Կերես (դիցուհի)
Կերես, Ցերերա [1][2] (լատ.՝ Cerēs, Cereris), հռոմեական դիցաբանության բերքատվության և հողի բերրիության աստվածուհին (հաճախ Աննոնա աստվածուհու հետ միասին համարվել է հունձքի հովանավորը)[3]։ Նրան պատկերել են որպես հրաշագեղ մայրաստվածություն` մրգերը ձեռքերին։ Սատուրնի և Օպսի երկրորդ դուստրը (հունական դիցաբանության մեջ նրան համապատասխանում է Դեմետրան)։
Կերես | |
---|---|
![]() | |
Տեսակ | հռոմեական դիցարանի աստվածություն, agricultural deity? և աստվածուհի |
Դիցաբանություն | հին հռոմեական կրոն |
Սեռ | իգական |
Երևի համընկնում է | Դեմետրա |
Հայր | Սատուրն |
Մայր | Հռեա և Ops? |
Քույր/Եղբայր | Վեստա, Պլուտոն, Յուպիտեր, Նեպտուն և Յունոնա |
Զավակներ | Պրոզերպինա |
Ասպարեզ | Գյուղատնտեսություն, հացահատիկ, fertility? և մայրություն |
![]() |

Յուպիտերի, Պլուտոնի, Նեպտունի, Յունոնայի և Վեստայի քույրը։ Աստվածուհու միակ դուստրը Պրոսերպինան էր, որի հայրն էր Յուպիտերը։ Դեմետրայի և Պերսեփոնեի առևանգման լեգենդն ընկած է Միջերկրական ծովի ափին ավելի քան 2000 տարի տարածված Էլեվսինյան միսթերիաների հիմքում։ Աստվածուհի-մայրը փնտրել է իր առևանգված աղջկան, ինչի պատճառով նա ոչ մի կերպ չի կարողացել կատարել իր` «մարդկությանը սնունդ ու կյանք տալու» գործառույթը։ Դեմետրայի տխրությունից բնությունը թառամում է։ Յուպիտերը, վախենալով, թե կյանքը երկրի վրա կարող է ավարտվել, հրամայում է Պլուտոնին գետնի տակից կես տարով Պրոսերպինային վերադարձնել իր մորը` Կերեսին, այդ պահին սկսվում է գարունը և բնությունը սկսում է ծաղկել, Պրոսերպինայի գնալով Կերեսը տխրում է, և գալիս է աշունը, բնությունը թոշնում է։
Պտղաբերության այդ աստվածուհին չէր հանդուրժում սովյալ երեխայի տեսքը։ Կերեսը հոգ է տանում որբացած կամ լքված երեխաների մասին։ Կերեսի անունով անվանվել է Սերես կամ Ցերերա գաճաճ մոլորակը Արեգակնային համակարգի աստերոիդների գոտում։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ «Ceres»։ The American Heritage Dictionary of the English Language։ 2014
- ↑ «Ceres»։ Oxford Dictionaries։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-11-03-ին։ Վերցված է 2020-07-19
- ↑ Room, Adrian, Who's Who in Classical Mythology, p. 89-90. NTC Publishing 1990. 0-8442-5469-X.