Խաչիկ Հարությունյան (մանկավարժ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Խաչիկ Հարությունյան (այլ կիրառումներ)
Խաչիկ Ավետիսի Հարությունյան (1918, Հրազդանի շրջան - անհայտ), հայ մանկավարժ։ Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից։
| Խաչիկ Հարությունյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1918 |
| Ծննդավայր | Հրազդանի շրջան |
| Մահացել է | անհայտ |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Հայրենական մեծ պատերազմ |
| Մասնագիտություն | մանկավարժ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |    և  |
Կենսագրություն խմբագրել
Խաչիկ Հարությունյանը ծնվել է 1918 թվականին, Հրազդանի շրջանի Աթարբեկյան գյուղում։ Խաչիկը սովորել է գյուղի միջնակարգ դպրոցում, միաժամանակ հասարակական կարգով պարապել է անգրագիտության վերացման խմբերում։ Միջնակարգ դպրոցը նոր էր ավարտել, երբ սկսվել է Մեծ հայրենականը[1]։
Խաչիկը մեկնել է բանակ, առաջին մկրտությունը ստացել է Կովկասի պաշտպանության ծանր մարտերում, 151-րդ հրաձգային դիվիզիայի 581-րդ գնդի 7-րդ վաշտում։ 1943 թվականին Խաչիկը զորքի հետ ազատագրել են Մոզդոկ քաղաքը, այնուհետև մասնակցել է Սալսկ, Ազով, Ռոստով, Տագանրոգ քաղաքների ազատագրման հերոսամարտերին։ Երկու անգամ վիրավորվել է, հոսպիտալներում ապաքինվելուց հետո զորացրվել է 1944 թվականի աշնանը, որպես պատերազմի հաշմանդամ[1]։
Մարտական սխրանքների համար Հարությունյանը արժանացել է «Խիզախության համար», «Կովկասի պաշտպանության համար», «Մարտական ծառայությունների համար», Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար և ուրիշ մեդալների, Գերագույն գլխավոր հրամանատարության բազմաթիվ շնորհակալագրերի[1]։
Պատերազմից հետո Հարությունյանը ստացել է բարձրագույն կրթություն և նվիրվել է մանկավարժական գործունեության։ Տնօրեն է աշխատել սկզբում Չարենցավանի պրոֆտեխուսումնարանում, ապա՝ Ծաղկաձորի գիշերօթիկ դպրոցում ուսուցիչ, Մաքրավանի № 8 դպրոցի տնօրեն։ Վերջին տարիներին ղեկավարել է Հրազդան քաղաքի № 3 երեկոյան միջնակարգ դպրոցի աշխատանքները[1]։
Պարգևներ խմբագրել
- «Մարտական ծառայությունների համար» մեդալ
- «Կովկասի պաշտպանության համար» մեդալ
- Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար մեդալ
- «Խիզախության համար» մեդալ