Վիքիպեդիա

Իգոր Վերնիկ

Իգոր Էմիլևիչ Վերնիկ (ռուս.՝ Игорь Эмильевич Верник, հոկտեմբերի 11, 1963(1963-10-11)[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ)[2], թատրոնի և կինոյի ռուս դերասան, հեռուստապրոդյուսեր, հեռուստա- և ռադիոհաղորդավար, երգիչ և կինոկոմպոզիտոր։ Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ (2016)[3]։

Իգոր Վերնիկ
ռուս.՝ Игорь Эмильевич Верник
Ծնվել էհոկտեմբերի 11, 1963(1963-10-11)[1] (60 տարեկան)
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
ԿրթությունՄԳԱԹ-ի դպրոց-ստուդիա (1984)
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտությունդերասան, հաղորդավար, պրոդյուսեր, երգիչ, հեռուստահաղորդավար, ռադիոհաղորդավար, հեռուստատեսային պրոդյուսեր, հեռուստատեսային դերասան, կոմպոզիտոր և կինոպրոդյուսեր
Ծնողներհայր՝ Emil Vernik?
Պարգևներ և մրցանակներ
Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ և Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր արտիստ
vernik.ru

Биография խմբագրել

Իգոր Վերնիկը ծնվել է 1963 թվականի հոկտեմբերի 11-ին Մոսկվայում։

1984 թվականին ավարտել է ՄԳԱԹ-ի դպրոց-ստուդիան (Իվան Տարխանովի կուրս)։

1986 թվականին դարձել է Մոսկվայի Անտոն Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոնի դերասան։

Հեռուստատեսությունում սկսել է աշխատել 1992 թվականին։ Տարբեր տարիների վարել է «Рек-тайм», «Աշխարհի քաղաքների գիշերային կյանքը» (ռուս.՝ «Ночная жизнь городов мира»), «Շաբաթ երեկոն աստղի հետ» (ռուս.՝ «Субботний вечер со звездой»), «Золотая фишка», «Բարի առավոտ» (ռուս.՝ «Доброе утро») և մի շարք այլ հաղորդումներ[4]։ 2000 թվականից մինչև 2001 թվականը վարել է «Յոթերորդ զգայարան» (ռուս․՝ «Седьмое чувство») հաղորդումը ОРТ ալիքով (ներկայում՝ «Առաջին ալիք»)[5]։

Բազմիցս հրավիրվել է ՈՒՀԱ բարձրագույն լիգայի ժյուրի, ինը անգամ եղել է ՈՒՀԱ «Голосящий КиВиН» փառատոնի ժյուրիի անդամ (2000, 2001, 2003, 2005, 2006, 2008, 2010, 2013, 2014)։

Մասնակցել է «Առաջին ալիքի» «Սառցե դարաշրջան» (ռուս․՝ «Ледниковый период») հեռուստահաղորդմանն Ալբենա Դենկովայի հետ։

2000 թվականից մինչև 2009 թվականն ամուսնացած է եղել Մարիա Վերնիկի հետ։ 1999 թվականի նոյեմբերի 30-ին ծնվել է որդին՝ Գրիգորի Վերնիկը[6][7]։

Եկատերինա Կիրիլչևայի հետ վարել է «Бигабум» հեռուստահաղորդումը ТНТ ալիքով։

Յուլյա Կովալչուկի հետ միասին վարել է «Ռոսիա 1» ալիքի «Один в один!» հաղորդման 2-րդ, 3-րդ և 4-րդ եթերաշրջանները։ 2019 թվականի փետրվարից սկսել է վարել հինգերորդ եթերաշրջանն Ալեքսանդր Օլեշկոյի հետ։

«Культура» ալիքով եղբոր հետ միասին վարել է «2Верник2» հաղորդումը։

2012 թվականին որդու հետ վարել է «Школа музыки» հաղորդան առաջին եթերաշրջանը «Ю» ալիքով[8][9]։

Ընտանիք խմբագրել

  • Հայրը՝ Էմիլ Վերնիկ (ծնվ.՝ 4 սեպտեմբերի, 1924), Համամիութենական ռադիոյի գրական հեռարձակման ռեժիսոր[10], Ռուսաստանի ժողովրդական արտիստ,
  • Մայրը՝ Աննա Պավլովնա Վերնիկ (18 օգոստոսի, 1927 – 10 հունիսի, 2009)[11], կրթությամբ իրավաբան[12], Մոսկվայի Պրոկոֆևի անվան երաժշտական դպրոցի մանկավարժ[13], ամուսնացել են 1957 թվականի մայիսի 2-ին[14],
  • Եղբայրը (մոր կողմից)՝ Ռոստիսլավ Միխայլովիչ Դուբինսկի (ծնվ.՝ 15 հուլիսի, 1954), դերասան, արտ-մենեջեր, կոնֆերանսիե, միջոցառումների կազմակերպիչ[13][14][15][16],
  • Զարմիկ՝ Բորիս Դուբինսկի (ծնվ.՝ 31 դեկտեմբերի, 1985), մարզական մենեջեր[14],
  • Եղբայր՝ Վադիմ Էմիլևիչ Վերնիկ (ծնվ.՝ 11 հոկտեմբերի, 1963), լրագրող, թատերագետ, «OK!» ամսագրի գլխավոր խմբագիր 2012 թվականի հունվարի 27-ից։ 1985 թվականին ավարտել է ԳԻՏԻՍ-ի թատերագիտական ֆակուլտետը, աշխատել է որպես «Московский комсомолец» թերթի գրականության ու արվեստի բաժնի թղթակից, «Неделя» շաբաթաթերթի գրականության ու արվեստի բաժնի թաղթակից և լրագրող, 1993 թվականին սկսել է աշխատել ռադիոյում և հեռուստատեսությունում[17], երկար ժամանակ եղել է «Культура» ալիքի «Кто там…» հաղորդման հեղինակ և վարող։ 2019 թվականի նոյեմբերին դարձել է Մոսկվայի Անտոն Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարի տեղակալ։

Անձնական կյանք խմբագրել

Առաջին կինը (1985-1986)՝ Մարգարիտա, օտար լեզուների ֆակուլտետի շրջանավարտ, արտագաղթել է Իսրայե[18]

  • Երկրորդ կինը՝ Մարիա Յարոսլավովնա Վերնիկ[13] (օրիորդական ազգանունը՝ Կազակովա, ծնվ.՝ 7 հունվարի, 1977, ամուսնացած են եղել 1999 թվականից մինչև 2009 թվականը), լրագրող, Hello, Tatler և Harper’s Bazaar ամսագրերի նախկին խմբագիր, կոկոսի ջրի առևտրով զբաղվող «Cocoyoyo» ընկերության սեփականատեր, ավարտել է Մոսկվայի հումանիտար ակադեմիան, 2010 թվականի մայիսին ունեցել է դուստր՝ Վերոնիկան[19][20][21],
  • Որդին՝ Գրիգորի Վերնիկ (ծնվ.՝ 30 նոյեմբերի, 1999), հեռուստահաղորդավար, դերասան, ՄԳԱԹ դպրոց-ստուդիայի ուսանող (Եվգենի Պիսարևի կուրս)[22]։

Քաղաքական գործունեություն խմբագրել

Հասարակական գործունեություն խմբագրել

2008 թվականին հիմնադրված «Արտիստ» արվեստի գործիչների աջակցության բարեգործական հիմնադրամի հիմնադիրն է։

Ճանաչում և պարգևներ խմբագրել

Ֆիլմագրություն խմբագրել

Դերեր կինոյում խմբագրել

  1. 1986 – Սպիտակ ձին իմ ցավը չէ (ռուս.՝ Белая лошадь — горе не моё)
  2. 1986 – Յագուար (ռուս.՝ Ягуар) – Կավա, կուրսանտ
  3. 1990 – Կատաղած ավտոբուսը (ռուս.՝ Взбесившийся автобус) – Իսրայելի ՆԳՆ աշխատակից
  4. 1990 – Սուտենյորի որս (ռուս.՝ Охота на сутенёра) – Օլեգ Մալով, ոստիկանության ավագ լեյտենանտ
  5. 1992 – Գորյաչևն ու ուրիշները (ռուս.՝ Горячев и другие) – Վիկտոր
  6. 1993 – Պառակտում (ռուս.՝ Раскол) – բունդական Լիբեր
  7. 1994 – Лимита
  8. 1994 – Վարպետը և Մարգարիտան (ֆիլմ, 1994) (ռուս.՝ Мастер и Маргарита) – Հուդա'
  9. 1994 – Ցավ պատճառիր ինձ (ռուս.՝ Сделай мне больно) – Դիմա, գործարար, վարձու մարդասպան
  10. 1995 – На углу, у Патриарших… – Արտյոմ, ավազակախմբի գլխավոր
  11. 1995 – Գիր ու ղուշ (ռուս.՝ Орёл и решка) – Ֆելիքս, Բարմակով, մեծահարուստ
  12. 1997 – Բուրատինոյի նորագույն արկածները (ռուս.՝ Новейшие приключения Буратино) – Պինոկկիո
  13. 1998 – Չեխով և Կ° (ռուս.՝ Чехов и К°) – բժիշկ Ֆիտյուև, Միլկինի ընկերը
  14. 1998 – 8 ½ $ – Բոբա, Ստեպանի թիկնապահը
  15. 2001 – Սեր.ru (ռուս.՝ Любовь.ru) – Մաքս, փաստաբան
  16. 2001 – «Կայսրության» տերը (ռուս.՝ Хозяин «Империи»)
  17. 2002 – Ընկնել վերև (ռուս.՝ Упасть вверх)
  18. 2002 – Ջոկեր (ռուս.՝ Джокеръ) – Շպրիխ
  19. 2002 – Գլխավոր դերեր (ռուս.՝ Главные роли) – պրդյուսեր Մելենցով
  20. 2002 – Տղամարդու աշխատանք 2 (ռուս.՝ Мужская работа 2) – Ֆեոդորով
  21. 2002 – Թատերական ակադեմիա (ռուս.՝ Театральная академия)
  22. 2004 – Դաժանների ժամանակը (ռուս.՝ Время жестоких) – Իգոր Անոխին
  23. 2004 – На углу, у Патриарших 4 – Արտյոմ
  24. 2005 – Բալզակյան հասակ, կամ Բոլոր տղամարդիկ․․․ (ռուս.՝ Бальзаковский возраст, или Все мужики сво…) – Պավել
  25. 2005 – Կյանքը որսի դաշտ է (ռուս.՝ Жизнь — поле для охоты)
  26. 2005 – Խաբեբաները (ռուս.՝ Мошенники) – Խարչենկո, օրենքով գող
  27. 2006 – 9 ամիս (ռուս.՝ 9 месяцев) – Վոլոդյա, Մարինայի ամուսինը
  28. 2006 – Վայրենիները (ռուս.՝ Дикари) – Մուրզյա
  29. 2006 – Կինոփառատոն (ռուս.՝ Кинофестиваль) – Ռիչարդ Դիրկ
  30. 2006 – Կապիտանի երեխաները (ռուս.՝ Капитанские дети) – Օլեգ Նեսգովորով
  31. 2006 – Վախի հոգեվարք (ռուս.՝ Агония страха)
  32. 2006 – Տապ (ռուս.՝ Жара) – կինոստուդիայի աշխատակից
  33. 2006 – Վերելակ (ռուս.՝ Лифт) – Գրիգորի, ջութակահար[28]
  34. 2006 – Ծաղիկներ Ձյունե թագուհու համար (ռուս.՝ Цветы для Снежной королевы) – Սերգեյ Պալեխով
  35. 2007 – Տղամարդկային ինտուիցիա (ռուս.՝ Мужская интуиция) – Կիրիլ
  36. 2007 – Բոլորովին աննկատելի (ռուս.՝ Вся такая внезапная) – Ստանիսլավ Բոգատով, խմբագիր
  37. 2007 – 40 – Իգոր, լրագրող
  38. 2007 – Երկպառակության վիլլա, կամ Արևի խավարման պարը (ռուս.՝ Вилла раздора, или Танец солнечного затмения)
  39. 2007 – 12 – արծաթե ակնոցով վկա
  40. 2007 – Միայնակ Ամանորի գիշերը (ռուս.՝ Один в Новогоднюю ночь)
  41. 2007 – Կանանց ընկերություն (ռուս.՝ Женская дружба) – Սերգեյ
  42. 2008 – Սիրո սրտագրություն (ռուս.՝ Кардиограмма любви) – Եվգենի Պրոխանով
  43. 2008 – Հայրիկի աղջիկները (ռուս.՝ Папины дочки) – կամեո (114 սերիա)
  44. 2008 – Մեծ տարբերություն (ռուս.՝ Большая разница) – Օլեգ
  45. 2009 – Հետքեր ավազի վրա (ռուս.՝ Следы на песке)
  46. 2009 – Ժուրով (ռուս.՝ Журов) – մայոր Մոգիլատով
  47. 2009 – Սողում է օձը (ռուս.՝ Ползёт змея)
  48. 2010 – Տղամարդն իմ գլխում (ռուս.՝ Мужчина в моей голове) – Յուրի
  49. 2010 – Սերը մենակ չի գալիս (ռուս.՝ Любовь приходит не одна) – Օլեգ Բլինով
  50. 2010 – Սերը մեծ քաղաքում 2 (ռուս.՝ Любовь в большом городе 2) – ատամնաբուժարանի տնօրեն
  51. 2010 – Բումերանգ անցյալից (ռուս.՝ Бумеранг из прошлого)
  52. 2010 – Ամեն ինչ կարգին է, մայրի՛կ (ռուս.՝ Всё в порядке, мама) – Օլեգ
  53. 2010 – Իսկ երջանկությունն ինչ-որ տեղ մոտ է (ռուս.՝ А счастье где-то рядом) – Օլեգ
  54. 2011 – Քիմիկոսը (ռուս.՝ Химик) – առևտրական գնացքում
  55. 2011 – Бомбила – գործարար Արսենի Բալաբանով
  56. 2011 – Ժառանգորդուհին (ռուս.՝ Наследница) – Սիդոր Սեմյոնովիչ Պետրով, մեծահարուստ
  57. 2011 – Դասախոսը (ռուս.՝ Лектор) – Կլաուս Գրոս
  58. 2011 – Հետ դեպի երջանկությունը, կամ Ով կգտնի Կապույտ թռչունը (ռուս.՝ Назад – к счастью, или Кто найдет Синюю птицу) – Ֆիլիպ Ռեմբո
  59. 2011 – Խե մարդիկ (ռուս.՝ Люди Хэ) – կամեո
  60. 2012 – Дальнобойщики 3 – Իվան Ալեքսեևիչ Շուբին, Իվանի նախկին շեֆը (3 սերիա)
  61. 2012 – Ակամա մայր (ռուս.՝ Мама поневоле) – Իգոր
  62. 2012 – Սպիտակ գվարդիա (ռուս.՝ Белая гвардия) – ունտեր սպա Շչուր, զրահամեքենայի վարորդ
  63. 2012 – Սպիտակ արաբ, կամ Ինտիմ պատմություններ իմ հարևանների մասին (ռուս.՝ Белый мавр, или Интимные истории о моих соседях) – Լեոնիդ
  64. 2012 – Այ քեզ Կառլսոն (ռուս.՝ Тот ещё Карлосон!) – Մանչուկի հայրը
  65. 2012 – Մայրեր (ռուս.՝ Мамы) – Ալեքսանդր Եվգենևիչ, շատ կարևոր մարդ Մոսկվայից (նովել «Հաղորդավարուհին»)
  66. 2012 – Օդնոկլասնիկի.ռու՝ սեղմիր հաջողության կոճակը (ռուս.՝ Одноклассники.ru: НаCLICKай удачу) – բնակարան վաճառող
  67. 2012 – Միայնակ գայլ (ռուս.՝ Одинокий волк) – անտունների առաջնորդ (Եգոր Կրեստովսկի / Եգոր Պավլով)
  68. 2012 – Լյուդմիլա (ռուս.՝ Людмила) – ավազակ «Կոմար»
  69. 2013 – Գործընթաց (ռուս.՝ Процесс) – փաստաբան Վադիմ Յուրևիչ Մախնովսկի
  70. 2013 – Վերջին Մոհիկյանը (ռուս.՝ Последний из Магикян) – կամեո (3 սերիա)
  71. 2013 – Կկու (ռուս.՝ Кукушечка) – մայոր
  72. 2013 – Ուշացած զղջում (ռուս.՝ Позднее раскаяние) – հոգեվերլուծող Մաքսիմ Պերմինով
  73. 2014 – Չեմպիոնները (ռուս.՝ Чемпионы) – Վիկտոր Իվանովիչ, մարզական պաշտոնյա
  74. 2014 – Անիրական սեր (ռուս.՝ Нереальная любовь)
  75. 2014 – Кураж – Ալեքսանդր Սերգեևիչ, կոմպոզիտոր
  76. 2014 – Ընտանիք ԶԴ (ռուս.՝ Семья 3Д) – Արտյոմ Դեմիդով
  77. 2014 – Խոհանոց (ռուս.՝ Кухня) – Գերման Միխայլովիչ Լանդ, «Claude Monet»-ի նոր շեֆ-խոհարարը
  78. 2015 – Ընտրյալը (ռուս.՝ Избранница) – Ալեքսեյ
  79. 2016 – Ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչը (ռուս.՝ Физрук) – «Տարվա ուսուցիչ» մրցույթի եզրափակչի վարող (կամեո)
  80. 2016 – Գիշերային պահակներ (ռուս.՝ Ночные стражи) – Լեշի
  81. 2016 – Ամեն ինչ տղամարդկանց մասին (ռուս.՝ Всё о мужчинах) – Էդիկ, զբոսաշրջային ֆիրմայի ղեկավար
  82. 2016 – Փենսիլվանիա (ռուս.՝ Пенсильвания) – Էդուարդ Կոզլով
  83. 2016 – Держи удар, детка! – Պավել Գենադևիչ
  84. 2017 – Տղամարդկանց դաժան աշխարհը (ռուս.՝ Жестокий мир мужчин) – Վորոնով
  85. 2017 – Առասպելներ (ռուս.՝ Мифы) – շոումեն Իգոր
  86. 2018 – Բոնուս (ռուս.՝ Бонус) – Բիգ Բրո, ռեփ-ստուդիայի ղեկավար
  87. 2018 – Առաջին պատահածի հետ (ռուս.՝ За первого встречного) – Հենրիխ Պլատոնովիչ, մեկենաս
  88. 2019 – Բզեզներ (ռուս.՝ Жуки) – Վլադիմիր Մարչենկո (ներդրող)
  89. 2019 – Ավելի՛ խորը (ռուս.՝ Глубже!) – խորհրդական մշակույթի հարցերով
  90. 2020 – Ցոյ (ռուս.՝ Цой) — Յուրի Ռայզեն, Վիկտոր Ցոյի պրոդյուսերը
  91. 2020 – Комета Галлея – Գրիշա
  92. 2020 — Беезумие — Իգոր
  93. 2020 – Խաղ հանուն փրկության (ռուս.՝ Игра на выживание) – կամեո
  94. 2020 – Խելացնոր (ռուս.՝ Псих) – Արտյոմ
  95. 2021 – Մեծահարուստի կինը (ռուս.՝ Жена Олигарха) – Իգոր
  96. 2022 – Վոլանդ (ռուս.՝ Воланд) – Ժորժ Բենգալսկի

Հեռուստաներկայացում խմբագրել

  1. 1987 – Մեգրեն նախարարի մոտ (ռուս.՝ Мегрэ у министра) – Լյապուանտ

Մուլտֆիլմերի հնչյունավորում խմբագրել

  • 1990 – Ինչո՞ւ հավերը չեն կտցում փողերը (ռուս.՝ Почему куры денег не клюют?)
  • 1992—1994 – Կապիտան Պրոնին (ռուս.՝ Капитан Пронин) – կապիտան Պրոնին
  • 1992 – Մառախուղ Լոնդոնից (ռուս.՝ Туман из Лондона) – Մառախուղ Լոնդոնից
  • 1992 – Պիպա գորտը (ռուս.՝ Лягушка Пипа (мультфильм)) – որսորդ
  • 2015 – Սավվա։ Մարտիկի սիրտը (ռուս.՝ Савва. Сердце воина) – Շանտագար

Կրկնօրինակում խմբագրել

  • 2018 – Սուպերընտանիքը 2 (ռուս.՝ Суперсемейка 2) – Լյուցիուս Բեստ / Ֆրեոն

Հեռուստատեսություն խմբագրել

  • 1992-1996 – «Рек-тайм» (РТР), հաղորդավար
  • 1993-1994 – «Проще простого» (МТК), հաղորդավար
  • 1993-1997 – «Ночная жизнь городов мира» (1-й канал Останкино, РТР), հաղորդավար
  • 1994-2013 – КВН. Высшая лига (Первый канал), ժյուրիի անդամ
  • 1996-1997 – «Субботний вечер со звездой» (РТР), հաղորդավար
  • 1999 – «Век № 20. Наша версия» (ТВ-6), կադրից դուրս ձայն
  • 2000—2001 – «Седьмое чувство» (ОРТ), պրոդյուսեր, հաղորդավար
  • 2001—2002 – «Золотая фишка» (ТВЦ), հաղորդավար[29]
  • 2002—2004 – «Доброе утро» (ОРТ / Первый канал), հաղորդավար[30][31]
  • 2005 – «Для тебя» (НТВ), հաղորդավար[32]
  • 2007 – «Ретромания» (РЕН ТВ), հաղորդավար[33][34]
  • 2010—2011 – «Տրամադրություն» (ռուս.՝ «Настроение», ТВЦ), հաղորդավար
  • 2011 – «Бигабум» (ТНТ), հաղորդավար
  • 2012—2013 – «Երաժշտության դպրոց» (ռուս.՝ «Школа музыки», Ю, Муз-ТВ), հաղորդավար
  • 2013 – «Хочу V ВИА Гру» (НТВ), ժյուրիի անդամ
  • 2014—2016, 2019[35] – «Один в один» (Ռոսիա 1), հաղորդավար
  • 2014 – «Хочу к Меладзе» (НТВ), հաղորդավար
  • 2016—2017 – «Субботний вечер» (Ռոսիա 1), հաղորդավար («պրոդյուսերի» դերը)
  • 2017 թվականից – «2 Верник 2» (Россия-К), հաղորդավար[36]
  • 2018—2019 – «Слава Богу, ты пришёл!» (СТС), հաղորդավար

Նկարահանվել է նաև հեռոիստատեսային գովազդում[37]։

Ռադիո խմբագրել

  • 1998-1999 — «Կապիտոնի դուստրը» մոնոռադիոներկայացում, բեմադրող, հնչյունավորում
  • 2006 թվականից — «Театральная среда братьев Верников» (Կուլտուրա), հաղորդավար

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
  2. ↑ «Биография Игоря Верника». ՌԻԱ Նովոստի (ռուսերեն). 2013 թ․ հոկտեմբերի 11.
  3. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 31 марта 2016 года № 142 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»
  4. ↑ «Актер и телеведущий Игорь Верник: "Теперь я не герой-любовник, а буддист"». Комсомольская правда. 2007 թ․ մարտի 8.
  5. ↑ «СЕДЬМОЕ ЧУВСТВО СВЕТА». Новая газета. 2000 թ․ օգոստոսի 3.
  6. ↑ «Верник помирился с бывшей женой за месяц до родов». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 11-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 19-ին.
  7. ↑ Верник Игорь Эмильевич на globalmsk.ru
  8. ↑ «13-летний сын Игоря Верника стал телеведущим». Экспресс-газета. 2012 թ․ հոկտեմբերի 29.
  9. ↑ «Сын Игоря Верника: "От меня требуют не позорить папу"». Собеседник. 2013 թ․ փետրվարի 20.
  10. ↑ «Заслуженный артист России Игорь Верник: «Мы с Гошей Куценко музыкой занялись — в группе поем. Собираемся даже диск выпустить»». Факты и комментарии. 2006 թ․ հոկտեմբերի 26.
  11. ↑ Верник Анна Павловна, Москва, Востряковское — еврейские кладбища | Иудаизм и евреи на Толдот.ру
  12. ↑ Верник Игорь Эмильевич
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 «Фотопроект Екатерины Рождественской «Родня» — Иволга». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 7-ին. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 20-ին.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Игорь Верник: «Компромат храню у брата» — 7Дней.ру
  15. ↑ Ростислав Дубинский (Ростислав Михайлович Дубинский) — Актер: спектакли, биография, фото /// Афиша-Персоны
  16. ↑ Игорь и Вадим Верники и их старший брат Ростислав Дубинский по-настоящему дружны.
  17. ↑ У журнала «OK!» сменился главный редактор // Lenta.ru
  18. ↑ Жена Игоря Верника, фото! — Мужья и жены звезд
  19. ↑ «Ругать детей — не за что»: интервью с Марией Верник — Персоны — Дочки ‒ матери
  20. ↑ Бывшая жена Игоря Верника родила дочку
  21. ↑ «Женщина в деле: Мария Верник». People Talk.
  22. ↑ «Новое поколение: сын Игоря Верника Григорий об отношениях с родителями, желании стать актером и лени». People Talk.
  23. ↑ «Постановление ЦИК РФ № 98/784-6, 9 февраля 2012». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 19-ին.
  24. ↑ Игорь Верник поддержал Рамзана Кадырова | Информационное агентство «Грозный-Информ»
  25. ↑ Владимир Варфоломеев (2018 թ․ օգոստոսի 26). «Но есть и новички». Эхо Москвы.
  26. ↑ «В Грозном наградили победителей VIII Международного конкурса журналистов «Золотое перо»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 28-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 23-ին.
  27. ↑ «Награждён указом президента России № 502 от 18 апреля 1999 года». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ հոկտեմբերի 27-ին.
  28. ↑ Феномен Ольги Родионовой
  29. ↑ «Новости». Собеседник. 2001 թ․ սեպտեմբերի 27. Արխիվացված է օրիգինալից 2003 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2021 թ․ հոկտեմբերի 27-ին.
  30. ↑ «ПЕРВЫЙ НА ПЕРВОМ». Огонёк. 2003 թ․ հոկտեմբերի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 11-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 22-ին.
  31. ↑ «Игорь Верник уволился из «Доброго утра»». Комсомольская правда. 2004 թ․ մարտի 24.
  32. ↑ «Собчак поцапалась с Верником на съемках. Наш корреспондент побывала на съемках ток-шоу НТВ «Для тебя»». Комсомольская правда. 2005 թ․ օգոստոսի 15.
  33. ↑ «РЕН ТВ: Игорь Верник ностальгирует по 80-ым». Век. 2007 թ․ հունվարի 12.
  34. ↑ «Верник болен "Ретроманией"». Лениздат.ру. 2007 թ․ հունվարի 24.
  35. ↑ «Дорогие мои парики. В эфир возвращается шоу «Один в один», участники которого копируют знаменитых артистов». Կոմսոմոլսկայա պրավդա. 2019 թ․ փետրվարի 1.
  36. ↑ «Владимир Кара-Мурза-ст.: Что хорошего осталось на ТВ в 2018 году». Собеседник. 2018 թ․ դեկտեմբերի 28.
  37. ↑ «Геримакс Энерджи - эффект, которого не ждали». Sostav.ru. 2008 թ․ նոյեմբերի 11.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իգոր Վերնիկ» հոդվածին։


Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Իգոր_Վերնիկ&oldid=9798804» էջից