Կառլ Ֆրիդրիխ Բոդրի
Կառլ Ֆրիդրիխ Բոդրի (ռուս.՝ Карл-Фридрих Петрович Бодри, նոյեմբերի 12, 1812, Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն - դեկտեմբերի 8, 1894), ռուս նկարիչ, դիմանկարիչ, քաղաքային լանդշաֆտի և ժանրային վարպետ, Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիայի ակադեմիկոս։
Կառլ Ֆրիդրիխ Բոդրի | |
---|---|
Ծնվել է | նոյեմբերի 12, 1812 |
Ծննդավայր | Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն |
Մահացել է | դեկտեմբերի 8, 1894 (82 տարեկան) |
Գերեզման | Վվեդենսկոե գերեզմանատուն |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն |
Կրթություն | Մոսկվայի նկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ուսումնարան (1839) և Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա |
Մասնագիտություն | նկարիչ |
Karl Friedrich Beaudry Վիքիպահեստում |
Կենսագրություն խմբագրել
Հիմնական կրթությունը ստացել է Մոսկվայի նկարչության և քանդակագործության դպրոցում (1833-1839), ավարտելուց հետո նրան շնորհվել է նկարչի կոչում։ Որոշ ժամանակ (1843 թվականից) որպես ազատ ունկնդիր հաճախել է Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա` Կառլ Բրյուլովի պատմական նկարչության դասարան։ Իր հետագա կյանքի ընթացքում Բոդրին հիմնականում բնակվում էր Մոսկվայում, որտեղ ստեղծում էր իր գլխավոր գործերը։ Նկարիչը աշխատել է տարբեր ժանրերում, ինչի վկայությունն է նրա աշխատանքների ցանկը. «Ինքնադիմանկար (1839 թվական)», «Գյուղական տեսարան (1840 թվական)», «Քանդակագործ Վիտալին աշխատավայրում (1841 թվական)» «Պ. Չադաևայի կաբինետը», «Քանդակագործ Վիտալիի արհեստանոցը», «Հոր դիմանկարը», «Մոսկվա. տեսարան Կռիվոկոլենի նրբանցքից, 1848 թվականի ամառ» (1848), «Մոսկվա. Ֆորպոստ քաղաքի մուտքի մոտ (1849 թվական)»։ 1850-ականներին Բոդրիի հմտությունն այնքան էր աճել, որ նա ստացել էր «նշանակված ակադեմիկոսի» կոչում (1857)[1]։ 1860 թվականին արժանացել է «Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիայի» ակադեմիկոսի կոչում` Ակադեմիայի խորհրդին ներկայացրած «Խաչի մուտքը Մոսկվայի Կրեմլի Բլագովեշենսկի տաճարի մոտ» նկարի համար։ 19-րդ դարում նկարչության ակադեմիկոսի կոչումը շատ պատվաբեր էր և բերում էր նյութական շոշափելի արտոնություններ։ Եվ այնուամենայնիվ դա ամենից առաջ վկայում էր նկարչի հմտության որոշակի մակարդակի մասին։ Կ. Բոդրին իր ստեղծագործություններն ստեղծել է այն ժամանակ, երբ ռուսական արվեստը հայտնի էր մի շարք նկարիչների անուններով։ Իհարկե, նկարիչը զիջում էր նրանցից շատերին։ Նա «երկրորդ էշելոնի» հուսալի վարպետ էր, ինչի մասին վկայում են նրա աշխատանքները, որոնք պահվում են երկրի բազմաթիվ թանգարաններում։ Թաղված է Վվեդենսկոյե գերեզմանատանը (գերեզմանը կորել էր)[2]:շ
Պատկերասրահ խմբագրել
-
Խաչի մուտքը Մոսկվայի Կրեմլի Բլագովեշենսկի տաճարի մոտ (1860): Տրետյակովյան պատկերասրահ
-
Տեսարան Կրեմլում (1850): Ռուսական պետական թանգարան
-
Մոսկվա: Ուղեկալ քաղաքի ելքի մոտ (1849): Պուշկինի համառուսաստանյան թանգարան
-
Գյուղական տեսարան գյուղացիների հետ (1845): Տրետյակովյան պատկերասրահ
-
Գյուղական տեսարան: Տրետյակովյան պատկերասրահ
-
Տեսարան Իզմայլովո գյուղից (1830)
-
Իվանովյան հրապարակը Մոսկվայում
-
Սուխարյովյան հրապարակ (1846): Պետական պատմական թանգարան
-
Կարմիր դարպասների հրապարակ
-
Մոսկվա: Կրիվոկոլեննի նրբանցք (1843): Պուշկինի համառուսաստանյան թանգարան
-
Գեղարվեստի ակադեմիա: Կոմս Կուշելյով-Բեզբորոդկոյի պատկերասրահը
-
Քանդակագործ Իվան Վիտալին աշխատելիս (1841): Ռուսական պետական թանգարան
-
Մանող կինը: (1844)
-
Երիտասարդ երաժիշտը` կրեմլյան պատերի մոտ մտքերի մեջ խորասուցված: (1849)
-
Տեսարան Կամենեց-Պոդոլսկի շրջակայքից
-
Տեսարան ջրվեժով (1840): Ռուսական պետական թանգարան
Գրականություն խմբագրել
- Энциклопедия Немцев России
- С. Н. Кондаков Юбилейный справочник Императорской Академии художеств. 1764-1914. — Спб.: Товарищество Р.Голике и А.Вильборг, 1915. — Т. 2. — С. 20. — 454 с.