Կրակոտ մանկություն
«Կրակոտ մանկություն» (ռուս.՝ «Огненное детство»), 1976 թվականի խորհրդային ֆիլմ, որը նկարահանել է ռեժիսոր Յուրի Շվիրյովը Գրիգորի Միրոշնիչենկոյի «Յունարմիա» ինքնակենսագրական վեպի հիման վրա։
 | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ռեժիսոր | Յուրի Շվիրյով |
| Օպերատոր | Ալեքսանդր Մաչիլսկի |
| Երաժշտություն | Բոգդան Տրոցյուկ |
| Կինոընկերություն | Մաքսիմ Գորկու անվան կինոստուդիա |
| Տևողություն | 66 րոպե |
Սյուժե խմբագրել
1919 թվական, Ռուսաստանում ընթանում է քաղաքացիական պատերազմ։ Կուբանի փոքրիկ երկաթուղային կայարանը գրավել են սպիտակները։ Ոստիկանության աշխատակիցները, որոնք օգնել են կարմիրներին և բոյկոտել սպիտակների զրահապատ մեքենայի վերանորոգումը, ձերբակալվել են, Նրանց սպառնում է գնդակահարություն։ Եվ այդ ժամանակ նրանց որդիները կազմակերպում են ջոկատ՝ Յունարմիա, նրանց ուսուցիչը դառնում է սպիտակ կոմիսար Սաբբուտինը։ Վտանգելով կյանքը՝ տղաները խորամանկ գործողություն են իրականացնում՝ սպիտակներին թողնելով առանց զենքի և շարքից հանում նրանց զրահագնացքը։
Դերերում խմբագրել
- Պետյա Գորկին – Գրիշա Միրոշկո
- Ալյոշա Բակինով – Անդրեյ Բելենեց
- Սերյոժա Սոկոլով – Վանյա Դուշին
- Սաշա Ռեբեկո – Սենկա Վորոնոկ
- Աննա Նազարյովա – Մանկա (Մաշա Սաբբուտինա), հանձնակատարի դուստրը
- Յուրի Կուզմենկով – հանձնակատար Սաբբուտին
- Գենադի Յուխտին – Իլյա, Գրիշայի հայր, երկաթուղային
- Դանիիլ Նետրեբին – Անդրեյի հայրը, երկաթուղային
- Ալեքսեյ Վանին – Չիկանով, երկաթուղագործ
- Վալենտին Բրիլեև – կայանի պետ
- Յուրի Մեդվեդև – Սոմով, հեռագրագետ
- Անատոլի Ստոլբով – ատաման Շկուրո
- Ստանիսլավ Խիտրով – ստանցիայի ատաման
- Եվգենի Կրասավցև – խորունժի
- Գրիգորի Շպիգել – սպիտակների զրահագնացքի հրամանատար, գնդապետ
- Ալեքսանդր Պորոխովշչիկով – կապիտան
- Իգոր Կլաս – կապիտան
- Վյաչեսլավ Գոստինսկի – կապիտան
- Նիկոլայ Յուդին – ծեր կազակ
- Իննա Ուլյանովա – տիկին շան հետ
Էպիզոդներում՝ Դագուն Օմաև, Մուխարբեկ Ակով, Գեորգի Մարտիրոսյան, Պյոտր Լյուբեշկին, Եվգենի Կարելսկիխ և ուրիշներ։
Նկարահանումներ խմբագրել
Նկարահանումների վայրը Տուլայի մարզի Բելև քաղաքն է[1]։
Այդ ժամանակ 4-ամյա աղջկա՝ ապագա դերասանուհի Աննա Նազարևայի համար դերը ֆիլմում առաջինն էր[2] և քիչ է մնացել դառնա նրա համար վերջինը. ֆիլմի այն տեսարանում, որտեղ երկաթուղային աշխատակիցը փրկում է հանձնակատարի դստերը շոգեքարշից, իրական էր, և այդ դրվագի նկարահանումների մասին նա պատմել է[3]․
Նկարահանումների ժամանակ ես գրեթե զոհվում էի շոգեքարշի անիվների տակ։ Փորձերի ժամանակ այն կանգնում էր իմ առաջ։ Մտածում էի, որ այդպես կլինի նաև տեսարանի նկարահանման ժամանակ։ Արդյունքում՝ աղմուկով ու սուլոցով թռչում է երկաթյա մեքենան, և ես սյան նման կանգնած եմ... Վերջին պահին ինձ բառացիորեն դուրս է քաշել անիվների տակից դերասան Ալեքսեյ Վանինը՝ իմ «կնքահայրը»։ Այդ կադրն այդպես էլ մտավ ֆիլմի մեջ։
Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)На съемках я чуть не погибла под колесами паровоза! На репетициях он останавливался передо мной. Думала, что так будет и во время записи сцены. В результате летит с ревом и свистом железная махина, а я стою столбом… В последний момент меня буквально выдернул из-под колес актер Алексей Ванин — мой «крестный отец». Этот кадр так и вошел в фильм.
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Коротко / НГ-Регионы / Независимая газета». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.
- ↑ Кино России: новые имена (1986—1995): справочник / Госкино Российской Федерации, НИИ Киноискусства, 1996. — 217 с. — стр. 120
- ↑ «Биография: Анна Назарьева снялась обнаженной в 15 лет - Экспресс газета». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.
Աղբյուրներ խմբագրել
- Огненное детство // Журал «Вожатый», № 1, 1981. — стр. 22
- Огненное детство // Советские художественные фильмы: 1976—1977. — М.: Нива России, 1995. — стр. 85
- Огненное детство //Страницы истории отечественного кино / Д. Л. Караваев. — М.: Материк, 2006.- 281 с. — стр. 118
- [https://web.archive.org/web/20200728194720/http://old2019.gosfilmofond.ru/film-18675/ Արխիվացված 2020-07-28 Wayback Machine Огненное детство] // ФГБУК «Государственный фонд кинофильмов Российской Федерации», 2019