Վիքիպեդիա

Իգոր Օբոլենսկի

ռուս լրագրող և հեռուստահաղորդավար, գրող

Իգոր Օբոլենսկի(ռուս.՝ И́горь Ви́кторович Оболе́нский, փետրվարի 9, 1976(1976-02-09), Օբնինսկ, Կալուգայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս լրագրող և հեռուստահաղորդավար, գրող։

Իգոր Օբոլենսկի
Ծնվել էփետրվարի 9, 1976(1976-02-09) (48 տարեկան)
ԾննդավայրՕբնինսկ, Կալուգայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Ռուսաստան
Մասնագիտությունհաղորդավար
Զբաղեցրած պաշտոններգլխավոր խմբագիր
Կայքigorobolensky.com

Կենսագրություն խմբագրել

Իգոր Օբոլենսկին ծնվել է Օբնինսկ քաղաքում։

Իգոր Օբոլենսկու առաջին զրուցակիցներն էին դերասանուհի Մարիա Միրոնովան` դերասան Անդրեյ Միրոնովի մայրը (հարցազրույցը տպագրվել է «Միր Նովոստեյ» թերթում, 1997 թվականին) և ժողովրդական պարային համույթի հիմնադիր Իգոր Մոիսեևը (զրույցը տպագրվել է «Երեկոյան ակումբ» և «Վեկ» թերթերում, 1996 և 1998 թվականներին)։

1998-2007 թվականներին աշխատել է «Արգումենտի ի ֆակտի» հրատարակչատանը (այդ թվում` տպագրվել է Իգոր Իզգարշև գրական կեղծանվամբ)[1]):

Համաշխարհային արվեստի առաջատար գործիչների, այդ թվում՝ Ալեքսանդր Սոլժենիցինի[2] և Մստիսլավ Ռոստրոպովիչի, Սոֆի Լորենի և Կատրին Դենյովի, Նինա Անանիաշվիլիի[3] և Լյուդմիլա Գուրչենկոյի[4], Պլասիդո Դոմինգոյի[5] և Նիկիտա Միխալկովի[6], Յուրի Լյուբիմովի[7] և Գալինա Վիշնևսկայայի[8] հետ ավելի քան հարյուր հարցազրույցների հեղինակ է։

2006 թվականին արժանացել է «ԱիՖ»-ի պատվավոր դիպլոմի և«Ոսկե գրիչ» կոչման։

2002-2007 թվականներին եղել է «ԱիՖ-Սուպերսթար» շաբաթաթերթի գլխավոր խմբագիրը (տպաքանակը՝ 225 հազ.):

Տարբեր ժամանակներում համագործակցել է «Իտոգի», «Դոմովոյ», «Լիլիթ» ամսագրերի հետ։

Հետազոտել է բալերինա Աննա Պավլովայի և դերասանուհիներ Լյուբով Օռլովայի[9] և Տատյանա Օկունևսկայայի[10] կենսագրությունները, որի մասին էսսե է տպագրվել Սնոբ ամսագրի և Corpus հրատարակչության նոր նախագծում՝ «Ամեն ինչ Եվայի մասին» 20-րդ դարի առավել գրավիչ կանանց մասին ժողովածուի մեջ[11]։

«Թիֆլիս» ամսագրի առաջին գլխավոր խմբագիրն է[12]։

«Հանճարի տեղը» վավերագրական նախագծի հեղինակը և վարողն է եղել «Գնացինք» հեռուստաաալիքով[13]։

2019 թվականին Իգոր Օբոլենսկու «Հանճարի տեղը» հեղինակային ծրագիրը դարձել է կաբելային, արբանյակային և ինտերնետ հեռուստատեսության ոլորտում «Ոսկե ճառագայթ» ազգային մրցանակի դափնեկիր` «Լավագույն տեղեկատվական-հրապարակախոսական հեռուստահաղորդում» անվանակարգում[14]։

Մատենագրություն խմբագրել

  • Оболенский И. В. Мемуары Матери Сталина. 13 женщин Джугашвили. — М.: АСТ, 2013. — ISBN 978-5-17-078874-3
  • Оболенский И. В. Судьба красоты. Истории грузинских жён. — Тбилиси, Сезан, 2010, ISBN 978-5-9903062-6-4
  • Оболенский И. В. Цена чести. Истории грузинских мужей. — Тбилиси, Фаворит-принт, 2011, ISBN 978-9941-0-3166-3
  • Оbolensky Igor. The Price of Honor. Histories of Georgian men. — Tbilisi, Color, 2011, ISBN 978-9941-0-3388-9
  • Obolensky Igor. Le Destin de Beaute. Histoire de femmes Georgiennes. Cezanne, 2010 ISBN 978-9941-0-2485-6
  • Оболенский И. В. Судьба красоты. Истории грузинских жён. Издание второе, дополненное и исправленное. — М.: Домира, 2012. — ISBN 978-5-9903062-6-4
  • Оболенский И. В. Загадки любви. Распутин, Шанель, Голливуд. — М.: Домира, 2012. — ISBN 978-9941-0-4284-3
  • Оболенский И. В. Портреты Старого Тифлиса: грузинские красавицы. — М.: Домира, 2012. — ISBN 978-5-9903062-9-5
  • Оболенский И. В. Портреты Старого Тифлиса: грузинские мужья. — М.: Домира, 2012. — ISBN 978-5-9904089-1-3
  • Всё об Еве. Сборник очерков о пленительных женщинах XX века. Автор очерка об актрисе Татьяне Окуневской. — М.: Астрель, 2012. — ISBN 978-5-271-42091-7
  • Вера Прохорова. Литературная запись и оригинальный текст Игоря Оболенского. Четыре друга на фоне столетия: Рихтер, Пастернак, Булгаков, Нагибин и их жёны. — М.: Астрель, 2012. — ISBN 978-5-271-40033-9
  • Проект Игоря Оболенского. Мемуары фрейлины императрицы. Царская Семья, Сталин, Берия, Черчилль и другие в семейных дневниках трёх поколений. — М.: Астрель, 2012. — ISBN 978-5-271-43415-0
  • Оболенский И. В. Сказки Пиросмани. — Тбилиси, Русский клуб, 2012, ISBN 978-9941-0-4205-8
  • Оболенский И. В. Сенсационный проект Игоря Оболенского. Четыре друга эпохи. Мемуары на фоне столетия. — М, АСТ, 2013. ISBN 978-5-17-080207-4
  • Оболенский И. В. Сенсационный проект Игоря Оболенского. Четыре подруги эпохи. Мемуары на фоне столетия. — М, АСТ, 2013. ISBN 978-5-17-081620-0
  • Оболенский И. В. «СВЯТЕЙШИЙ. ДИАЛОГИ» — книга бесед с Католикос-Патриархом Всея Грузии Илией Вторым. — М, ДоМира, 2014, ISBN 978-5-9904089-3-7
  • Оболенский И. В. Сенсационный проект Игоря Оболенского. Нани, Буба, Софико. Мемуары наших грузин. — М, АСТ, 2014. ISBN 978-5-17-082817-3
  • Оболенский И. В. Сенсационный проект Игоря Оболенского. Легенды московских кладбищ. — М, АСТ, 2014. ISBN 978-5-17-094513-9
  • Оболенский И. В. Сенсационный проект Игоря Оболенского. Романовы. Запретная любовь в мемуарах фрейлин. — М, АСТ, 2015. ISBN 978-5-17-087497-2
  • Оболенский И. В. Сенсационный проект Игоря Оболенского. Близкие люди. Мемуары великих на фоне семьи. — М, АСТ, 2015. ISBN 978-5-17-088992-1
  • Оболенский И. В. Сенсационный проект Игоря Оболенского. Русский след Коко Шанель. — М, АСТ, 2015. ISBN 978-5-17-089572-4
  • Оболенский И. В. Время веры. Мой Патриарх, старец и схиигумения. — Т, О-project, 2015, ISBN 978-9941-0-7330-4
  • Майя и другие. Автор очерка о Надежде Пешковой, невестке Максима Горького. — М, АСТ, 2015, ISBN 978-5-17-094347-0
  • Все в саду. Сборник. Автор очерка о саде при Дворце Наместника в Тифлисе. — М, АСТ, Издательство Елены Шубиной, 2016. ISBN 978-5-17-097976-9
  • Оболенский И. В. Пастернак, Нагибин и их друг Рихтер. — М, АСТ, 2016. ISBN 978-5-17-089899-2

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ Новая книга Игоря Оболенского
  2. ↑ «Он вернулся в чужую для себя страну»
  3. ↑ Нина Ананиашвили: «Я ещё не станцевала свой спектакль»
  4. ↑ «Людмила Гурченко. Узнала себе цену только в Гаване»
  5. ↑ Пласидо Доминго: «Я скромный студент своего голоса»
  6. ↑ Никита Михалков: «Я счастлив и этого стыжусь»
  7. ↑ Юрий Любимов: «Говорили, что я работаю в КГБ»
  8. ↑ Галина Вишневская: «Жить надо по законам. Божьему и Конституции»
  9. ↑ Любовь Орлова: Портрет на фоне
  10. ↑ Татьяна Окуневская. Красавица и чудовища
  11. ↑ Тетрадка Беллы, письмо Катрин и стихи для Жаклин
  12. ↑ «В Москве будет издаваться грузиноязычный журнал «Тифлис»». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հուլիսի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 14-ին.
  13. ↑ «Место гения - Телеканал Поехали!» (ռուսերեն).
  14. ↑ ««Золотой луч»».

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Իգոր_Օբոլենսկի&oldid=9799124» էջից