Կարապետ Եղիազարյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Եղիազարյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Կարապետ Ղարիբի Եղիազարյան (մարտի 7, 1932, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - փետրվարի 3, 2006[1], Երևան, Հայաստան), հայ նկարիչ, գոբելենագործ, ՀԽՍՀ վաստակավոր նկարիչ (1983)։
Կարապետ Եղիազարյան | |
---|---|
Ծնվել է | մարտի 7, 1932 |
Ծննդավայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
Վախճանվել է | փետրվարի 3, 2006[1] (73 տարեկան) |
Մահվան վայր | Երևան, Հայաստան |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Հայաստան |
Կրթություն | Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստական ուսումնարան (1953) և Սանկտ Պետերբուրգի Շտիգլիցի անվան գեղարվեստաարդյունաբերական ակադեմիա (1959) |
Մասնագիտություն | նկարիչ |
Ժանր | Խճանկարչություն |
Թեմաներ | գեղանկարչություն |
Պարգևներ | |
Զավակներ | Անուշ Եղիազարյան |
Karapet Yeghiazaryan Վիքիպահեստում |
Նկարչուհի, գոբելենագործ Անուշ Եղիազարյանի հայրն է։
Կենսագրություն
խմբագրել- 1953 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստի ուսումնարանը
- 1959 թվականին՝ Լենինգրադի Վերա Մուխինայի անվան գեղարվեստի բարձրագույն ուսումնարանը[2]
- 1972- 1987 թվականներին նախագահել է Հայաստանի նկարիչների միության դեկորատիվ կիրառական արվեստի մասնաճյուղը
- 1973-1987 թվականներին՝ Հայաստանի նկարիչների միության վարչության և նախագահության անդամ
- 1962- 1979 թվականներին դասավանդել է Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանում
- 1964- 1974 թվականներին` Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում
Կարապետ Եղիազարյանի ստեղծագործությունները գտնվում են Հայաստանի և տարբեր երկրների թանգարաններում, պատկերասրահներում, ՀՀ և նախկին ՀԽՍՀ մշակույթի նախարարության ֆոնդերում, մասնավոր հավաքածուներում։
Եղիազարյանի անվան հետ է կապված ժամանակակից հայկական գոբելենի զարգացման սկիզբը։ Նա առաջինն էր, ով Հայաստանում 1960-ականների սկզբներին անդրադարձել է արվեստի այս նոր ժանրին։ Նրա ազդեցությունն իրենց վրա զգացել են Հայաստանի բոլոր նկարիչները, ովքեր աշխատում են դեկորատիվ-կիրառական արվեստի այս ոլորտում։
Ստեղծագործություններ
խմբագրելԵղիազարյանի «Աղերս խաղաղության» (1966), «Կենաց» (1982, Սարդարապատի ազգագրական թանգարան), «Առատություն» 1983, ԺԱԹ), «Ջանգյուլում» (1974, ՀԱՊ), «Նարդի» (1983, ՌԴ դեկորատիվ արվեստի թանգարան), «Ռեքվիեմ» (2001) և այլ գործեր աչքի են ընկնում գունապլաստիկ և կոմպոզիցիոն արտահայտչաձևերի թարմությամբ։
Հեղինակ է բազմաթիվ մեծածավալ գոբելենների՝
- Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրի վարագույրը (360 մ)
- Շախմատի տան 4 գոբելենները (յուրաքանչյուրը՝ 20 մ)
- Գյումրիի Մռավյանի անվան թատրոնի նախասրահի 8 գոբելենները (յուրաքանչյուրը՝ 20 մ)
- Վարագույրներ Ուստ Կամենոգորսկ (440 մ) և Վոլգոդոնսկ քաղաքներում (160 մ)
Կարապետ Եղիազարյանը հեղինակ է գեղանկարչական բազմաթիվ կտավների, որոնցից առանձնանում են «Հակասուպրեմատիզմ» շարքի աշխատանքները[3]։
Հեղինակ է նաև խճանկարային պաննոների`
- «Սինթեզ», 1967
- «Դրախտ», 1968 (գտնվում է Սարդարապատի հերոսամարտի հուշահամալիրում, արժանացել է ՀԽՍՀ ԳԱ պատվոգրի)
- «Խաղողը», 1969, Արտաշատ
- «Ծիլն ու արևը», 1970 (համահեղինակ՝ Մ. Քամալյան, Ց. Ազիզյան)
- Մեծածավալ կոմպոցիզիա (2000x800 սմ, գտնվում է ՀՀ ԳԱ կենսաքիմիայի ինստիտուտի շենքի ճակատային մասում)
- «Խաչատուր Աբովյան» 1972, Աբովյան (1100x2500 սմ)
Խճանկարները կատարված են բազմագույն բնական քարերից։
Գրականություն
խմբագրել- «Կարապետ Եղիազարյան. Գոբելեն, գեղանկար, խճանկար», Անուշ Եղիազարյան, Երևան, 2010
- М. Аивазян, Карапет Егиазарян (Буклет, Ереван, 1971 г.)
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 http://am.hayazg.info/index.php?curid=2524
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.
- ↑ Բացվում է Հայաստանում գոբելենի արվեստի հիմնադիր Կարապետ Եղիազարյանի գործերի ցուցահանդեսը
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Կարապետ Եղիազարյան, Բոհեմ(չաշխատող հղում)
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կարապետ Եղիազարյան» հոդվածին։ |