Իսկ աղքատ բրուտ Շիր-Մամեդի տանը երջանկություն է. նա հրաշքով փոքրիկ տղա է ունեցել, և նրան կոչել են Նասրեդին։ Եվ ո՞վ կարող էր գուշակել, թե ինչի է ընդունակ այս երիտասարդ սրախոսը։ Ամբողջ Բուխարայում հայտնի է դառնում Նասրեդինի արարքների մասին։ Գուցե նա կարողանա՞ գնել Էմիրին՝ գտնել հալվայի համը։
Դերերում
խմբագրել- Ռիֆաթ Մուսին – Խոջա Նասրեդին
- Նաբի Ռահիմով – Շիր-Մամեդ
- Մուշրաֆա Կասիմովա – Շիր Մամեդի կինը
- Արմեն Ջիգարխանյան – Էմիր
- Եվգենի Եվստիգնեև – վեզիր Շամսուդդին Ադհամ
- Լեոնիդ Կանևսկի – Խուդայկուլի պահակախմբի ղեկավար
- Լալա Չյոռնայա – գնչուհի
- Ուսման Սալիմով – Միրզա-Քարիմ
- Ալեքսանդր Կալյագին – պալատական խոհարար
Բուխարայի բնակիչներ
խմբագրել- Գանի Աղզամով
- Մաքսուդ Աթաբաև
- Ֆարհադ Ամինով
- Ա. Աթակուլով
- Շավքաթ Գազիև
- Բ. Ջամալով
- Տուրսունբոյ Իմինով
- Շարիֆ Քաբուլով
- Անվար Կենժաև
- Խուրամ Քասիմով
- Գրիգորի Լյամպե
- Մաքսուդ Մանսուրով
- Տուգան Ռեժամատով
- Իգոր Սուրովցև
- Յահյո Ֆայզուլաև
- Խ. Յուլդաշև
- Բատուր Խալիկով
- Ֆարհադ Հայդարով
- Ռուստամ Տուրաև
Նկարահանող խումբ
խմբագրել- Սցենար՝ Վիկտոր Վիտկովիչ
- Բեմադրող ռեժիսոր՝ Պավել Արսենով
- Բեմադրող օպերատոր՝ Սերգեյ Ֆիլիպով
- Բեմադրող նկարիչ՝ Նիկոլայ Եմելյանով
- Կոմպոզիտոր՝ Եվգենի Կռիլատով
- Ռեժիսոր՝ Ի. Սոսլանդ
- Օպերատոր՝ Ե. Մայորով
- Հնչյունային օպերատոր՝ Վ. Վոլսկի
- Մոնտաժող՝ Ռ. Ցեգելնիցկայա
- Երգերի տեքստի հեղինակ՝ Յու. Էնտին
- Խմբագիր՝ Տ. Պրոտոպոպովա
- Կոստյումների նկարիչ՝ Ն. Խաչատրյան
- Նկարիչ-դիմահարդար՝ Տ. Կոլոսովա
- ԽՍՀՄ Պետկինոյի սիմֆոնիկ նվագախումբ
- Դիրիժոր՝ Գ. Գարանյան
- Տնօրեն՝ Ալեքսանդր Կազաչկով
Երգեր
խմբագրելՖիլմում հնչում են կոմպոզիտոր Եվգենի Կռիլատովի երգերը Յուրի Էնտինի բանաստեղծությունների հիման վրա։
- «Песня Насреддина» — Գենադի Բելով
- «Дуэт Шир-Мамеда И Его Жены» — Իննա Մյասնիկովա և Վլադիսլավ Լինկովսկի
- «Попевки Базара» — Վլադիսլավ Կուզին, Պավել Բաբակով, Ստաս Բորիսով, Վլադիսլավ Լինկովսկի
- «Песня Глашатая» — Պավել Բաբակով
- «Диван» — Անատոլի Գորոխով
- «Песня Поваров» — Պավել Բաբակով, Ստաս Բորիսով, Վլադիսլավ Կուզին
- «Песня Цыганки» — Էլեոնորա Իվանովա
- «Песня Эмира» — Արմեն Ջիգարխանյան
- «Первая песня визиря» («Не хочу принимать я мучения») — Անատոլի Գորոխով
- «Вторая песня визиря» («О, идёт эмир прекрасный») — անատոլի Գորոխով
Նկարահանումներ
խմբագրելՖիլմի նկարահանումները տեղի են ունեցել Արևելյան Ղրիմում, Բուխարայի դեկորացիաները կառուցվել են Յալթայի կինոստուդիայի բուտաֆորի արտադրամասում՝ նկարիչ Նիկոլայ Եմելյանովի ղեկավարությամբ[1]։
Պավել Արսենովն այսպես է ձևակերպել գլխավոր հերոսի իր տեսլականը[1]. «Խոջա Նասրեդինը տղա է՝ դափը ձեռքին և աղավնին ուսին։ Նա մարդկանց տանում է երաժշտություն և թռչելու հավերժական հույս։ Այնուհետև նա շատ կծիծաղի, որպեսզի մարդկանց օգնի հաղթահարել տառապանքը։ Բայց իմ ֆիլմում նա կսովորի տառապել, որպեսզի հետո իրավունք ունենա ծիծաղելու»։
Տեխնիկական տվյալներ
խմբագրելՖիլմը նկարահանվել է Շոստկինսկի քիմկոմբինատի «Սվեմա» կինոժապավենի վրա։