Իվան Բոգդանով

Իվան Բոգդանով; ռուս.՝ Иван Богданов
Ծնվել է	օգոստոսի 17 (29), 1855
Ծննդավայր	Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	դեկտեմբերի 25, 1932 (77 տարեկան)
Մահվան վայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ
Կրթություն	Մոսկվայի նկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ուսումնարան
Մասնագիտություն	նկարիչ
Ոճ	ռեալիզմ
Ժանր	ժանրային նկարչություն
	Ivan Bogdanov Վիքիպահեստում

Իվան Պետրովիչ Բոգդանով (ռուս.՝ Иван Петрович Богданов, 17 (29) օգոստոսի, 1855, Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն – 25 դեկտեմբերի, 1932, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս ժանրային գեղանկարիչ, Գեղարվեստական շրջիկ ցուցահանդեսների ընկերության անդամ^[1]։

Կենսագրություն խմբագրել

Իվան Բոգդանովը ծնվել է 1855 թվականի օգոստոսի 17-ին (նոր տոմարով՝ օգոստոսի 29-ին) Մոսկվայում, դերձակի ընտանիքում^[2]։ 1878 թվականից մինչև 1889 թվականը սովորել է Մոսկվայի նկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ուսումնարանում՝ Իլարիոն Պրյանիշնիկովի ու Վլադիմիր Մակովսկու արվեստանոցում, որոնք մեծ ազդեցություն են թողել ապագա նկարչի վրա^[3]։

Ուսումնարանն ավարտելիս Վլադիմիր Մակովսկու հետ մասնակցել է Բորկիի Քրիստոս Փրկչի տաճարի որմնանկարների ստեղծմանը^[3]։ 1891 թվականից մասնակցել է Գեղարվեստական շրջիկ ցուցահանդեսների ընկերության կազմակերպած ցուցահանդեսներին, իսկ 1895 թվականին դարձել է ընկերության անդամ^[4]։ Իվան Բոգդանովի «Հաշվելիս» (ռուս.՝ «За расчётом») և «Նորեկ» («Новичок» («В ученье») նկարները գնվել են Պավել Տրետյակովի կողմից։

Իր կյանքի մեծ մասն Իվան Բոգդանովն անցկացրել է քաղաքի աղքատության շրջանում՝ միայնակ դաստիարակելով որդուն^[3]։ 1929 թվականին նա դարձել է Ռեալիստ նկարիչների միության (Объединение художников-реалистов) անդամ։

Իվան Բոգդանովը մահացել է 1932 թվականի դեկտեմբերի 25-ին Մոսկվայում։

Ոմանք ասում են, որ արվեստում կարևոր է՝ ինչ նկարել, մյուսները՝ ինչպես նկարել։ Դուրս է գալիս այնպես, որ հազարավոր տարիներ մարդիկ նկարել ու մեզ թողել են գեղեցիկ ստեղծագործություններ, սակայն չեն իմացել՝ ինչ նկարել ու ինչպես նկարել։ Ահա միայն հիմա է այդ խնդիրը լուծվում։ Ու բոլորն իրենց արվեստի տեսության հիման վրա ներկայացնում են դեղատոմսեր, որպեսզի ամեն ինչ դուրս գա ըստ մտածածի։ Իսկապես, հավաքվել են ծնողներն ու քննարկում են, թե ինչ ժառանգներ լույս աշխարհ բերել՝ շիկահերներ, թե թխահերներ, ինժեներներ թե բանաստեղծներ։ Իսկ բնությունը նրանց հետ չի խորհրդակցում, և ծնվում են երեխաներ այնպիսին, ինչպիսին լինեն ըստ ժառանգականության ու այլ պատճառներով պիտի լույս աշխարհ գան։ Ահա ես, ասենք՝ արգանդում կրում եմ որևէ ստեղծագործություն, և այն լույս աշխարհ կգա հենց այնպիսին, ինչպիսին պիտի լինի իմ օրգանիզմից, խելքից, զգացմունքից ու իսնձ շրջապատող բոլոր պայմաններից, հետևաբար, և այն փակուղուց, որտեղ ես ապրում եմ։

- Ի. Բոգդանով

Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)

Одни говорят, что в искусстве важно что писать, а другие — как писать. Выходит так, что тысячи лет писали люди и оставили нам прекрасные произведения, а не знали, что писать и как писать. Вот только сейчас это дело решается. И все под своё творчество теории да рецепты подводят, чтоб всё у них выходило по их выдумкам. Вот уж действительно: собрались родители и обсуждают, какое им наследство на свет производить — блондинов или брюнетов, инженеров или поэтов. А природа с ними не советуется, и нарождается дитё, каким оно по законам наследственности и другим причинам должно на свет появиться. Вот я, скажем, ношу во чреве своем некое новое произведение, и оно появится на свет именно таким, каким должно быть от моего организма, ума, чувства и всех условий, окружающих меня, — следовательно, и от тупика, где я пребываю^[3].