Ծաղկաջերմոց
Ծաղկաջերմոց, բույսերի աճեցման համար կառուցապատում կամ շինություն, արհեստական էկոհամակարգ։
Պատմություն խմբագրել
Առաջին ջերմոցները հայտնվել են Ֆրանսիայում 16-րդ դարի երկրորդ կեսին և նախատեսված են եղել միայն ջերմասեր պտղատու այգիների ձմեռային պահպանման համար։ Էկզոտիկ բույսերի շուրջտարյա աճեցման համար վառարանով առաջին ապակյա ջերմոցը կառուցվել է Լեյդենի Բուսաբանական այգում 1599 թվականին։ 1646 թվականին հայտնվում է Ամստերդամում, 1714 թվականին՝ Փարիզում[1]։ 17-19-րդ դարերում ջերմոցները հայտնի էին եվրոպական հարուստ տներում՝ նարինջ (orange) և այլ էկզոտիկ բույսեր աճեցնելու համար։ Այսպես, ֆրանսիացի բնագետ Բորի դե Սեն-Վենսանը, որը հայտնվել է Վիեննայում 1805 թվականին, գրում է այն տպավորության մասին, որը նրա վրա տեղական արիստոկրատիայի տներն են թողել. «Ինձ համար հմայիչ նոր սովորություն է թվացել. գրեթե բոլոր աշխարհիկ կանայք իրենց տունը զարդարում էին ծաղկաջերմոցներով, որտեղ նույնիսկ ձմռանն առավել հազվագյուտ և զարմանալի բույսերի բուրումնավետությունն էր լցվել»[2]։
Աստիճանաբար ծաղկաջերմոցները սկսում են զարդարել նաև բուրժուազիայի տները. «Այսօր դա անհրաժեշտ լրացում է ցանկացած քիչ թե շատ պատշաճ այգու համար», - գրում է բարոն Էրնուֆը 1862 թվականին[3]։ Այդ ժամանակ Ֆրանսիայում տարածվում է հյուրասենյակային ծաղկաջերմոցի նորաձևությունը, որի օրինակ կարող է հանդիսանալ Էմիլ Զոլայի «Հանքարդյունաբերություն» վեպում նկարագրված ծաղկաջերմոցը (1871)[4]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Власова Н. «Плодовый сад на вашем подоконнике» (ռուսերեն). www.google.ru. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 23-ին.
- ↑ Mangin A. Histoire des jardins anciens et modernes. 1887. P. 372. .
- ↑ Baron Emouf. L’art des jardins. 3-e éd. P. 328 .
- ↑ Золя Э. Ругон-Маккары: Карьера Ругонов. Добыча. — Правда, 1957. — 544 с.
|
Ընթերցե՛ք «ծաղկաջերմոց» բառի բացատրությունը Հայերեն Վիքիբառարանում։ |