Խառակոնիս

Խառակոնիս, Խարակոնիս, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Վանի վիլայեթի Արճակի գավառակում։ Գտնվում էր Արճակ լճի հյուսիս-արևելյան ափին, Մահմեդիկ գետի աջափնյա հարթավայրում։

Գյուղ
Խառակոնիս
Վարչական տարածք	Արևմտյան Հայաստան
Վիլայեթ	Վանի գավառՎանի գավառ
Գավառակ	Արճակի գավառակ
Այլ անվանումներ	Խառակունիս, Խարագոնիս, Խարակոնիս, Կարագյունգյուզ, Կարագյունդյուզ
Պաշտոնական լեզու	Հայերեն
Ազգային կազմ	Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)
Կրոնական կազմ	Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)
Տեղաբնականուն	խառակոնիսցի
Ժամային գոտի	UTC+3
Խառակոնիս (Աշխարհ)

Խառակոնիսի տներն իրար կպած էին, և տանիքներով կարելի էր անցնել մի տնից մյուսը։

Աշխարհագրություն

Գյուղն ուներ հարուստ և բերրի հողեր։

Պատմություն

Բնակիչները տեղահանվել են 1915 թվականին։ Փրկվածները ռուսական զորքի հետ գաղթել և բնակություն են հաստատել Արևելյան Հայաստանում։

Բնակչություն

1850-ական թվականներին ուներ 96 տուն՝ 665 հայ, իսկ 1909 թվականին՝ 200 տուն հայ բնակիչ։

Տնտեսություն

Զբաղվում էին երկրագործությամբ, անասնապահությամբ և արհեստներով։

Պատմամշակութային կառույցներ

Խառակոնիսի Ս. Թադևոս եկեղեցին և ընդարձակ գերեզմանատունը ունեին 400-450 տարվա հնություն։ Գյուղի շրջակայքում կային մի քանի ուխտատեղիներ։ Գյուղի մոտակայքում գտնվում էր Ս. Սարգիս մատուռը և Գուշա ավերակ եկեղեցին։ Եկեղեցում պահպանված էր ուրարտական Իշպունիի և նրա որդի Մենուա թագովորների արձանագրություններից մեկը։

Կրթություն

1879 թվականից գյուղում գործում էր հայկական վարժարան, որտեղ սովորում էին 50 աշակերտ։

Անվանի մարդիկ

• Նահապետ Քուչակ
• Նաիրի Զարյան
• Մարգար Սեդրակյան

Տես նաև

• Վանի նահանգի հայաբնակ բնակավայրեր

Աղբյուրներ

• «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
• Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 31)։