Կոստանդին Գ, (ծն.թ. անհայտ– 1345), Հայոց թագավոր Կիլիկիայում 1343– ից։ Հաջորդել է Լևոն Ե Հեթումյանին։ Կիպրոսի թագավոր Ամորի Բ Լուսինյանի և Զապելի որդին։ 1310 թ. հոր դավադրական սպանությունից հետո մոր և 4 եղբոր հետ ապաստանել է Կիլիկիայում և ապրել Լևոն Ե–ի արքունիքում, ապա՝ Կոստանդնուպոլսում։ Մինչև Կոստանդնի վերադարձը առժամանակ կառավարել է նրա եղբայրը՝ Ջիվան Լուսինյան պայլը։ 1343– ին Կոստանդինը 300 ֆրանկ զինվորների ուղեկցությամբ ժամանել է Կիլիկիա և հայկական ծեսով օծվել թագավոր։ Սակայն Եգիպտոսի մամլուքների և կարամանցի թուրքմենների դեմ երկրի պաշտպանությունը կազմակերպելու փոխարեն Կոստանդինը երկրի կառավարումը հանձնել է ունիթորներին ու ֆրանկներին, հալածել հայրենասեր իշխաններին և բռնագրավել նրանց կալվածները։ 1344–ին հայրենասեր ուժերը, իշխան Օշին Բակուրանի գլխավորությամբ, ապստամբել են Ադանայում սրի մատնել Կոստանդնին ու նրա ֆրանկ պալատականներին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 613)։ 
|
