Լևոն Հակոբյան (մանկավարժ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Լևոն Հակոբյան (այլ կիրառումներ)- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Հակոբյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Լևոն Արզումանի Հակոբյան (1915, Ղափանի շրջան - 1985), հայ մանկավարժ, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) մասնակից[1]։
| Լևոն Հակոբյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1915 |
| Ծննդավայր | Ղափանի շրջան |
| Մահացել է | 1985 |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | մանկավարժ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  |
Կենսագրություն խմբագրել
Լևոն Հակոբյանը ծնվել է 1915 թվականին, Ղափանի շրջանի Վաչագան գյուղում։ Ավարտել է Ղափանի № 1 միջնակարգ դպրոցը, այնուհետև ուսումը շարունակել է Գորիսի ուսուցիչների վերապատրաստման դասընթացներում։ Մինչև 1938 թվականը աշխատել է Ղափանի Վաչագան և Արծվանիկ գյուղերում նախ որպես ուսուցիչ, ապա՝դպրոցի տնօրեն։ 1938 թվականին Հակոբյանն ընդունվել է Երևանի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետը։ Չորրորդ կուրսից, կուսակցական մարմինների կողմից, ուղարկվել է Կրասնոսելսկի շրջանի մեքենատրակտորային կայանի քաղբաժնի պետի տեղակալ, միաժամանակ պատմություն է դասավանդել տեղի միջնակարգ դպրոցում[1]։
1942 թվականի հուլիսին Հակոբյանը զորակոչվել է կարմիր բանակ և ուղարկվել Ստալինգրադի ռազմաքաղաքական ուսումնարան։ Նա մասնակցել է Ստալինգրադի պաշտպանության մարտերին՝ գեներալ Չույկովի բանակի շարքերում։ Նրան շնորհվել է կրտսեր լեյտենանտի կոչում, պարգևատրվել է «Արիության համար» մեդալով։ Գրոհներից մեկի ժամանակ Հակոբյանը վիրավորվել է, բուժվելուց հետո մասնակցել է Օրյոլ-Կուրսկի աղեղում մղված ճակատամարտին։ Խիզախության համար պարգևատրվել է Հայրենական պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշանով։ 1943 թվականի օգոստոսին Հակոբյանը երկրորդ անգամ է վիրավորվել և ուղարկվել հոսպիտալ։ Ապաքինվելուց հետո նշանակվել է վաշտի հրամանատարի քաղաքական գծով տեղակալ[1]։
1947 թվականին Հակոբյանը զորացրվել է բանակից։ 1950 թվականից զբաղվել է մանկավարժական աշխատանքով։ Աշխատել է Երևանի № 2 հեռակա միջնակարգ դպրոցում, դասավանդել է պատմություն։
Պատերազմի և աշխատանքի վետերան Հակոբյանը մարտական և աշխատանքային ծառայությունների համար պարգևատրվել է Ստալինգրադի պաշտպանության համար, Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար մեդալներով, արժանացել է ՀԽՍՀ լուսավորության նախարարության պատվոգրով[1]։
Պարգևներ խմբագրել
- «Արիության համար» մեդալ
- «Հայրենական պատերազմի» 2-րդ աստիճանի շքանշան
- Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար մեդալ
- Ստալինգրադի պաշտպանության համար մեդալ