Լյուչիա դի Լամերմուր

Լյուչիա դի Լամերմուր (իտալերեն՝ Lucia di Lammermoor), իտալացի երգահան Գաետանո Դոնիցետտիի օպերան երեք գործողությամբ։ Իտալերեն լիբրետտոյի հեղինակ՝ Սալվատորե Կամմարանո՝ Վալտեր Սքոթի «Լամերմուրի հարսնացուն» վեպի հիման վրա։ Օպերայի առաջնախաղը կայացել է 1835 թ. սեպտեմբերի 26-ին Նեապոլի «Սան-Կարլո» թատրոնում։ Հետագայում Դոնիցետտին գրել է օպերայի ֆրանսերեն տարբերակը, որը բեմադրվել է 1839 թ. օգոստոսի 6-ին Փարիզի «Ռենեսանս» թատրոնում։

Picto infobox music.png
Լյուչիա դի Լամերմուր
իտալերեն՝ Lucia di Lammermoor[1]
Donizettiluciabuehnenbildbagnara hi.jpg
Տեսակդրամատիկ-երաժշտական ստեղծագործություն
ԺանրՈղբերգական օպերա
ԿոմպոզիտորԳաետանո Դոնիցետտի
Լիբրետտոյի
հեղինակ
Սալվատորե Կամմարանո
Սյուժեի աղբյուրՎալտեր Սքոթ. «Լամերմուրի հարսնացուն» վեպ
Գործողությունների քանակ3 արար[1]
Գործողության տեղՇոտլանդիա
Տևողություն2,5 ժամ
ԿերպարներLucia Ashton?, Sir Edgardo di Ravenswood?, Sir Edgardo di Ravenswood?, Normanno?, Lord Enrico Ashton?, Lord Arturo Bucklaw?, Alisa? և Q63676813?
Առաջնախաղի տարեթիվսեպտեմբերի 26, 1835[1]
Առաջնախաղի վայրՆեապոլ
Հրատարակման տարեթիվ19-րդ դար
Commons-logo.svg Lucia di Lammermoor Վիքիպահեստում

Օպերան համարվում է բելկանտո ոճի լավագույն ստեղծագործություններից մեկը և իր կայուն տեղն է զբաղեցրել աշխարհի լավագույն օպերային թատրոնների խաղացանկում։ Անվանադերերգի լավագույն կատարողների շարքում են Մարիա Կալլասը և Ջոան Սազերլենդը։ Օպերան բեմադրվել է նաև Երևանի օպերային թատրոնում, որտեղ գլխավոր դերերգը կատարել է Գոհար Գասպարյանը։

ՍյուժեԽմբագրել

Լյուչիան սիրում է Էդգար Ռավենսվուդին, ով նրա ընտանիքի թշնամին է։ Լյուչիայի եղբայր Էնրիկո Աշթոնը արգելում է այս ամուսնությունը և խաբեությամբ համոզելով քրոջը Էդգարի անհավատարմության մեջ, պարտադրանքի տակ ամուսնացնում է նրան հարուստ Արթուր Բաքլոյի հետ։ Ամուսնության արարողության ժամանակ հայտնվում է Էդգարը որ մեղադրում է Լյուչիային հավերժ սիրո և նշանի խոստումը դրժելու և դավաճանության մեջ։ Հոգեկան հավասարարակշռությունը կորցրած Լյուչիան ամուսնության առաջին գիշերը սպանում է Արթուրին, ապա խելագարվում է և մահանում։ Նրա գերեզմանի մոտ Էդգարը ինքնասպանություն է գործում։

  1. 1,0 1,1 1,2 Archivio Storico Ricordi — 1808.